بیوگرافی • موفقیت های بی پایان

• شکل گیری و شروع
• موفقیت در دهه 60
• دهه 70
• موفقیت تئاتر
• دهه 80
• ماسیمو رانیری در دهه 2000
• سالهای 2010 و 2020

جووانی کالون ، معروف به ماسیمو رانیری ، در 3 می 1951 در ناپل به دنیا آمد. خواننده با چندین دهه فعالیت موفق در پشت سر خود، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون، مجری موفق، او همچنین به عنوان صداپیشه فعالیت می کرد. او به عنوان یکی از محبوب ترین شخصیت های نمایشی کشور شناخته می شود.

ماسیمو رانیری

آموزش و شروع

در یک خانواده کارگری در ناپل فقیر به دنیا آمد و بزرگ شد، ماسیمو آینده، سپس فقط جیوانی یا جیانی که همه او را می نامند. او چهارمین فرزند از هشت فرزند است و محله او Pallonetto di Santa Lucia پرجمعیت است که در ناپل بسیار محبوب است.

در کودکی او به عنوان یک روزنامه‌فروش کار می‌کرد، با صدایی از قبل بالغ و صدایی چشمگیر. او که هنوز نوجوانی نیست، به عنوان پیشخدمت کار می کند، در رستوران های مد روز آواز می خواند و بازی می کند و نکات توریست های ثروتمند و ناپلی ها را به هم می ریزد. درست در یکی از همین لحظات کار، او مورد توجه ترانه سرا، جیووانی پولیتو قرار گرفت و مجذوب صدای باشکوهش شد.

چند ماه می گذرد و "جیانی راک" کوچک، همانطور که در سال 1964 در سن سیزده سالگی معرفی شد، ضبط می کند.اولین رکورد او و پس از سرجیو برونی در آمریکا فرود آمد. خواننده کوچولو خود را در نیویورک، مقصد اصلی تور، ابراز می کند. تنها پس از دو سال، در سال 1966، اولین حضور خود را در تلویزیون در برنامه واریته "Scala Reale" انجام داد و آهنگ زیبای "عشق چیز شگفت انگیزی است" را در زمانی که فقط پانزده سال داشت ارائه کرد.

موفقیت در دهه 60

1967 سال کانتاگیرو است، یک برنامه تلویزیونی که بسیار مورد علاقه مردم ایتالیا بود و در آن سالها درگیر حمل و نقل بود. سرنوشت جیانی کوچولو که خود را در گروه B کرمسه با آهنگ عالی "Pietà per chi si ama" تحمیل می کند. ماسیمو رانیری آینده اول از وعده های جوان می آید و سال بعد مهم ترین جشنواره ایتالیا را هدف می گیرد. هنوز به سن نرسیده است، در سال 1968، جیووانی کالونه به سانرمو می رسد و "دا بامبینی" خود را به فینال می آورد.

او به همراه "آی گیگانتی" در آریستون روی صحنه می رود و این اجرا نیز به موفقیت او کمک می کند که روز به روز در حال افزایش است.

سال بعد، او " رز رز " را خواند، که با آن برنده بخش اصلی کانتاگیرو شد، جایی که او اکنون یکی از محبوب ترین قهرمانان داستان است. این آهنگ به مدت سیزده هفته در صدر جدول باقی ماند.

در همان سال در Canzonissima با آهنگ " Se brusse la città " دوم شد، اما در نسخه بعدی، مورخ 1970، به معنای واقعی کلمه با آهنگ "<7" پیروز شد>سالهای تخلیه ".

در همین حین، اولین آلبوم او منتشر می شود که در نهایت نام هنری او را حتی در عنوان: "ماسیمو رانیری" به خود اختصاص داد.

دهه 70

سینما متوجه او می شود و مائورو بولونینی او را به عنوان قهرمان فیلم "متلو" از اثر همنام واسکو پراتولینی انتخاب می کند.

سال 1970 بود که ماسیمو رانیری، خواننده و اکنون بازیگر، جایزه دیوید دی دوناتلو را به عنوان بهترین بازیگر مرد و همچنین جایزه بین المللی منتقدان را از آن خود کرد.

از این لحظه هنرمند ناپلی خود را وقف هنر هفتم کرد و تعابیر مختلفی را دنبال کرد که هر کدام بیش از دیگری مورد قدردانی قرار گرفت: از " Bubù، مربوط به 1971، تا "La Cugina"، از 1974، تا نوآر "With anger in the eyes" اثر A. M. Dawson، فیلمبرداری شده در سال 1976 و در صحنه فیلمبرداری با یول برینر و باربارا بوشه .

غیر ممکن است از زندگینامه ماسیمو رانیری حذف شود " La patata folle " معروف، محصول 1979، فیلمی موفقیت آمیز برای زمانی که رانیری را می بیند، تا آن زمان همیشه در این نقش. شخصیت‌های مورد علاقه زنان، نقش یک همجنس‌باز جوان را بازی می‌کنند که عاشق یک کارگر کمونیست می‌شود.

همراه او، ادویج فنچ و رناتو پوزتو نیز وجود دارند.

موفقیت تئاتر

در این میان دهه 70 نیز همان دهه ای است که درهای تئاتر را به روی او باز می کند، یکی دیگر از عشق های بزرگ او. پس از بازی در کناربزرگ آنا ماگنانی ، در سال 1971، در فیلم تلویزیونی "La sciantosa"، ماسیمو رانیری صحنه ها را در خدمت کارگردانان مهمی مانند جوزپه پاترونی گریفی در "ناپل: چه کسی می ماند و چه کسی می رود" قدم می گذارد. "در سال 1975، جورجیو دی لولو (در " بیمار خیالی " و "شب دوازدهم"، هر دو از 1978)، و جورجو استرلر بزرگ.

به همراه این کارگردان معروف در سال 1980 در "روح خوب سزوان" و سالها بعد در "جزیره برده" در سال 1994 بازی کرد.

اما در به مرور زمان حتی رانیری خواننده در لحظاتی که سینما و تئاتر کمی او را رها کردند، خود را مطرح کرد.

آلبوم "O surdato nammurato" از سال 1972، ادای احترامی به آهنگ ناپولیتی است که همیشه مورد علاقه خواننده پالونتو بوده است، که از جمله به صورت زنده در تئاتر سیستینا ضبط شده است. جلوی دوربین های Rai و به کارگردانی بزرگ ویتوریو دی سیکا . در همان سال با «L'erba di casa mia» برنده «Canzonissima» شد.

حتی دیگر ضبط‌های بعدی، «Napulammore» و «Meditazione»، به ترتیب از سال‌های 1974 و 1976، مورد قدردانی قرار می‌گیرند، مخصوصاً اولین مورد که دوباره در تلویزیون فیلم‌برداری و به‌طور زنده ضبط شده است، توسط تئاتر والا در رم.

دهه 80

در سال 1983 با موفقیت خوبی در میان مردم، از اولین حضور او به عنوان یک طناب باز و شعبده باز، در اپرای "بارنوم" با اتاویا پیکولو . آلبومی کهبه دنبال نمایش نیز "بارنوم" نامیده می شود.

در دهه 80 او به کارگردانی ماریو اسکاپارو تکیه می کند که او را در "Varietà"، 1985، و مهمتر از همه، در "Pulcinella" مورخ 1988 می خواهد. اما این سال آخر سال بازگشت او است. به سبک عالی در موسیقی، با برنده شدن جشنواره سان رمو با آهنگ بسیار معروف و محبوب عموم، " از دست دادن عشق ".

در سال 1989 رانیری مجری ، با آنا اوکسا ، برنامه تلویزیونی "Fantastico 10" بود. از این لحظه به بعد، او همچنان به ضبط آهنگ‌ها ادامه می‌دهد و در کرمس‌های مختلف ملی شرکت می‌کند، اما مهم‌تر از همه اولین حضورش در دنیای انیمیشن، به تاریخ 1996، به عنوان صدای قهرمان مشهور فیلم دیزنی " قوزک نوتر- Dame ": در اینجا رانیری صدای گوژپشت معروف از فانتزی ویکتور هوگو، Quasimodo را می دهد.

در سال 1999 پس از شرکت در نمایش "دشمن خود را دوست داشته باش" دامیانو دامیان، جایزه فلیانو را نیز برای تئاتر دریافت کرد.

ماسیمو رانیری در دهه 2000

در سال 2001، "Oggi o dimane" منتشر شد، تهاجم جدیدی به سنت موسیقی ناپل. آهنگ ها توسط Mauro Pagani عالی تنظیم شده است. این اثر با "Nun è acqua" از سال 2003 دنبال می شود.

2006 سال چهل ساله فعالیت او است که با آلبوم دوگانه ای با عنوان "من می خوانم چون شنا بلد نیستم" جشن گرفته شد. .. به مدت 40 سال». این اثر بهترین آهنگ های او و برخی از زیباترین آهنگ ها را جمع آوری می کندنویسنده بیست سال گذشته

در سال 2008 او خود را به عنوان کارگردان تئاتر ، کارگردانی بازسازی تئاتری فیلم "Poveri ma belli" معرفی کرد. این تولید توسط تئاتر سیستینا و تیتانوس امضا شده است و ماسیمو رانیری بازیگرانی مانند بیانکا گواسرو ، میشل کارفورا، آنتونلو آنژولیلو، امی برگامو و بسیاری دیگر را به خدمت گرفته است.

در نوامبر 2009، جایزه تئاتر دسیکا به او اهدا شد. سال بعد، دقیقاً در آگوست 2010، او همچنین جایزه "Riccio d'Argento" را در Lamezia Terme برای بهترین اجرای زنده سال به لطف "من می خوانم زیرا شنا بلد نیستم" دریافت کرد.

سالهای 2010 و 2020

بین سالهای 2010 تا 2011، او چهار کمدی برای رای توسط ادواردو دی فیلیپو بزرگ ساخت. با او در آثار "Filumena Marturano"، "Napoli milionaria!"، "Questi fantasmi" و "یکشنبه و دوشنبه" بازیگران زن Mariangela Melato ، Barbara De Rossi حضور دارند. ، بیانکا گواسرو و النا سوفیا ریچی .

24 سال پس از آخرین آلبوم استودیویی منتشر نشده اش - "رانیری"، که به جشنواره سان رمو در سال 1995 بازمی گردد، زمانی که آهنگ "La vestiglia" (مقام پانزدهم) را ارائه کرد - او برای ضبط جدید به کار در استودیو بازگشت. آهنگ های سال 2018. از جمله نویسندگان آهنگ های جدید می توان به Pino Donaggio، Ivano Fossati ، Bruno Lauzi با فرانکو فاسانو، Pino Daniele و Enzo اشاره کرد. Avitabile .

در 5 فوریه 2020، رانیری به عنوان مهمان درجشنواره Sanremo، دوئت با Tiziano Ferro در آهنگ "Perdere l'amore".

در پایان نوامبر 2021، کتاب "همه رویاها هنوز در پرواز" منتشر شد.

ماسیمو رانیری به عنوان مهمان فوق العاده در سه گانه بی سابقه به همراه جیانی موراندی و آل بانو به Sanremo 2023 باز می گردد.