بیوگرافی • قهرمان و جنتلمن

همه چیز در سال 1976 در پیست جونیور در مونزا آغاز شد. پول کم، اشتیاق زیاد، استعدادی که باید صرفه جویی کرد. دوستان تیم سالواتی بلافاصله می دانستند که چگونه یک قهرمان بالقوه را در میکله آلبورتو ببینند. شاید بدون آنها، منصفانه است که بگوییم، میشل آلبورتو به جایی که همه ما می شناسیم نمی رسید.

در 23 دسامبر 1956 در میلان به دنیا آمد، در آن زمان میکله پسری بود با موهای مجعد مشکی، بسیار بلندتر از آنچه بعداً داشت. روی یک صندلی تک نفره که باید معلوم می شد کج است، پس از بررسی های دقیقی که بعداً انجام شد، او به دلیل شجاعت و قاطعیت خود در ترمزگیری متمایز شد.

محفوظ، تقریباً خجالتی، تصمیمی استثنایی نشان داد. در داخل تیم آنها او را می پرستیدند و کسانی بودند که دست روی کیف پول خود گذاشتند تا به او اجازه دهند در F.Italia مسابقه دهد. او اغلب می‌گفت: « من باید از هر فرصتی استفاده کنم، زیرا نمی‌دانم که آیا فرصت دومی وجود خواهد داشت یا نه».

قبل از اینکه دیگران حتی متوجه شوند، آلبورتو قبلاً در فرمول 3 بود و "بزرگ ها" را به چالش می کشید و اغلب از پشت تورها جاسوسی می کردند. و بلافاصله، در سال اول برنده شوید. حتی پنج سال پس از اولین چرخش خود با F. Monza، میشل آلبورتو قبلاً در فرمول 1 بود. اما او توانایی زیادی برای کانال‌کشی داشت، بنابراینمثبت، تمام پرخاشگری او برای رفتن سریع تر، تسلیم نشدن، هرگز تسلیم نشدن. شما می توانید شرط ببندید که چند ساعت یا روز بعد، این مقدار عصبانیت در زمان های دور به یک دهم کمتر تبدیل می شود.

نادیا، همراه وفادار و آرام او از دوران مدرسه، همیشه او را همراهی می کرد. میشل غیرقابل توقف بود. فرصت با تایرل در سال 1981 به ایمولا می رسد. فرصتی دیگر برای به دست آوردن فرصتی که از او دور نمی شود، به لطف کمک حامی که قبلاً از جمله به رونی پترسون کمک کرده بود و به لیست دوستان پیوسته بود. . از هر یک از آنها، آلبورتو همیشه تا آخرین روزها به یاد می آورد.

او می‌دانست به کجا می‌خواهد برود: " نمی‌خواهم متکبرانه به نظر برسم، اما ورودم به فرمول 1 را برنامه‌ریزی کرده بودم. می‌توانستم موفق شوم یا نه، اما اینها مراحلی بودند که باید پیش بروم. . " <3

پیروزی های او با تیرل بسیاری را غافلگیر کرد، اما نه کسانی که او را به خوبی می شناختند. سپس در میان پیشنهادات مک لارن و فراری، میکله جذابیت اسب پرشور و چالش بزرگ مارانلو را انتخاب می کند. او همچنین به دلیل برخی سوء تفاهمات با مطبوعات، محتاط تر و مشکوک تر می شود.

1985 بهترین سال او بود، اما رویای بزرگ قهرمانی جهان همراه با توربوهای گرت که توسط فراری برای فینال فصل انتخاب شد، محو شد. آلبورتو در آن هفته ها خشمگین است. شاید او پیش بینی کرده بود که نهاو چنین فرصت های بیشتری داشت.

به جای رفتن به ویلیامز (به جای نایجل منسل) او می خواهد در مارانلو بماند، همچنین برای اینکه تیم را رها نکند. ظهور بزرگترین دشمن او، جان بارنارد، به پرانتز طولانی فراری پایان داد.

در بعدازظهر شنبه گرندپری آلمان 1988، در اتاقی از هتل هالیدی این در والدورف، او موافقت می کند که سرانجام با ویلیامز مسابقه دهد. اتحادیه ای با کلمات امضا شده است که اما پیگیری نمی شود. بسیار بد باقی می ماند، حتی اگر اطلاعات زیادی در مورد آن وجود نداشته باشد.

بازگشت به Tyrrell حتی تلخ تر بود و به دلیل تغییر حامی تنباکو، زودتر به پایان رسید. فلاش های خوب به خصوص با Footwork و Arrow ها دنبال می شود.

صندلی برای بردن در فرمول 1 هرگز باز نمی گردد. تصادف آیرتون سنا او را تکان داد، بیش از همه به این دلیل که میشل برزیلی را در روز شنبه مرگ راتزنبرگر، آشفته و تقریباً آگاه از پایان قریب الوقوع دیده بود. در دادگاه مانند یک مرد واقعی از او تا آخر در برابر دروغ های کسانی که برای داشتن یک تک سرنشین برنده هر چیزی می گفتند دفاع کرد.

اما میشل آلبورتو مسابقه را رها نمی کند. از مسابقات قهرمانی اتومبیل های تور آلمان گرفته تا Irl و Indianapolis، او در نهایت به Sports می رسد. او در مورد مسابقه روی بیضی می گوید که " مسابقه در آنجا مانند رفتن به جنگ در ویتنام است "، آگاه است که تا به حال به اندازه کافی ریسک کرده است که بیشتر از این پیش نرود.

نادیا لواو ماه به ماه التماس می کند که متوقف شود. در سال های اخیر، کسب و کار او تقریباً تمام وقت او را جذب کرده است. بقیه به خانواده و هارلی دیویدسون اختصاص داده شده است، با توجه به هواپیما، یکی دیگر از اشتیاق بزرگ او.

پیروزی در لمان تحقق رویایی است که از زمانی که استیو مک کوئین را در سینما با پورشه در فیلم سینمایی معروف در 24 ساعت دید، گرامی داشت. او در ورزش احساس اعتماد به نفس می کرد، آنقدر مطمئن بود که حتی فکر ترک سیگار به ذهنش خطور نمی کرد.

در 25 آوریل 2001، حادثه غم انگیزی در پیست آلمانی Lausitzring رخ داد که جان میشل آلبورتو را گرفت. فرض بر این است که یکی از اجزای خودرو به طور ناگهانی جابجا شده و از روی گارد ریل بالا رفته و خود را در کنار باند نابود کرده است.