Biografia - Prince przy fortepianie

Nieśmiały, nieświadomy i zdruzgotany fatalnymi relacjami z ojcem: tak wyglądał 21-letni Reginald Kenneth Dwight, znany pod pseudonimem Elton John Urodzony w Londynie 25 marca 1947 roku, z muzyką klasyczną w sercu, bardzo młody kompozytor, wspierany przez zdolnego autora tekstów Berniego Taupina (partnerstwo, między wzlotami i upadkami, nigdy się nie rozpadło), właśnie wkroczył na scenę z singlami "Lady Samantha" i "It's me that you need" (ten ostatni później wznowiony we Włoszech przez Maurizio Vandellego pod tytułem "Era lei").

Zaledwie kilka lat później nieśmiały chłopiec ustąpił miejsca żywiołowemu, barwnemu pianiście, zdolnemu rozpalić całe stadiony swoją obecnością i akrobacjami na ukochanym instrumencie.

Obdarzony wyjątkowym i spontanicznym głosem, Reginald nauczył się grać na fortepianie ze słuchu w wieku 3 lat. W wieku 11 lat wygrał stypendium, które otworzyło mu drzwi do prestiżowej Royal Academy of Music w Londynie. Po okresie spędzonym w londyńskim zespole Blueslogy, Reginald zdecydował się przyjąć pseudonim sceniczny, pod którym będzie znany - przez Eltona Deana, saksofonistę The Blueslogy.i przez "Long" Johna Baldry'ego, lidera składu - i podjąć próbę kariery solowej.

Wkrótce udało mu się zrealizować swój zamiar: chwalony przez Johna Lennona, został okrzyknięty czwartym rockowym fenomenem po (chronologicznie rzecz ujmując) Elvisie Presleyu, Beatlesach i Bobie Dylanie.

Lata 70. były wybrukowane siedmio-nutowymi perełkami, takimi jak "Your song", "Tiny dancer", "Rocket man" i wiele innych; jego pierwsza komercyjna porażka przyszła w 1978 roku z (choć interesującym) albumem "A single man", a uderzenie zostało powtórzone w następnym roku z renegatem "Victim of love".

Przesadny wizerunek, który towarzyszył Eltonowi Johnowi, w ogóle nie odzwierciedlał jego osobowości, która w rzeczywistości była powściągliwa aż do irytacji i była w stanie uwolnić się tylko poprzez muzykę.

Podczas swoich koncertów Elton John udowodnił, że potrafi łączyć swój wielki talent artystyczny z nieprawdopodobnymi przebraniami, inwencjami scenicznymi, a przede wszystkim słynnymi i absurdalnymi oprawkami do okularów, których kolekcjonerem jest do dziś.

W 1976 r., w wywiadzie dla "Rolling Stone", znany obecnie na całym świecie Elton John ogłosił światu swój homoseksualizm, co wywołało niemały skandal; w szalejących latach 80. zaczął mocno nadużywać alkoholu i narkotyków. W 1985 r. wziął udział w Live Aid (podczas którego nie omieszkał pogratulować Queen prowadzonemu przez jego wielkiego przyjaciela Freddiego Mercury'ego), a w 1986 r., w następstwieGdy w jego gardle pojawił się guz nowotworowy, jego głos zmienił się radykalnie, kończąc na zawsze pierwszy i najważniejszy rozdział jego długiej artystycznej paraboli.

Ponad 30-letnia kariera Eltona Johna widziała już wszystko: zainscenizował fałszywe małżeństwo z kobietą, odebrał ogromną nagrodę za zniesławienie od brytyjskiego tygodnika "The Sun", zorganizował aukcję w 1988 roku, przyznał się do uzależnienia od narkotyków, alkoholu i bulimii i wytrzeźwiał w 1990 roku, wziął udział w "Freddie Mercury Tribute" w 1992 roku, opłakiwał zmarłego w 1947 roku Freddiego Mercury'ego.śmierć swojego przyjaciela Versace, zaśpiewał na pogrzebie księżnej Diany Spencer nową wersję "Candle in the wind" (która stała się najlepiej sprzedającym się singlem w historii), został mianowany baronetem przez królową Anglii, poświęcił się działalności charytatywnej, w szczególności świadomości AIDS

W latach 90-tych, kontynuując proces upadku, który trwał już od jakiegoś czasu, Elton John coraz bardziej dystansował się od muzyki i zamieniał się w towarzyską, tabloidową postać; jego albumy, zachowując dyskretne cechy, straciły na sile oddziaływania i nieprzewidywalności. Świetny album "Songs from the West Coast" z 2001 roku nie wystarczył, bypodnieść głowę i ożywić chwałę przeszłości; wystarczy przypomnieć sobie wersję "Sorry seems to be the hardest word", jedną z najbardziej przejmujących kompozycji, śpiewaną z boysbandem!

Dla tych, którzy znali go takim, jakim był kiedyś, dla tych, którzy intensywnie pokochali małego geniusza, pozostaje uznanie z 1997 roku, kiedy Królewska Akademia Muzyczna przyjęła Reginalda Dwighta jako członka honorowego (taki przywilej był wcześniej przyznawany tylko Straussowi, Lisztowi i Mendelssohnowi).

Jego największymi arcydziełami, być może dziś nieco zapomnianymi, pozostają "Elton John" i "Tumbleweed connection" (1970), "Madman across the water" (1971), "Honky chateâu" (1972), "Goodbye Yellow Brick Road" (1973), "Captain Fantastic & The Brown Dirt Cowboy" (1975) i "Blue Moves" (1976).

Być może dobrze jest przypomnieć sobie o wielkości nieporadnego muzyka, który jednak pozostaje niezapomniany dzięki okładce albumu "Captain Fantastic": Elton uśmiechający się wraz ze swoim najprawdziwszym, najbardziej kontrowersyjnym i nieodzownym towarzyszem życia: fortepianem.

21 grudnia 2005 roku, pierwszego dnia rejestracji związków partnerskich w Anglii, świat rozrywki świętował związek Sir Eltona Johna i jego narzeczonego (od 12 lat) Davida Furnisha.

Pod koniec maja 2019 roku film biograficzny " Rocketman "W rolę Eltona Johna wcielił się Taron Egerton, a reżyserią zajął się Dexter Fletcher.

Po swoim ostatnim albumie studyjnym z 2016 roku, "Wonderful Crazy Night", powraca w 2021 roku z "The Lockdown Sessions", albumem stworzonym podczas pandemii, pełnym kolaboracji.