Βιογραφία

• Η δεκαετία του 1980 και του 1990
• Με την εθνική ομάδα της Ιταλίας
• Ο Gianluca Vialli και η προπονητική του καριέρα
• Η δεκαετία του 2000
• Τα έτη 2010 και 2020

Gianluca Vialli γεννήθηκε στην Κρεμόνα στις 9 Ιουλίου 1964. Κλώτσησε τις πρώτες του ποδοσφαιρικές μπάλες στο ορφανοτροφείο Cristo Re στο χωριό Po της πόλης του. Εντάχθηκε στην ομάδα νέων της Pizzighettone, στη συνέχεια μεταπήδησε στην Primavera της Cremonese .

Η δεκαετία του 1980 και του 1990

Σταδιοδρομία σε επαγγελματικό επίπεδο, σε ρόλο επιθετικός Ο Βιάλι έπαιξε στις τάξεις της Κρεμονέζε, της Σαμπντόρια και της Γιουβέντους το 1980. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, το πρώτο ιστορικό με την Σαμπντόρια τη σεζόν 1990-1991, σε συνδυασμό με το "δίδυμο γκολ" του Ρομπέρτο Μαντσίνι η δεύτερη με τη Γιουβέντους τη σεζόν 1994-1995.

Vialli και Mancini με τη φανέλα της Samp

Με τη Γιουβέντους, κατέκτησε επίσης ένα Champions League το 1996, νικώντας τον Άγιαξ στον τελικό στα πέναλτι- ένα δεύτερο Κύπελλο Πρωταθλητριών εξανεμίστηκε το 1992 στον τελικό που έχασε 1-0 η Σαμπντόρια από την Μπαρτσελόνα στην παράταση.

Το 1996 μετακόμισε στην Αγγλία για να αγωνιστεί στην Τσέλσι, αναλαμβάνοντας τον διπλό ρόλο του παίκτη-προπονητή από το 1998.

Με την εθνική ομάδα της Ιταλίας

Ο νεαρός Gianluca Vialli ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας κάτω των 21 ετών, σημειώνοντας 11 γκολ σε 21 συμμετοχές.

Στην Εθνική Ομάδα Ανώτερων Κατηγοριών καλείται από τον Azeglio Vicini στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό, όπου έπαιξε σε όλους τους αγώνες, χωρίς όμως να μπορέσει να κάνει αίσθηση. Στη συνέχεια, ήταν ο άξονας της επίθεσης των Ατζούρι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας το 1988, όπου πέτυχε το νικητήριο γκολ απέναντι στην Ισπανία.

Αργότερα συνέβαλε στην 3η θέση της Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, αν και το αστέρι του εξασθένισε από την έκρηξη ενός άλλου επιθετικού, του ιταλικού συμβόλου εκείνης της παγκόσμιας διοργάνωσης: Totò Schillaci ο οποίος θα είναι και ο πρώτος σκόρερ της Ιταλίας.

Εξαιρετικός παίκτης στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η περιπέτεια της εθνικής ομάδας του Τζιανλούκα Βιάλι ολοκληρώθηκε με την άφιξη του προπονητή. Arrigo Sacchi ο οποίος δεν τον κάλεσε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις ΗΠΑ (ήταν ο Vialli που παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών με τον Sacchi).

Με τη φανέλα της εθνικής ομάδας, έχει συνολικά 59 συμμετοχές και 16 γκολ .

Ο Vialli είναι ένας από τους ελάχιστους Ιταλούς ποδοσφαιριστές που έχουν κερδίσει και τις τρεις μεγάλες διοργανώσεις της UEFA και είναι ο μόνος που τις έχει κερδίσει με τρεις διαφορετικές ομάδες.

Ο Gianluca Vialli και η προπονητική του καριέρα

Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε -όπως αναφέρθηκε στην Τσέλσι- όταν απολύθηκε ο Ρουντ Γκούλιτ τον Φεβρουάριο του 1998. Η ομάδα ήταν ακόμα υποψήφια για το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων και υπό την καθοδήγησή του κατέκτησε και τα δύο. Επίσης, τερμάτισε τέταρτη στην Πρέμιερ Λιγκ. Την επόμενη σεζόν, 1998/1999, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ νικώντας τη Ρεάλ Μαδρίτης με 1-0 και τερμάτισε τρίτη στοPremier League, μόλις τέσσερις βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την καλύτερη θέση της Τσέλσι από το 1970.

Το 1999/2000 οδήγησε την Τσέλσι στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, στην πρώτη του εμφάνιση στη διοργάνωση, με αποκορύφωμα τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα με 3-1, αν και στη συνέχεια αποκλείστηκε στον επαναληπτικό αγώνα, χάνοντας 5-1 στην παράταση. Παρά την κακή πέμπτη θέση στην Πρέμιερ Λιγκ, η σεζόν ολοκληρώθηκε με κορυφαία στιγμή τη νίκη επί της Άστον Βίλα στο Κύπελλο Αγγλίας,κέρδισε χάρη στο γκολ του Ιταλού Ντι Ματέο.

Η τελευταία σεζόν του Βιάλι στο Λονδίνο ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με τη νίκη στο FA Charity Shield απέναντι στη Μάντσεστερ, το πέμπτο τρόπαιο που κατέκτησε σε λιγότερο από τρία χρόνια, καθιστώντας τον Τζιανλούκα Βιάλι τον πιο επιτυχημένο προπονητή στην ιστορία του συλλόγου μέχρι τότε. Παρόλα αυτά ο Βιάλι απολύθηκε μετά από πέντε παιχνίδια από την έναρξη της σεζόν, μετά από ένα κακό ξεκίνημα και διαφωνίες με τονδιάφορους παίκτες, μεταξύ των οποίων Gianfranco Zola Didier Deschamps και Dan Petrescu.

Η δεκαετία του 2000

Το 2001 δέχτηκε πρόταση από τη Γουότφορντ, ομάδα της αγγλικής πρώτης κατηγορίας: παρά τις μεγάλες και δαπανηρές αλλαγές που έκανε στον σύλλογο, πέτυχε μόνο τη δέκατη τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα και απολύθηκε μετά από μία μόνο σεζόν. Στη συνέχεια ξεκίνησε μια μακρά δικαστική διαμάχη σχετικά με την καταβολή του υπολειπόμενου συμβολαίου.

Στον κοινωνικό τομέα, από το 2004 ο Vialli έχει αναλάβει μια σημαντική δραστηριότητα με το "Fondazione Vialli e Mauro per la Ricerca e lo Sport Onlus" - που ιδρύθηκε μαζί με τον πρώην ποδοσφαιριστή Massimo Mauro και τη δικηγόρο Cristina Grande Stevens - το οποίο έχει ως στόχο τη συγκέντρωση πόρων για την έρευνα σχετικά με την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (νόσος του Lou Gerhig) και τον καρκίνο, μέσω της AISLA και του FPRC.

Ο Vialli δημοσίευσε ένα βιβλίο στην Αγγλία με τίτλο Η ιταλική δουλειά ', στο οποίο αναλύει τις διαφορές μεταξύ του ιταλικού και του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το βιβλίο εκδόθηκε στη συνέχεια και στην Ιταλία από τον εκδοτικό οίκο Mondadori (' Η ιταλική δουλειά. Μεταξύ Ιταλίας και Αγγλίας, ένα ταξίδι στην καρδιά δύο μεγάλων ποδοσφαιρικών πολιτισμών ").

Στις 26 Φεβρουαρίου 2006, ο Vialli είχε την τιμή να είναι ο σημαιοφόρος των Ολυμπιακών Αγώνων κατά την Τελετή Λήξης των 20ών Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο 2006.

Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως ειδήμων και τηλεοπτικός σχολιαστής για το Sky Sport.

Τα έτη 2010 και 2020

Το 2015, εισήχθη στο "Italian Football Hall of Fame".

Το 2018, το βιβλίο του ' Στόχοι. 98 ιστορίες + 1 για την αντιμετώπιση των πιο δύσκολων προκλήσεων "Σε μια συνέντευξη ενόψει της κυκλοφορίας του βιβλίου, μιλάει για το πώς πάλεψε με τον καρκίνο.

Την επόμενη χρονιά, στις 9 Μαρτίου 2019, ο Τζιανλούκα διορίστηκε από την FIGC (Federazione Italiana Giuoco Calcio), μαζί με τον Francesco Totti , πρεσβευτής της Ιταλίας για το πρωτάθλημα "Ευρώπη 2020". Λίγους μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο, ανέλαβε τον ρόλο του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της εθνικής ομάδας της Ιταλίας, με προπονητή τον πρώην συμπαίκτη και αδελφικό φίλο Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Συμμετείχε έτσι στην ιταλική αποστολή για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2020: η Ιταλία κέρδισε και ο Βιάλι ήταν κορυφαία προσωπικότητα παρακίνησης τόσο στα αποδυτήρια όσο και έξω από αυτά.

Στο τέλος του 2022, με ανακοίνωσή του, εγκατέλειψε τον ρόλο του στην εθνική ομάδα της Ιταλίας για να αφοσιωθεί σε μια νέα εμφάνιση της νόσου, το καρκίνος του παγκρέατος .

Πέντε χρόνια μετά την εκδήλωση της ασθένειας, ο Gianluca Vialli απεβίωσε σε νοσοκομείο του Λονδίνου στις 6 Ιανουαρίου 2023, σε ηλικία 58 ετών. Αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Cathryn White Cooper και τις κόρες του Olivia και Sofia.