Biografie

Alessia Merz, geboren op 24 september 1974 in Trento, studeerde af aan de middelbare school en ging daarna aan de slag in de modewereld, waar ze werkte voor vooraanstaande modeontwerpers. Ze werkte ook als actrice in 'Lancio'-fotoverhalen.

Tussen 1995 en 1997 nam ze deel aan verschillende reclamecampagnes (zowel in Italië als in het buitenland) en toen, belust op populariteit, besloot ze haar geluk te beproeven door op te dagen buiten de Mediaset-studio's in Rome, waar op dat moment audities werden gehouden voor het programma 'Non è la Rai'. Ze werd meteen ingeschreven in het dansgynoecium door Gianni Boncompagni, de regisseur en bedenker van het programma en ook manMet een snelle blik onderscheidde ze zich vervolgens tijdens de verschillende afleveringen door haar losse en zelfverzekerde spraak. Hier en daar glibberend wist ze zelfs wat spelletjes te doen voor het thuispubliek in speciale ruimtes binnen het programma, altijd onder de ijzeren leiding van Boncompagni.

Na het plezier van 'Non è la Rai', waar de maximale inspanning bestond uit knipogen naar de camera, werd Alessia Merz gerekruteerd voor de 'Striscia la Notizia' bandwagon als 'Velina' voor het televisieseizoen 1995/1996. Oh, ja. Weinig mensen herinneren het zich nu nog, maar Alessia was een van de eerste Veline, een soort assistent die een cultfenomeen werd.

In die tijd was ze naar verluidt verloofd met de voormalige Vicenza-voetballer Maini en daarom werd ze, als nieuwe kenner van de voetbalgeometrie, vaak gevraagd om haar zegje te doen in de vermakelijke saraband van 'Quelli che il calcio...' Een 'ondeugd' waar de auteurs niet vanaf kwamen, zelfs niet toen Merz haar relatie met Maini verbrak.

Maar de carrière van Alessia Merz kent ook andere hoogtepunten: in 1998 presenteerde ze samen met Max Pezzali 'Sanremo famosi', met wie ze in december van dat jaar de verbindingen voor Telethon 1998 verzorgde, en daarna belandde ze in de bioscoop, in films die, hoewel ze niet uitblinken door hun hoge inhoud, de verdienste hebben dat ze de (misschien onbewuste) dwarsdoorsnede van een bepaalde mensheid vertegenwoordigen. Dit is het geval metvan de 883 film 'JollyBlu' of Mariano Laurenti's 'Vacanze sulla neve'.

Terug in de schijnwerpers van de televisie presenteerde ze, samen met Gene Gnocchi en Giorgio Mastrota, 'Meteore', een programma gewijd aan vergeten sterren uit de showbusiness en, samen met Samantha De Grenet en Filippa Lagerback, 'Candid Angels', een programma volledig gericht op candid camera.

Mooi, mooi, nog mooier. Met dat gewelfde lichaam, die ogen zo groen dat ze nep lijken, poseerde ze voor Maxim, om een kalender te maken: achter de camera Conrad Goddelijk.

Maar er zijn ook andere taken die de onvermoeibare 'prezzemolina' (Alessia is toegetreden tot dat geslacht van mooie meisjes die, juist door hun aantrekkelijkheid, elk programma en elk evenement bijwonen) op zich heeft genomen, zoals haar deelname aan Simona Ventura's programma 'L'Isola dei Famosi' editie 2004. Een zeer zware overlevingstest die geenmaakte de strijdlustige Alessia bang.

In feite vertrok ze naar Samanà, Santo Domingo, samen met de andere elf 'beroemde doden', zoals de bijtende Corriere-criticus Aldo Grasso ze noemde (de andere 'schipbreukelingen' Merz' metgezellen in het avontuur zijn: Kabir Bedi, Paolo Calissano, Rosanna Cancellieri, DJ Francesco, Antonella Elia, Valerio Merola, Sergio Muniz, Patrizia Pellegrino, Ana Laura Ribas, Aida Yespica enTotò Schillaci), kan Alessia zo al haar persoonlijkheid en delicate rondingen laten zien, die van haar, zo niet een sexpot, dan toch zeker een model van een fijn en elegant wezen maken.

[Van de officiële website van het programma l'Isola dei famosi].

Haar blik is zeker een van de meest betoverende op de Italiaanse televisie, zozeer zelfs dat Alberto Donatelli een lied schreef met de titel 'De ogen van Alessia Merz'. Maar haar ogen zijn alleen voor de voetballer van Sampdoria, Fabio Bazzani, met wie ze een prachtige liefdesgeschiedenis beleeft.

Ze is getrouwd met Bazzani en kreeg de kinderen Niccolò (2006) en Martina (2008).