Biografia - Z talentem w genach

Franca Rame urodziła się w Villastanza, wiosce w gminie Parabiago w prowincji Mediolan 18 lipca 1929 roku, jako córka Domenico Rame, aktora, i jej matki Emilii Baldini, nauczycielki i aktorki. Rodzina Rame ma starożytne tradycje teatralne, szczególnie związane z teatrem lalek i marionetek, sięgające 1600 roku. Z tak bogatym tłem nie wydaje się dziwne, że Francawkroczył na tę artystyczną ścieżkę.

W rzeczywistości zadebiutowała w show-biznesie zaraz po urodzeniu: w rzeczywistości była wykorzystywana do ról dziecięcych w sztukach wystawianych przez rodzinną firmę turystyczną.

W wieku dwudziestu jeden lat, w 1950 roku, wraz z jedną z sióstr, postanowiła poświęcić się teatrowi rewiowemu: w sezonie 1950-1951 została obsadzona w podstawowym zespole prozy Tino Scottiego w sztuce Marcello Marchesiego "Ghe pensi mi", wystawianej w mediolańskim Teatro Olimpia.

Kilka lat później, 24 czerwca 1954 roku, wyszła za mąż za aktora Dario Fo: ceremonia odbyła się w Mediolanie, w bazylice Sant'Ambrogio. 31 marca następnego roku w Rzymie urodził się ich syn Jacopo Fo.

Franca Rame W 1958 r. założyła wraz z Dario Fo zespół "Compagnia Dario Fo-Franca Rame", w którym jej mąż był reżyserem i dramaturgiem, a ona pierwszą aktorką i menadżerką. W latach 60. zespół odniósł wielki sukces w instytucjonalnych teatrach miejskich.

W 1968 roku, wciąż u boku Dario Fo, przyjęła utopię 1968 roku, opuściła Ente Teatrale Italiano (ETI) i założyła kolektyw "Nuova Scena". Po przejęciu kierownictwa jednej z trzech grup, na które kolektyw został podzielony, z powodu różnic politycznych oddzieliła się - wraz z mężem - i stworzyła inną grupę roboczą o nazwie "La Comune". Firma - jako"Nuova Scena" - angażuje się w kręgi ARCI (Włoskie Stowarzyszenie Rekreacyjno-Kulturalne) oraz w miejsca, które do tej pory nie były przeznaczone do występów na żywo, takie jak domy ludzi, fabryki i szkoły. Franca Rame ze swoim "Comune" interpretuje teksty satyry i kontrinformacji politycznej, których charakter jest czasami bardzo ostry. Wśród przedstawień są "MorteWypadek anarchisty" i "Nie płacisz! Nie płacisz". Od późnych lat 70-tych Franca Rame Uczestniczyła w ruchu feministycznym: pisała i wykonywała teksty takie jak "Tutta casa, letto e chiesa", "Grasso è bello!", "La madre".

Na początku tak zwanego "Anni di piombo", w marcu 1973 roku, Franca Rame została porwana przez członków skrajnej prawicy; podczas uwięzienia była poddawana przemocy fizycznej i seksualnej: kilka lat później, w 1981 roku, przypomniała te wydarzenia w monologu "Lo stupro" (Gwałt). W 1999 roku Uniwersytet Wolverhampton (w Anglii) przyznał honorowy tytuł France Rame i Dario Fo.

W wyborach politycznych w 2006 r. kandydowała do Senatu w Piemoncie, Lombardii, Wenecji Euganejskiej, Emilii-Romanii, Toskanii i Umbrii z szeregów Italia dei Valori: Franca Rame została wybrana senatorem w Piemoncie. W tym samym roku lider Italia dei Valori, Antonio Di Pietro, zaproponował ją na prezydenta Republiki: otrzymała 24 głosy. Opuściła Senat Republiki Włoskiej w 2008 roku,nie zgadzając się z wytycznymi rządowymi.

W 2009 roku napisała swoją autobiografię wraz z mężem Dario Fo, zatytułowaną "Una vita all'improvvisa". W kwietniu 2012 roku doznała udaru mózgu i została przewieziona do polikliniki w Mediolanie: Franca Rame zmarł 29 maja 2013 roku w wieku 84 lat.