بیوگرافی • اصلاحات ظریف

22 سپتامبر 1934 یک شنبه بود: خورشید در ساعت 6.16 طلوع کرده بود. چند ساعت بعد در میلان، یک نوزاد دختر (با فورسپس) در خانواده وانونی به دنیا آمد. سه کیلو موی تیره. گریه کرد و دهان بزرگش از این گوش به گوش دیگر رفت. به نظر می رسد که مادر ماریوسیا نیز گریه می کرد، او خود را متفاوت تصور می کرد. درست. اورنلا همیشه در زندگی "متفاوت"، خارج از حد معمول، کنجکاو (حتی اگر خجالتی)، ناسازگار (اما منضبط) در زندگی مانند حرفه هایش بوده است: تئاتر و موسیقی پاپ. یک چالش طولانی، گاهی غیر ارادی. خیلی جوان بود، شخصی به او گفت که با آن صدا باید بازیگر می شد: او در مدرسه تئاتر پیکولو در میلان ثبت نام کرد که سپس توسط جورجیو استرلر کارگردانی شد. استاد که به زودی همراه او شد، تصمیم گرفت او را هم آواز بخواند. البته برشت، اما برای او آهنگ‌های دنیای اموات را «اختراع» کرد که عمدتاً توسط او برای اورنلا با فیورنزو کارپی، جینو نگری و داریو فو نوشته شده بود. و با آن اورنلا وانونی به فستیوال dei Due Mondi، در Spoleto در سال 1959 می رسد. در تئاتر، اورنلا اولین بازی خود را در سال 1957 در "I Giacobini" اثر فدریکو زردی انجام داده بود.

موسیقی سبک سپس لحظاتی از رونق و دعوت خلاقانه را تجربه کرد. ترانه سرایی متولد شد. ملاقات با جینو پائولی در سال 1960 انجام شد. یک رابطه عاشقانه مهم رخ داد و چندین آهنگ از جمله یک شاهکار: "Senza fine"، مقام اول.برترین نمودار و موفقیت فوری مردمی.

برای چند سال، اورنلا بین تئاتر و موسیقی متناوب شد. او در سال 1961 جایزه S. Genesio را به عنوان بهترین بازیگر زن برای "L'idiota" ساخته آچارد برد. او با لوسیو آردنزی، یک کارآفرین بزرگ تئاتر ازدواج می کند. در سال 1962 پسرشان کریستیانو به دنیا آمد. در سال 1963 جایزه دیگری در S. Genesio برای "دوست دختر برساگلیر" توسط آنتون. در سال 1964 "روگانتینو" توسط گارینی، جیووانینی و تروویولی ابتدا در سیستینا در رم و سپس در برادوی. از اینجا به بعد فقط موسیقی، ضبط، تلویزیون و جشنواره ها وجود دارد. او برنده جشنواره ناپل (1964 "Tu si na cosa grande" اثر Modugno) شد. این دومین در Sanremo (1968 "کاخ سفید" توسط Don Backy). بسیاری از رکوردهای تاریخی ("موسیقی تمام شد"، "یک دلیل دیگر"، "فردا روز دیگری است"، "غم"، "عاشق تو هستم"، "قرار ملاقات"، "جزئیات"، ... .). در سال 1973 اورنلا وانونی شرکت ضبط خود، وانیل را تأسیس کرد و به رم نقل مکان کرد. این دوران آلبوم مفهومی ، L.P. موضوع. به چهره یک تولید کننده نیاز داریم. یک همکاری طولانی با سرجیو باردوتی آغاز می شود که به کارهای مهم و موفقیت های بزرگی که در طول زمان ماندگار خواهند بود زندگی می بخشد. اولین، از سال 1976، "اراده، جنون، بی پروایی و شادی" است، رویارویی خارق العاده با برزیل توسط وینیسیوس دی مورائس و توکینیو. یک کلاسیک در سال 1977 "من درون، من بیرون"، دو دیسک و تور با ترول های جدید، مواجهه با موسیقیروند زمان در همان سال یک رژه با موفقیت بسیار بالا با "Più" همراه با Gepi.

از سال 1978 تا 1983 او برای زندگی در زادگاهش میلان بازگشت. او به طور فزاینده ای بانوی آواز، تصفیه شده، پیچیده، مانند ساخت ایتالیا است. جیانی ورساچه از ظاهر خود مراقبت می کند. «Ricetta di donna»، «Duemilatrecentouno parole» و «Uomini» سه دیسک بلوغ، انتقال اورنلا از نماد جنسی هوشمند به بانویی مدرن با قلم در دست هستند. باردوتی او را می برد تا متن هایی را که تفسیر می کند بنویسد. («موسیقی، موزیکا» و «وای والنتینا» دو آهنگ برتر این دوره هستند). جستجو برای برخوردهای موسیقایی در این آثار ادامه دارد: لوردانا برته، کاترینا کاسلی، گری مولیگان، لوسیو دالا. حتی یک ظهور زودگذر از Gino Paoli وجود دارد.

در سال 1984 دوباره آنجا بودند، جینو و اورنلا. یک تور فروخته شده، یک ضبط زنده، "Insieme" که نمودارها را می سوزاند. آهنگ نمادین جدید: "آهنگ برایت می گذارم". سال بازگشت، 1985، همچنین در تئاتر، با آلبرتازی: "Commedia d'amore" اثر برنارد اسلید. در سال 1986 یک پروژه بلندپروازانه ضبط: در لحظه بحران حداکثری آهنگ ایتالیایی، اورنلا و باردوتی سه رنگ را در منهتن بالا می برند. Ornella آهنگ های عالی ایتالیایی در همه زمان ها و سبک ها را از C.A. Rossi در Cocciante، همراه با بزرگترین نوازندگان جاز در جهان. "اورنلا ای..." با جورج بنسون، هربی متولد شدهنکوک، استیو گاد، گیل ایوانز، مایکل برکر، ران کارتر... همکاری با باردوتی که تمام وقت خود را وقف تلویزیون می کند، عملا با این کار به پایان می رسد.

از سال 1987 یک آلبوم و یک تور در بالاترین سبک و سطح است، پروژه "O" توسط ایوانو فوساتی و گرگ والش امضا شده است. حلقه موسیقی-تئاتر با سیستم منظره بدیع و تکرار نشدنی دوستش آرنالدو پومودورو در تور به نیروها می پیوندد. دیگر تهیه‌کننده هنری مهم اورنلا، ماریو لاوزی است که در طول دهه 1990 و در آغاز هزاره جدید موفق شد سبک جدیدی از اورنلا را به تصویر بکشد. «Stella nascente» (1992)، رکورد طلا، شیرزاده زیبا، جلدهای فوق العاده «یک ساندویچ، یک آبجو و سپس» (2001، صفحه پلاتین) و «دهان تو برای بوسیدن» (2001) آثار اصلی هستند.

همچنین از دهه 1990 Argilla (1998) حاصل همکاری با هنرمندان تجربی، مانند تهیه کننده-تنظیم کننده Beppe Quirici (Ivano Fossati) و موسیقیدان جاز Paolo Fresu است. 22 سپتامبر 2004، پنج شنبه تولد یک نقطه عطف است. دو روز بعد آلبوم جدید با دوستش جینو پائولی منتشر شد، "یادت هست؟ نه، یادم نیست": همه آهنگ های جدید، که به آینده نگاه می کنند. او در فستیوال Sanremo 2009 به عنوان مادرخوانده خواننده جوان سیمونا مولیناری شرکت می کند که با او در آهنگ "Egocentrica" ​​دوئت می کند. در طول شب او همچنین آهنگ "شما خواهید دید، خواهید دید" لوئیجی را اجرا می کند.تنکو، و مینو ریتانو را در حال آواز خواندن "یک دلیل دیگر" به یاد می آورد.

در 13 نوامبر 2009 آلبوم جدید "Più di te" منتشر شد که شامل کاور آهنگهای خواننده و ترانه سرا از جمله Zucchero، Pino Daniele و Antonello Venditti بود. این آلبوم توسط تک آهنگ "Quanto tempo e ancora" یک کاور از Biagio Antonacci پیش بینی می شود. در سپتامبر 2013 او آلبومی با عنوان "Meticci" منتشر کرد: Ornella Vanoni اعلام کرد که این آخرین آلبوم منتشر نشده او خواهد بود.

او با خواندن آهنگ "Imparare ad amarsi" به همراه Bungaro و Pacifico به استیج آریستون، در جشنواره Sanremo 2018 باز می گردد.

در سال 2021 او آلبوم جدیدی از آهنگ های منتشر نشده را با عنوان "Unica" منتشر کرد.