Biografie - Met talent in de genen

Franca Rame werd op 18 juli 1929 geboren in Villastanza, een gehucht in de gemeente Parabiago in de provincie Milaan, als dochter van Domenico Rame, een acteur, en haar moeder Emilia Baldini, een lerares en actrice. De familie Rame heeft oude theatertradities, vooral met betrekking tot marionetten- en poppentheater, die teruggaan tot de jaren 1600. Met zo'n rijke achtergrond lijkt het niet vreemd dat Francabegon aan dit artistieke pad.

In feite debuteerde ze al in de showbusiness toen ze geboren was: ze werd zelfs gebruikt voor kinderrollen in de toneelstukken die door het familietourneegezelschap werden opgevoerd.

Op eenentwintigjarige leeftijd, in 1950, besloot ze samen met een van haar zussen zich toe te leggen op het revue theater: in het seizoen 1950-1951 werd ze gecast in Tino Scotti's primaire proza gezelschap voor Marcello Marchesi's toneelstuk 'Ghe pensi mi', opgevoerd in het Teatro Olimpia in Milaan.

Een paar jaar later, op 24 juni 1954, trouwde ze met acteur Dario Fo: de ceremonie vond plaats in Milaan, in de basiliek van Sant'Ambrogio. Op 31 maart van het volgende jaar werd hun zoon Jacopo Fo geboren in Rome.

Franca Rame en Dario Fo richtten in 1958 de 'Compagnia Dario Fo-Franca Rame' op, waarin haar man regisseur en toneelschrijver was, terwijl zij de eerste actrice en manager was. In de jaren 60 genoot het gezelschap veel succes in het institutionele stadstheatercircuit.

In 1968 omarmde ze, nog steeds aan de zijde van Dario Fo, de utopie van 1968, verliet het circuit van de Ente Teatrale Italiano (ETI) en richtte het collectief 'Nuova Scena' op. Nadat ze de leiding had overgenomen van een van de drie groepen waarin het collectief was opgedeeld, scheidde ze zich - samen met haar man - wegens politieke meningsverschillen af en richtte een andere werkgroep op, 'La Comune' genaamd. Het gezelschap - als"Nuova Scena" - is actief in kringen van de ARCI (Italiaanse Vereniging voor Recreatie en Cultuur) en op plaatsen die tot dan toe niet bestemd waren voor live-optredens, zoals bij mensen thuis, in fabrieken en op scholen. Franca Rame vertolkt met haar "Comune" teksten van satire en politieke tegeninformatie, die soms ook heel fel van karakter zijn. Onder de voorstellingen zijn "Morteongeluk van een anarchist' en 'Je betaalt niet! Je betaalt niet'. Sinds het eind van de jaren 1970 Franca Rame Ze nam deel aan de feministische beweging: ze schreef en voerde teksten op als 'Tutta casa, letto e chiesa', 'Grasso è bello!', 'La madre'.

Aan het begin van de zogenaamde 'Anni di piombo', in maart 1973, werd Franca Rame ontvoerd door leden van extreem-rechts; tijdens haar gevangenschap werd ze onderworpen aan fysiek en seksueel geweld: enkele jaren later, in 1981, zou ze aan deze gebeurtenissen terugdenken in de monoloog 'Lo stupro' (De verkrachting). In 1999 kende de Universiteit van Wolverhampton (in Engeland) een eredoctoraat toe aan Franca Rame en Dario Fo.

Bij de politieke verkiezingen van 2006 stelde ze zich kandidaat voor de senaat in Piemonte, Lombardije, Veneto, Emilia-Romagna, Toscane en Umbrië binnen de gelederen van Italia dei Valori: Franca Rame werd gekozen tot senator in Piemonte. In hetzelfde jaar droeg de leider van Italia dei Valori, Antonio Di Pietro, haar voor als president van de Republiek: ze kreeg 24 stemmen. In 2008 verliet ze de senaat van de Italiaanse Republiek,het niet eens zijn met de richtlijnen van de overheid.

In 2009 schreef ze haar autobiografie samen met haar man Dario Fo, getiteld 'Una vita all'improvvisa'. Ze kreeg een beroerte in april 2012 en werd met spoed opgenomen in de polikliniek in Milaan: Franca Rame overleed op 29 mei 2013 op 84-jarige leeftijd.