Biografie - Buiten beeld

Debra Winger werd geboren op 16 mei 1955 in de stad Cleveland (Ohio, VS).

Geboren op 17 mei 1955 in de stad Cleveland in de staat Ohio (VS), emigreerde Debra Winger met haar familie naar het zonnigere Californië toen ze nog maar zes jaar oud was. Cleveland had in die tijd een hoog misdaadcijfer, dus de Wingers besloten hun geluk elders te zoeken. Als meisje ging Debra naar de middelbare school, maar nadat ze haar school had afgemaakt, verhuisde ze voor enkele jaren naar Israël waarmoet volgens de wet ook zijn militaire dienstplicht vervullen (van drie jaar!).

Terug in de Verenigde Staten studeerde ze aan een toneelschool en om haar debuut als filmactrice te maken, accepteerde ze een carrière als stuntvrouw, waarbij ze andere gevestigde actrices verving in de gevaarlijkste scènes. En het was als stuntvrouw dat Debra bijna omkwam bij een ernstig ongeluk op de set. Er gingen enkele maanden voorbij en nadat ze hersteld was van de stunt, werd Debra gedwongen om een pauze in te lassen.Uiteindelijk belandde ze op televisie waar ze meedeed aan een paar shows. Ze verscheen ook in kleine rollen in verschillende tv-series, waarvan vele helaas nooit in Italië zijn gedistribueerd; sommigen herinneren zich haar echter misschien in de rol van 'Wonder Girl' naast 'Wonder Woman' (in de tv-serie met dezelfde naam).

Met een sterk temperament en karakter liet hij de slechte tijden door blessures achter zich en maakte hij uiteindelijk zijn debuut in zijn eerste film (ook nooit uitgebracht in Italië), getiteld 'Slumber Party 57' in 1977.

In 1978 kwam hij op de voorgrond in een kleine rol in de muzikale film, die de wereld rondging, 'Thank God it's Friday' geregisseerd door Robert Klane, veredeld door de aanwezigheid van beroemdheden als Jeff Goldblum, de beroemde musicalband 'The Commodores' en de toenmalige koningin van de discomuziek Donna Summer (voor haar liedjes op de soundtrack kreeg ze ook een Oscar).

In 1979 speelde Debra Winger in 'Kisses from Paris' geregisseerd door Willard Huyck, en het jaar daarop (1980) trouwde ze met acteur Timothy Hutton. Tijdens hun huwelijk werd een dochtertje geboren, dat ze Noah noemden. In hetzelfde jaar speelde ze de vrouwelijke hoofdrol tegenover John Travolta in het filmdrama 'Urban Cowboy' geregisseerd door James Bridges, en in 1981 speelde ze inRichard Gere in het drama 'An Officer and a Gentleman' geregisseerd door Taylor Hackford, waar hij zijn eerste Oscarnominatie kreeg voor Beste Actrice in een Hoofdrol.

In 1982 speelde ze opnieuw samen met Jack Nicholson en Shirley MacLaine in het ontroerende 'Desire for Tenderness' (geregisseerd door James L. Brooks), wat haar een tweede Oscarnominatie opleverde voor Beste Actrice in een Hoofdrol.

Ze was inmiddels een groot actrice geworden en speelde nog meer mooie rollen, zoals in de gele speelfilm 'Dangerously Together' (naast Robert Redford), het delicate 'It Happened in Paradise' of het zwavelachtige 'The Black Widow', naast een icoon als Theresa Russell.

Gezien de kassuccessen wanneer haar naam op de affiche verschijnt, wordt Debra Winger overspoeld met aanvragen. In de daaropvolgende jaren zien we haar in het middelpunt van talrijke titels: "Betrayed", "The Deserted", "Miracle Sale", "A Dangerous Woman", "Journey to England" (derde Oscarnominatie) met Anthony Hopkins, en "Forget Paris", waarvan ze ook regisseur is.

Na deze indrukwekkende reeks geweldige films verraste Debra Winger echter iedereen door al op veertigjarige leeftijd de bioscoop te verlaten.

In 1996 scheidde ze van Timothy Hutton en hertrouwde met acteur en regisseur Harliss Howard, met wie ze nog twee kinderen kreeg. Op het Locarno Film Festival van 2001 verscheen de actrice, die erg gesloten is en niet erg van het sociale leven houdt, opnieuw als jurylid en gaf een interview over de valse vergulde wereld van Hollywood en het corrupte sterrensysteem.

Ook volgens haar verklaringen lijkt het erop dat de omgeving ook in beweging kwam om te proberen haar professioneel uit te schakelen. Winger was die behandeling 'voorlopig' zat en stopte als actrice, eraan toevoegend dat ze ook werkaanbiedingen afsloeg vanwege de schaarste aan goede scripts.

Ze wijdde zich ook schuchter aan het werk als producent: naast een korte film van haar amper 14-jarige zoon produceerde ze de eerste film van haar man Arliss Howard, 'Big Bad Love' (2001), gebaseerd op een kort verhaal van Larry Brown.

In 2003 verscheen hij in een cameo in de sport-dramafilm 'Radio' geregisseerd door Michael Tollin, en het jaar daarop maakte hij nog een cameo in de dramafilm 'Eulogy', geregisseerd door Michael Clancy.

In 2005 speelde ze in de tv-film 'Dawn Anna' en als karakteracteur in de tv-film 'Sometimes in April'. Drie jaar later, in 2008, verscheen ze in een cameo (in de rol van Abby) in de dramafilm 'Rachel Getting Married', geregisseerd door Jonathan Demme. In 2010 speelde ze in een aflevering van de tv-serie 'Law & Order'.