Biografie - Verfijningen

22 september 1934 was een zaterdag: de zon was opgekomen om 6.16 uur. Een paar uur later werd (met een tang) in de familie Vanoni in Milaan een babymeisje geboren. Drie kilo, donker haar. Ze huilde en haar grote mond ging van oor tot oor. Blijkbaar huilde haar moeder Mariuccia ook, omdat ze zich voorstelde dat ze anders was. Juist. Ornella is altijd 'anders' geweest, uit het koor, nieuwsgierig (hoewel verlegen),Non-conformistisch (maar gedisciplineerd) in het leven als in haar beroepen: theater en popmuziek. Een lange uitdaging, soms onbedoeld. Toen ze nog heel jong was, zei iemand tegen haar dat ze met die stem actrice had moeten worden: ze schreef zich in op de school van het Piccolo Teatro in Milaan, toen gedirigeerd door Giorgio Strehler. De Maestro, die al snel haar metgezel werd, besloot haar ook te laten zingen. Brecht, natuurlijk, maarvoor haar 'bedacht' hij de liederen van de mala, meestal door hem geschreven voor Ornella met Fiorenzo Carpi, Gino Negri en Dario Fo. En met die Ornella Vanoni kwam in 1959 aan op het Festival dei Due Mondi in Spoleto. In het theater had Ornella al in 1957 haar debuut gemaakt in 'I Giacobini' van Federico Zardi.

De popmuziek beleefde op dat moment hoogtijdagen en nodigde uit tot creatieve beroering. Songwriting was geboren. De ontmoeting met Gino Paoli vond plaats in 1960. Het resulteerde in een belangrijke liefdesaffaire en verschillende nummers, waaronder een meesterwerk: 'Senza fine', de eerste plaats in de hitlijsten en meteen een populair succes.

Gedurende een paar jaar wisselde Ornella theater en muziek af. In 1961 won ze de prijs van S. Genesio als beste actrice voor Achards 'De Idioot'. Ze trouwde met Lucio Ardenzi, een grote theaterondernemer, en in 1962 werd haar zoon Cristiano geboren. In 1963 kreeg ze opnieuw een prijs in S. Genesio voor Anton's 'La fidanzata del bersagliere'. In 1964 werd 'Rugantino' van Garinei, Giovannini en Trovaioli opgevoerd, eerst in de Sistina in Rome en daarna inVanaf nu is er alleen nog maar muziek, platen, tv en festivals. Ze wint het Festival van Napels (1964 "Tu si na cosa grande" van Modugno). Ze wordt tweede in Sanremo (1968 "Casa Bianca" van Don Backy). Veel baanbrekende platenhits ("La musica è finita", "Una ragione di più", "Domani è un altro giorno", "Tristezza", "Mi sono innamorata di te", "L'appuntamento", "Dettagli", ...). In 1973 Ornella Vanoni richtte zijn eigen platenmaatschappij Vanilla op en verhuisde naar Rome. Het was het tijdperk van de concept-album Er is een producer nodig. Er begint een lange samenwerking met Sergio Bardotti, die zal leiden tot belangrijke werken en grote successen die door de jaren heen zullen blijven bestaan. De eerste, in 1976, is 'La voglia, la pazzia, l'incoscienza e l'allegria', de fantastische ontmoeting met het Brazilië van Vinicius de Moraes en Toquinho. Een klassieker. In 1977 'Io dentro, io fuori', een dubbelalbum en tournee met hetNew Trolls, een ontmoeting met de trendy muziek van die tijd. In hetzelfde jaar een tophitparade met 'Più' gekoppeld aan Gepi.

Van 1978 tot 1983 keerde ze terug naar haar huis in Milaan. Ze werd steeds meer de dame van het lied, verfijnd, geraffineerd, zoals de made in Italy. Gianni Versace zorgde voor haar look. "Ricetta di donna", "Duemilatrecentouno parole" en "Uomini" zijn drie platen van volwassenheid, van Ornella's overgang van intelligent sekssymbool naar moderne dame met een pen in haar hand. Bardotti bracht haar om de teksten te schrijven die('Musica, musica' en 'Vai Valentina' zijn de twee grootste hits uit deze periode). De zoektocht naar muzikale ontmoetingen gaat door in deze werken: Loredana Berté, Caterina Caselli, Gerry Mulligan, Lucio Dalla. Er is zelfs een vluchtige terugkeer van Gino Paoli.

In 1984 waren ze weer terug, Gino en Ornella, met een uitverkochte tournee, een live-album, 'Insieme', dat de hitlijsten verscheurde, en een nieuw iconisch nummer: 'Ti lascio una canzone'. 1985 was een jaar van comebacks, ook in het theater, met Albertazzi: 'Commedia d'amore' van Bernard Slade. 1986 stond in het teken van een ambitieus opnameproject: op het hoogtepunt van de crisis in het Italiaanse lied, hesen Ornella en Bardotti de 'Bardotti' op de plaat.Ornella vertolkt Italiaanse hits van alle tijden en stijlen, van C.A. Rossi tot Cocciante, samen met 's werelds grootste jazzmuzikanten. Ornella and..." wordt geboren met George Benson, Herbie Hankock, Steve Gadd, Gil Evans, Michael Brecker, Ron Carter... Met dit werk eindigt de samenwerking met Bardotti praktisch en wijdt hij zich fulltime aan TV.

In 1987 volgden een plaat en een tournee van het hoogste niveau, het 'O'-project werd getekend door Ivano Fossati en Gregg Walsh. De muziektheatercirkel werd tijdens de tournee vergezeld door de innovatieve en onnavolgbare scenografie van zijn vriend Arnaldo Pomodoro. Ornella's andere belangrijke artistieke producent was Mario Lavezzi, die gedurende de jaren negentig en aan het begin van het nieuwe millennium in staat was om metOrnella's nieuwe stijl was een succes. 'Stella nascente' (1992), een gouden schijf, het prachtige 'Sheerazade', de fantastische covers van 'Un panino, una birra e poi' (2001, platina schijf) en 'La tua bocca da baciare' (2001) zijn de belangrijkste werken.

Ook uit de jaren negentig is Argilla (1998), het resultaat van samenwerking met experimentele artiesten, zoals producer-arrangeur Beppe Quirici (Ivano Fossati) en jazzmuzikant Paolo Fresu. 22 september 2004 is een belangrijke verjaardagsdonderdag. Twee dagen later verschijnt de nieuwe plaat met zijn vriend Gino Paoli, 'Ti ricordi? No, non mi ricordo': allemaal nieuwe tracks, vooruitkijkend. Hij neemt deel aan het Festivalvan Sanremo 2009 als peettante van de jonge zangeres Simona Molinari, met wie ze duetteert in het nummer 'Egocentrica'. Tijdens de avond vertolkt ze ook Luigi Tenco's 'Vedrai vedrai', en herdenkt ze Mino Reitano door 'Una ragione di più' te zingen.

Op 13 november 2009 verscheen het nieuwe album 'Più di te' (Meer dan jij), met covers van liedjes van singer-songwriters als Zucchero, Pino Daniele en Antonello Venditti. Het album werd voorafgegaan door de single 'Quanto tempo e ancora', een cover van Biagio Antonacci. In september 2013 bracht hij een album uit met de titel 'Meticci': Ornella Vanoni stelt dat het zijn laatste onuitgebrachte album zal zijn.

Hij keert terug op het Ariston podium, op het 2018 Sanremo Festival, en zingt het nummer 'Imparare ad amarsi' samen met Bungaro en Pacifico.

In 2021 bracht hij een nieuw album uit met onuitgebrachte nummers getiteld 'Unica'.