Biografie - Harmonie en evenwicht

• De jaren 1980 en 1990
• De jaren 2000
• Michele Zarrillo in 2010 en 2020

Michele Zarrillo werd geboren in Rome op 13 juni 1957 in het teken van de tweeling. Artistiek debuteerde hij als gitarist/zanger in de jaren 1970 in de rockkelders van de Romeinse voorsteden, richtte de groep 'Semiramis' op en nam deel aan de historische Capitolijnse rockrally in Villa Pamphili in het voorjaar van 1972. In 1974 was hij de leadzanger van 'Rovescio della Medaglia', een andere belangrijke groep.In de jaren die volgden stelde hij zich ook open voor de wereld van de popmuziek en uitte hij zijn sterke compositorische ader door nummers te tekenen voor belangrijke namen als Renato Zero en Ornella Vanoni. Vervolgens maakte hij de eerste opnames van zijn nummers 'Su quel pianeta libero' en 'Una rosa blu'.

De jaren 1980 en 1990

In 1987 won hij het Sanremo Festival in de categorie 'Nuove Proposte' met het lied 'La notte dei pensieri'. De overwinning in Sanremo genereerde natuurlijk een vraag naar optredens, en Michele gaf zijn eerste concerten als solozanger, waar zijn kenmerkende timbre van de stem en interpretatieve vaardigheden begonnen op te vallen. Op een avond in mei 1990, in een restaurant in de Romeinse provincie,ontmoette de artiest terloops Alessandro Colombini, een historische producent van Italiaanse muziek ( Lucio Battisti PFM, Bennato , Lucio Dalla , Antonello Venditti ), die hem zijn waardering toonde en hem vertelde over Antonello Venditti's bewondering voor hem. Deze ontmoeting gaf aanleiding tot een werkproject met Colombini's productie, dat zijn eerste resultaten opleverde met het lied 'Strade di Roma', gepresenteerd op Sanremo 1992, en met het album 'Adesso', waar een literaire samenwerking met Vincenzo Incenzo begon.

Op Sanremo 1994 presenteerde Michele Zarrillo een prachtig liefdesliedje getiteld 'Cinque Giorni'. Het liedje zou een buitengewoon populair en verkoopsucces blijken te zijn en met recht tot de klassiekers van het Italiaanse lied worden gerekend. Het succes van 'Cinque Giorni' leidde tot een nieuw album, 'Come uomo tra gli uomini', dat naast 'Cinque Giorni' een reeks liedjes bevat die het middelpunt werden vanzijn concerten, waaronder 'Il canto del mare', 'Il sopravvento' en 'Gli assolati vetri'.

De daaropvolgende theatertour bevestigde Michele Zarrillo's formidabele artistieke moment, en in 1995 wijdde hij zich volledig aan het componeren van de nummers voor het nieuwe album, dat direct na Sanremo 1996 werd uitgebracht, waaraan Zarrillo deelnam met 'L'elefante e la farfalla'. Het gelijknamige album is het resultaat van een lange en vruchtbare samenwerking. Michele Zarrillo componeert namelijk normaal gesproken het muzikale gedeeltedoor meteen een paar woorden in het Italiaans in te voegen, of een tekstidee dat later definitief zou worden uitgewerkt door Vincenzo Incenzo, vriend en auteur van alle songteksten van de artiest.

Het album 'L'amore vuole amore' (oktober 1997) is een compilatie sui generis: het verzamelt alle belangrijkste nummers van Michele met toevoeging van twee niet eerder uitgebrachte tracks ('L'amore vuole amore' en 'Ragazza d'argento') en de belangrijkste nummers uit de eerste periode ('La notte dei pensieri', 'Una rosa blu' en 'Su quel pianeta libero'). Deze nummers (vooral 'Una rosa blu') krijgen eeneen nieuw, daverend verkoopsucces met het album dat 600.000 verkochte exemplaren bereikte, wat, gevoegd bij de meer dan 120 concerten die in slechts een paar maanden werden uitgevoerd, leidde tot de definitieve inwijding van de artiest en tot de buitengewone verstandhouding met het publiek die in elk van zijn optredens te zien is. Hetzelfde album werd uitgebracht in Spanje (alle nummers werden in het Spaans gezongen) en het nummer 'Cinco dias'.een hit wordt.

De Italiaanse versie van het album werd ook gedistribueerd in andere Europese landen, waaronder Duitsland, Oostenrijk, België, Nederland en Polen. Van half november tot half december 1998 gaf Zarrillo een aantal concerten in het buitenland, in Canada en Japan. Hoewel het promotietours waren, was het succes buitengewoon en de concerten waren overal uitverkocht.

De jaren 2000

In juni 2000 bracht Michele Zarrillo "Il vincitore non c'e'" uit, een album waarin hij zich toelegde op een meer diepgaand muzikaal onderzoek, in staat om zijn verleden als avant-garde muzikant te combineren met de actualiteit van 'pop' auteurs. Tijdens een theatertournee, in een moment van diepe inspiratie, componeerde Michele "L'acrobata", dat werd gepresenteerd in Sanremo 2001. Net als vele andere nummersgepresenteerd door Zarrillo op het Festival, is 'Acrobata' ook voorbestemd om in de tijd te blijven.

Vervolgens kreeg een project vorm waar Michele Zarrillo al een tijdje aan dacht: het maken van een album live Hiervoor werden twee concertevenementen georganiseerd in het Teatro Puccini in Florence op 22 december en in de Horus Club in Rome op 23 december 2001.

In de tussentijd componeerde Michele een paar nieuwe nummers. Daaronder werd 'Gli Angeli' gekozen voor het Sanremo Festival 2002, waar Zarrillo voor de negende keer terugkeerde. Het live-album ligt direct na het Festival in de winkels met de titel 'Le occasioni dell'amore'. Negentien grote hits en drie onuitgebrachte studiotracks (de Sanremo-track, de track die zorgt voorVoor degenen die nog niet eerder een concert van Zarrillo hebben bijgewoond, is het een gelegenheid om zijn kwaliteiten als multi-instrumentalist te ontdekken, buitengewoon veelzijdig in het wisselen van gitaar naar piano, met een overweldigende energie en persoonlijkheid.

Sinds 31 oktober 2003 is Michele Zarrillo terug met een nieuw album met onuitgebrachte nummers, getiteld 'Libero sentire'. Het album, dat drie jaar na het vorige studioalbum komt, kenmerkt beter dan voorheen de artistieke kwaliteiten van Michele die in zijn nieuwe nummers ook sociale kwesties behandelt, zoals in de nummers 'Ballando nei giorni del mondo', 'Libera ti vorrei' en'Vergeten'.

Michele verraadt zijn onnavolgbare 'schrift' niet, gekoppeld aan harmonieën en melodieën die altijd origineel zijn en aan een buitengewone gevoeligheid in het vangen van gemeenschappelijke gevoelens. Zoals in de liederen die gaan over de liefde in haar belangrijkste fasen: in de pijn van het verlies 'Liefde is het bedrog van de rede' en 'Ik denk elk moment aan jou', in het plezier van het vinden van jezelf 'Om je in de ziel te raken', 'Om naar je terug te keren' enA New Day', de eerste single van het album, en 'A Woman's Friendship'.

Een nummer met een bijzonder verhaal sluit de cd af. 'Where the World Tells Secrets' is geschreven in vier handen met Tiziano Ferro auteur van de tekst.

In 2006 bracht hij de cd 'L'alfabeto degli amanti' uit en hetzelfde jaar nam hij deel aan het 56e Sanremo Festival met het gelijknamige lied, dat de finale haalde. Een van de avonden bestond uit een duet met zanger Tiziano Ferro. In 2008 nam hij opnieuw deel aan het Sanremo Festival met een lied getiteld 'L'ultimo film insieme'. Dit werd gevolgd door de release van het album 'Nel tempo e nell'amore', een verzamelinghits van 1981 tot 2008, op twee cd's, met een onuitgebracht nummer.

Michele Zarrillo in 2010 en 2020

In september 2011 verscheen het onuitgebrachte album 'Unici al mondo'. Michele Zarrillo heeft drie kinderen: Valentina, Luca, geboren in 2010, en Alice, geboren in 2012.

Op 5 juni 2013 werd hij aangereden door een infarct en met een gele code opgenomen op de intensive care van het ziekenhuis Sant'Andrea in Rome. Hij keerde terug op het podium op 7 oktober 2014 met een concert in het Auditorium Parco della Musica in Rome, begeleid door jazzmuzikanten Danilo Rea en Stefano Di Battista .

Eind 2016 Carlo Conti kondigt de deelname aan van Michele Zarrillo op het 2017 Sanremo Festival met het nummer 'Mani nelle mani'. Hij keerde opnieuw terug op het Ariston podium voor Sanremo 2020 en presenteerde het nummer 'Mani nelle mani'. In extase of in de modder ".

Na 20 jaar samenwonen trouwt Michele Zarrillo met partner Anna Rita Cuparo op 13 maart 2022. Zijn vrouw is een muzikante en celliste. In het verleden nam ze deel aan de concerten van Michele Zarrillo en werkte ze ook mee aan twee albums. Het koppel beviel van Luca Zarrillo in 2010 en Alice Zarrillo in 2012.