Biografia Massimo d'Azeglio
Spis treści
Biografia - Sztuka, kultura i pasja obywatelska
Massimo Taparelli, markiz Azeglio, urodził się w Turynie 24 października 1798 r. Wraz z rodziną mieszkał na wygnaniu we Florencji podczas francuskiej okupacji Piemontu. Następnie, po upadku Napoleona, uczęszczał na uniwersytet w Turynie.
Następnie rozpoczął karierę wojskową, zgodnie z tradycją rodzinną, którą porzucił w 1820 r. Osiadł w Rzymie, aby studiować malarstwo u flamandzkiego mistrza Martina Verstappena.
W 1825 r. Massimo d'Azeglio zaczął poświęcać się tematom sentymentalnym i patriotycznym. W 1831 r. zmarł jego ojciec: przeniósł się do Mediolanu, gdzie poznał Alessandro Manzoniego. D'Azeglio poślubił jego córkę Giulię Manzoni, której przedstawił swoją pierwszą powieść "La sagra di San Michele" i na której temat namalował już obraz o czysto romantycznej intonacji.
W kolejnych latach poświęcił się pisaniu; w 1833 r. napisał "Ettore Fieramosca o Lo disfida di Barletta", w 1841 r. "Niccolò de' Lapi ovvero i Palleschi e i Piagnoni" oraz niedokończoną "La lega lombarda".
Zobacz też: Biografia Luca Marinelli: film, życie prywatne i ciekawostkiJednak D'Azeglio nadal malował tematy patriotyczne i sentymentalne, które wraz z paeseggi (pejzażami) charakteryzowały całą jego produkcję.
Karierę polityczną rozpoczął w 1845 r., publikując różne antyaustriackie pamflety ("Gli Ultimi casi di Romagna" to jego najbardziej znany pamflet).
Brał aktywny udział w Dniach 1848 r., a po Novarze został powołany przez Wiktora Emanuela II na przewodniczącego Rady Ministrów, którą sprawował od 1849 do 1852 r. Jego następcą został Cavour.
Po rezygnacji z prezydentury zdystansował się od aktywnego życia politycznego; poparł jednak ekspedycję krymską i był gubernatorem Mediolanu w 1860 roku.
Zobacz też: Biografia Fausto CoppiJego ostatnie lata będą poświęcone autobiografii "Moje wspomnienia".
Massimo d'Azeglio zmarł w Turynie 15 stycznia 1866 roku.