بیوگرافی

• سالهای با Casabella-Continuità
• لامپ Pipistrello
• نمایشگاه "ایتالیایی: منظره جدید داخلی"
• به کمیته اجرایی Lotus International
• همکاری های Gae Aulenti
• آخرین روزها و مرگ

Gae Ulenti، در Palazzolo dello Stella در 4 دسامبر 1927 متولد شد و درگذشت. در میلان در 31 اکتبر 2012، یک طراح و معمار ایتالیایی است که بیشترین علاقه را به آماده سازی و بازسازی معماری دارد. در استان اودینه از پیوند آلدو آلنتی، با اصالت آپولیایی، و ویرجینیا جویا، ناپلی با اصالت کالابریایی متولد شد. نام گائه مخفف گائتانا است که همانطور که خودش به یاد می آورد " از یک مادربزرگ وحشتناک " تحمیل شده است.

در سال 1953 او در معماری در پلی تکنیک میلان فارغ التحصیل شد و در آنجا نیز صلاحیت تمرین را به دست آورد. اما آموزش او در معماری در دهه 1950 در میلان انجام شد، زمانی که معماری ایتالیایی سعی کرد ارزش های معماری گذشته را که از دست داده بود بازیابی کند. نتیجه جنبش Neoliberty است که Gae Aulenti برای همیشه بخشی از آن خواهد بود.

سالها با Casabella-Continuità

در سال 1955 او به تحریریه Casabella-Continuità به کارگردانی ارنستو ناتان راجرز پیوست و تا سال 1965 به مدت ده سال در آنجا ماند. دستیار پیش از جوزپه سامونا (از 1960 تا 1962)که ترکیب معماری را در مؤسسه معماری دانشگاه ونیز تدریس می کند و سپس توسط خود ارنستو ناتان راجرز که ترکیب معماری را در پلی تکنیک میلان تدریس می کند.

در این دوره، او با رنزو پیانو که مشغول انجام تحقیقات از طرف راجرز است ملاقات می کند.

لامپ Pipistrello

در سال 1965 او چراغ رومیزی معروف خود "Pipistrello" را طراحی و خلق کرد که به عنوان مناسبتی خاص برای نمایشگاه Olivetti در همان زمان در پاریس ایجاد شد.

مدتی بعد، او همچنین نمایشگاه بوئنوس آیرس را برای خود اولیوتی طراحی کرد و به لطف این همکاری با شرکت اصلی ماشین تحریر، Gae Aulenti به بدنامی دست یافت که به طور مستقیم به او تعلق دارد. و او را مدت کوتاهی بعد به حضور جیانی آنیلی می رساند که بازسازی آپارتمانش در میلان در منطقه بررا را به او می سپارد. پس از این کار، دوستی بزرگی بین این دو ایجاد شد که سرنوشت آن برای همیشه ماندگار بود و از طریق آن Aulenti توانست پروژه های متعددی را تصور کند.

نمایشگاه "ایتالیایی: منظر داخلی جدید"

در سال 1972 در نمایشگاه "ایتالیایی: منظر داخلی جدید" که توسط امیلیو آمباس طراحی و سازماندهی شده بود، شرکت کرد که در MoMA و طراحان و معماران دیگری که بدنامی آنها در حال گسترش بود مانند:مارکو زانوسو، ریچارد ساپه، جو کلمبو، اتوره سوتساس، گائتانو پسچه، آرشیزون، سوپراستودیو، گروپپو استرام و 9999.

او دوست دارد درباره خودش بگوید: " معماری من در رابطه و ارتباط نزدیک با محیط شهری موجود که تقریباً به شکل مولد آن در می‌آید، به دنبال این است که کثرت و شدت عناصری را که جهان شهری را تعریف می‌کنند، به فضای معماری آن منتقل کند».

در کمیته اجرایی Lotus International

از سال 1974 تا 1979 او در کمیته اجرایی مجله Lotus International شرکت کرد، در حالی که از سال 1976 تا 1978 در پراتو با لوکا رونکونی در آزمایشگاه طراحی تئاتر در سال 1979، پس از پایان تجربه در مجله Lotus International، مدیریت هنری Fontana Arte به او سپرده شد که قبلاً با آن همکاری داشته است.

در همین دوره، لامپ‌ها و وسایل دیگری تولید کرد که امروزه نیز در کاتالوگ‌های اختصاص داده شده به طراحی داخلی یافت می‌شوند.

همکاری های Gae Aulenti

در این سال های فعالیت شدید، او موفق به برقراری روابط مشترک با متخصصان مختلف در این بخش می شود، که در میان آنها شخصیت های برجسته ای با کالیبر Piero Castiglioni، Pierluigi Cerri، دانیلا پوپا و فرانکو راگی.

او یک رابطه عاشقانه طولانی با کارلو ریپا دی داردمنا ، که بعداً تصمیم می گیرد به دلیل آنچه که خودش به عنوان "کراکسیسم مضر" تعریف می کند، از آن فاصله بگیرد.

در سال 1984 به عنوان خبرنگار آکادمی ملی سان لوکا در رم منصوب شد، از سال 1995 تا 1996 رئیس آکادمی هنرهای زیبای بررا بود و در سال 2005 معماران وابسته به گائه اولنتی را راه اندازی کرد.

در سال 2002 او همراه با شخصیت های بزرگ دیگری مانند اومبرتو اکو، انزو بیاگی، گیدو روسی و اومبرتو ورونزی به انجمن فرهنگی "Libertà e Giustizia" پیوست.

آخرین روزها و مرگ

در 16 اکتبر 2012، چند روز قبل از مرگش، جایزه یک عمر دستاورد را دریافت کرد که توسط Triennale به او اهدا شد. گائه اولنتی در 31 اکتبر 2012 در میلان در سن 83 سالگی درگذشت.

در یادداشتی رسمی برای درگذشت وی، رئیس جمهور جورجیو ناپولیتانو تسلیت خود را برای تعریف وی ابراز می کند: " یک قهرمان برجسته در تاریخ معماری معاصر، که در سراسر جهان به دلیل استعداد خلاقیت و خلاقیتش بسیار قدردانی می شود. به ویژه، به دلیل توانایی فوق العاده در بازیابی ارزش های فرهنگی میراث تاریخی و محیط شهری ».

در 7 دسامبر همان سال، میدان مدور واقع در مرکز مجموعه برج Unicredit در میلان، در منطقه بسیار مدرن گاریبالدی افتتاح شد و به نام او نامگذاری شد.

در میان آثار او بیشترینما همچنین بازسازی Scuderie del Quirinale در رم، Palazzo Grassi در ونیز (خرید شده توسط فیات) را به یاد می آوریم، او Piazza Cadorna در میلان را دوباره طراحی کرد، او اشیاء مذهبی مانند صندلی گهواره ای Sgarsul را اختراع کرد.