Biografie

• De jaren 1980 en 1990
• Met de Italiaanse nationale ploeg
• Gianluca Vialli en zijn coachcarrière
• De jaren 2000
• De jaren 2010 en 2020

Gianluca Vialli werd geboren in Cremona op 9 juli 1964. Hij trapte zijn eerste voetballen in het Cristo Re oratorium in het Po dorp van zijn stad. Hij werd lid van het jeugdteam van Pizzighettone, waarna hij overstapte naar de Primavera van de Cremonese .

De jaren 1980 en 1990

Een carrière op professioneel niveau, in de rol van spits Vialli speelde in 1980 in de gelederen van Cremonese, Sampdoria en Juventus. Hij won twee kampioenschappen, de eerste historische met de Sampdoria in het seizoen 1990-1991, samen met zijn 'goal twin' Roberto Mancini de tweede met Juventus in het seizoen 1994-1995.

Vialli en Mancini in het shirt van Samp

Met Juventus won hij ook een Champions League in 1996, door Ajax in de finale te verslaan op strafschoppen; een tweede Champions Cup verdampte in 1992 in de finale die met 1-0 werd verloren door Sampdoria tegen Barcelona in extra tijd.

In 1996 verhuisde hij naar Engeland om bij Chelsea te gaan spelen, waar hij vanaf 1998 de dubbele rol van speler-coach op zich nam.

Met de Italiaanse nationale ploeg

De jonge Gianluca Vialli maakte deel uit van het nationale onder-21 team en scoorde 11 doelpunten in 21 optredens.

In het nationale seniorenteam wordt opgeroepen door Azeglio Vicini op het WK 1986 in Mexico, waar hij alle wedstrijden speelde, zonder echter een impact te kunnen maken. Daarna was hij de spil van de aanval van de Azzurri tijdens het Duitse Europees Kampioenschap in 1988, waar hij het winnende doelpunt scoorde tegen Spanje.

Later droeg hij bij aan de 3e plaats van Italië op de Wereldbeker van 1990, hoewel zijn ster werd gedimd door de explosie van een andere spits, het Italiaanse symbool van die thuiseditie van het wereldtoernooi: Totò Schillaci die ook de topscorer van Italië wordt.

Gianluca Vialli was een uitstekende speler aan het begin van de jaren 90, maar zijn avontuur bij de nationale ploeg kwam tot een einde met de komst van de coach. Arrigo Sacchi die hem niet opriep voor het WK 1994 (het was Vialli die afzag vanwege onenigheid met Sacchi).

Met het nationale seniorenteamshirt heeft hij in totaal 59 optredens en 16 doelpunten .

Vialli is een van de weinige Italiaanse voetballers die alle drie de grote UEFA-clubcompetities heeft gewonnen; en hij is de enige die ze met drie verschillende teams heeft gewonnen.

Gianluca Vialli en zijn coachcarrière

Zijn trainerscarrière begon - zoals gezegd bij Chelsea - toen Ruud Gullit in februari 1998 werd ontslagen. Het team was nog in de running voor de League Cup en de Cup Winners' Cup en won beide onder zijn leiding. Het eindigde ook als vierde in de Premier League. Het volgende seizoen, 1998/1999, won het de Europese Super Cup door Real Madrid met 1-0 te verslaan en eindigde het als derde in de Premier League.Premier League, slechts vier punten achter kampioen Manchester United, Chelsea's beste teampositie sinds 1970.

In 1999/2000 leidde hij Chelsea naar de kwartfinales van de Champions League, in zijn eerste optreden in de competitie, met als hoogtepunt de 3-1 overwinning op Barcelona, hoewel hij vervolgens werd uitgeschakeld in de returnwedstrijd, met 5-1 verlies in extra tijd. Ondanks een slechte vijfde plaats in de Premier League, eindigde het seizoen met als hoogtepunt de overwinning op Aston Villa in de FA Cup,won dankzij het doelpunt van de Italiaan Di Matteo.

Vialli's laatste seizoen in Londen begon op de best mogelijke manier, met een overwinning in het FA Charity Shield tegen Manchester, de vijfde gewonnen trofee in minder dan drie jaar, waardoor Gianluca Vialli de meest succesvolle coach in de geschiedenis van de club tot dan toe werd. Desondanks werd Vialli na vijf wedstrijden vanaf het begin van het seizoen ontslagen, na een slechte start en onenigheid metverschillende spelers, waaronder Gianfranco Zola Didier Deschamps en Dan Petrescu.

De jaren 2000

In 2001 accepteerde hij een aanbod van Watford, een Engels Eerste Divisie team: ondanks de grote en dure veranderingen die hij doorvoerde bij de club, behaalde hij slechts een veertiende plaats in de competitie en werd hij al na één seizoen ontslagen. Een lang juridisch geschil begon toen over de betaling van het resterende contract.

Op sociaal gebied voert Vialli sinds 2004 een belangrijke activiteit uit met de 'Fondazione Vialli e Mauro per la Ricerca e lo Sport Onlus' - opgericht samen met voormalig voetballer Massimo Mauro en advocaat Cristina Grande Stevens - die tot doel heeft fondsen te werven voor onderzoek naar amyotrofe laterale sclerose (de ziekte van Lou Gerhig) en kanker, via AISLA en het FPRC.

Vialli publiceerde een boek in Engeland getiteld ' De Italiaanse baan ', waarin hij de verschillen tussen het Italiaanse en Engelse voetbal analyseert. Het boek werd vervolgens ook in Italië uitgegeven door Mondadori (' Tussen Italië en Engeland, een reis naar het hart van twee grote voetbalculturen ").

Op 26 februari 2006 had Vialli de eer om de Olympische vlag te dragen tijdens de Sluitingsceremonie van de 20e Olympische Winterspelen in Turijn 2006.

In de jaren daarna werkte hij als pundit en tv-commentator voor Sky Sport.

De jaren 2010 en 2020

In 2015 werd hij opgenomen in de 'Italian Football Hall of Fame'.

In 2018 verscheen zijn boek ' Doelen. 98 verhalen + 1 om de moeilijkste uitdagingen aan te gaan "In een interview voor de publicatie van het boek vertelt hij hoe hij vocht tegen kanker.

Het jaar daarop, op 9 maart 2019, werd Gianluca benoemd door de FIGC (Federazione Italiana Giuoco Calcio), samen met Francesco Totti , Italiaans ambassadeur voor het Europa 2020-kampioenschap. Een paar maanden later, in november, nam hij de rol aan van delegatiehoofd van het Italiaanse nationale team, gecoacht door voormalig teamgenoot en broederlijke vriend Roberto Mancini.

Hij nam dus deel aan de Italiaanse expeditie naar het Europees Kampioenschap 2020: Italië won en Vialli was een toonaangevend motiverend figuur zowel in de kleedkamer als daarbuiten.

Eind 2022 gaf hij met een aankondiging zijn rol in het Italiaanse nationale team op om zich te wijden aan een nieuw begin van de ziekte, de alvleesklierkanker .

Vijf jaar na het begin van de ziekte overleed Gianluca Vialli op 6 januari 2023 op 58-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Londen. Hij laat zijn vrouw Cathryn White Cooper en dochters Olivia en Sofia achter.