Biografia

• Lata 70
• Liliana Cavani w latach 80-tych
• Lata dziewięćdziesiąte i dwutysięczne
• Lata 2010

Liliana Cavani urodziła się 12 stycznia 1933 r. w Carpi, w prowincji Modena, jako córka architekta pochodzącego z Mantui. Dorastała z dziadkami, w środowisku rodzinnym, w którym jej ojciec był nieobecny: Liliana w rzeczywistości zdecydowała się zachować nazwisko matki, Cavani, w swoim życiu. To jej matka zapoznała ją z kinem: zabierała ją do teatrów w każdą niedzielę. Po ukończeniu studiówPo ukończeniu szkoły średniej zapisał się na Uniwersytet Boloński, gdzie w 1959 roku ukończył literaturę starożytną. Następnie przeniósł się do Rzymu, aby uczęszczać do Centro Sperimentale di Cinematografia.

Zwycięzca Złoty Ciak Dzięki krótkometrażowemu filmowi "Bitwa" poświęcił się badaniom społecznym i filmom dokumentalnym, w tym "Historii Trzeciej Rzeszy", "Kobietom w ruchu oporu" i "Domowi we Włoszech". W 1966 roku Liliana Cavani obraca jego pierwszy film , "Franciszek z Asyżu" (o życiu świętego), w którym główną rolę gra Lou Castel.

Liliana Cavani w latach sześćdziesiątych

Kontynuowała kręcenie filmów biograficznych, a dwa lata później przyszła kolej na "Galileo"; film został wybrany do udziału w Festiwalu Filmowym w Wenecji. W tym dziele reżyserka z Emilii podkreśla kontrast między religią a nauką. W 1969 roku Liliana Cavani zinterpretowała "Antygonę" Sofoklesa z nowoczesnej perspektywy w filmie "I cannibali" (głównym bohaterem jest Tomas Milian).

Lata 70

Dwa lata później, w 1971 roku, powrócił do Wenecji, ale tym razem poza konkursem, z "Gościem", w którym zainscenizował historię kobiety przez długi czas przebywającej w przytułku, próbującej powrócić do społeczeństwa zdrowych.

W 1973 roku wyreżyserował "Nocnego portiera" (z Dirkiem Bogarde i Charlotte Rampling), a cztery lata później nakręcił "Poza dobrem i złem", w którym opowiedział ostatnie lata życia Fryderyka Nietzschego, skupiając się na relacji między Paulem Rée i Lou von Salomé.

Liliana Cavani w latach osiemdziesiątych

Na początku lat 80. stanął za kamerą filmu "La pelle" ("Skóra") z Burtem Lancasterem, Claudią Cardinale i Marcello Mastroiannim w obsadzie. Rok później powstał film "Oltre la porta" ("Za drzwiami"). Potem przyszła kolej na "Interno berlinese" ("Wnętrze berlińczyka"), charakteryzujące się dwuznacznymi perwersjami seksualnymi. Następnie przyszła kolej na "Francesco" (1989), nowy film o życiu św. Franciszka z Asyżu, który w tym roku został nagrodzony nagrodą im.Czas na Mickey'a Rourke'a.

Claudia Cardinale napisała o niej:

Lata dziewięćdziesiąte i dwutysięczne

W 1999 roku reżyser otrzymał honorowy tytuł w dziedzinie nauk o komunikacji od Uniwersytetu Lumsa za badanie autentyczności człowieka i kształtowanie niepokojów teraźniejszości .

Liliana Cavani

Po wyreżyserowaniu Johna Malkovicha w filmie "Ripley's Game", opartym na książce Patricii Highsmith, w 2004 r. Liliana Cavani Nakręcił film fabularny Raiuno "De Gasperi, l'uomo della speranza" (De Gasperi, człowiek nadziei), z Fabrizio Gifuni (w roli Alcide De Gasperi) i Sonią Bergamasco w obsadzie. W latach 2008-2009 nakręcił film fabularny "Einstein", a następnie był członkiem jury na 66 Festiwalu Filmowym w Wenecji.

Lata 2010

W 2012 roku otrzymał, na Bif&st w Bari, nagrodę im. Federico Fellini 8 ½ nagrody Dwa lata później, w 2014 roku, wyreżyserowała film telewizyjny zatytułowany "Franciszek": było to jej trzecie dzieło poświęcone świętemu.