Biografia - W imię boga Po

• Umberto Bossi w 2010 r.

Umberto Bossi urodził się w Cassano Magnago (Va) 19 września 1941 r. Żonaty z Emanuelą i ojciec czwórki dzieci, rozpoczął karierę polityczną pod koniec lat 70. dzięki spotkaniu na Uniwersytecie w Pawii z Bruno Salvadorim, historycznym przywódcą Unii Valdotaine, który wprowadził go w kwestie autonomizmu. Na poziomie szeroko dyskutowanych studiów lidera Doliny Padu (sloganktóry często zajmuje strony gazet), oficjalne dokumenty wskazują, że w szkole średniej uczęszczał do liceum naukowego, a później podjął studia medyczne, które porzucił przed ukończeniem studiów.

Aby być precyzyjnym, rządowa strona internetowa wymienia "specjalizację w elektronice stosowanej w medycynie" jako kwalifikację.

Włoska strona rządowa informuje również, w biografii poświęconej szanownemu posłowi, że Bossi " w 1979 r. zetknął się z autonomistycznym światem ludów alpejskich i stał się jego sztandarowym przedstawicielem w regionach doliny Padu "Później, na początku lat 80-tych, wraz z Giuseppe Leoni i Roberto Maroni, założył Lega Lombarda, której Bossi został sekretarzem. Od tego momentu rozpoczął długi okres poświęcony najbardziej żarliwej aktywnej polityce, wypełnionej wiecami, spotkaniami i programami, charakteryzującej się niestrudzonym prozelityzmem na rzecz autonomistycznej sprawy.

Dzięki cierpliwej i wytrwałej pracy, przekonanym padewczykom udało się zgromadzić wokół siebie duży konsensus, który zmaterializował się przede wszystkim w wyborach w 1987 r., roku przełomu. W rzeczywistości, po zgromadzeniu dużej liczby głosów, które oczywiście pochodziły z północnych regionów, Bossi i jego współpracownicy w końcu zdołali przekroczyć próg parlamentu. Umberto Bossi był wówczas jedynym członkiem partii Lega Nord, który wszedł do parlamentu.w Senacie, dzięki czemu zyskał przydomek "Senatur", który jest używany wobec niego do dziś.

W 1989 r. Lega Lombarda została przekształcona w Lega Nord, dzięki zjednoczeniu partii z ligami z innych regionów Północy. Również w tym przypadku to Bossi był głównym twórcą i siłą napędową tego rozszerzenia, któremu początkowo sprzeciwiała się duża część jego partyjnych towarzyszy, wrogo nastawionych do zmian i nieufnych wobec innych realiów politycznych. Dzięki jego fundamentalnej pracy nadZgodnie z oczekiwaniami Bossi zostaje mianowany sekretarzem federalnym, które to stanowisko piastuje do dziś. W tym samym roku zostaje również wybrany do Parlamentu Europejskiego.

Podstawą polityki prowadzonej przez "Senatur" jest przede wszystkim tak zwana "decentralizacja", tj. przeniesienie z rządu i centralnej administracji państwowej na regiony uprawnień ustawodawczych w sprawach o dużym znaczeniu społecznym i indywidualnym, takich jak bezpieczeństwo, zdrowie, praca i edukacja. Wraz z tym projektem toczy się walka zbiurokracja i rzymski centralizm.

W kwietniu 1990 r., gdy Liga stała się już prawdziwą partią masową, Bossi wymyślił wiec Pontida, który miał stać się stałym spotkaniem ludzi Legi. Pośród całej tej ważnej serii inicjatyw, były to również lata, które czekały na eksplozję Tangentopoli, epokowe wydarzenie, które Bossi początkowo oklaskiwał i wśród jego najbardziej przekonanychWśród różnych dochodzeń, Bossi i jego Liga zostali również dotknięci sprawą związaną z nielegalnym finansowaniem w wysokości stu milionów lirów, najwyraźniej otrzymanych przez ówczesne kierownictwo Montedison. Kiedy burza minęła, nadszedł czas na odkupienie.

Po siedmiu latach sprzeciwu wobec centralnej władzy politycznej i " Złodziejski Rzym "Wybory w 1992 roku przyniosły prawdziwy gwałtowny wzrost Ligi, która zdołała sprowadzić do Rzymu aż osiemdziesięciu parlamentarzystów. W tym momencie, między innymi, Bossi po raz pierwszy zgodził się osobiście wejść do władzy wykonawczej (dzięki pierwszemu rządowi Berlusconiego), a tym samym objąć urząd w znienawidzonej "rzymskiej" władzy.Jednak federalistyczna pasja "Senatur" nieZ pewnością uspokojony, więc oto jest, w czerwcu 1995 r., zgadzając się na konstytucję Parlamentu Doliny Padu, który po raz pierwszy zebrał się w Bagnolo San Vito w prowincji Mantua.

Kilka miesięcy później Liga sprowokowała upadek rządu Berlusconiego, manewr, który przejdzie do historii jako "ribaltone". Będąc już poza władzą wykonawczą i wywołując prawdziwe polityczne trzęsienie ziemi, Bossi ożywił we wrześniu 1996 r. obchody "boga Padu" (jak go nazywa), składające się z rekonstrukcji starożytnych rytuałów Doliny Padu i kolekcji, poprzezampułkę z wodą z tej rzeki, którą następnie przywieziono sztafetą do Wenecji, aby wlać ją do laguny jako symbol i świadectwo "czystości" Północy.

Następnie Bossi i Berlusconi ponownie wypracowali porozumienie, oparte na znaczących obietnicach "decentralizacji" od polityka-przedsiębiorcy do zaciekłego federalisty. Po zawarciu porozumienia Liga, wraz z Forza Italia, osiągnęła pochlebne wyniki w wyborach 13 maja 2001 r. Po raz kolejny w rządzie z Silvio Berlusconim, "Senatur" otrzymał stanowisko ministra spraw zagranicznych.Reformy instytucjonalne.

Umberto Bossi z Silvio Berlusconim

W 2004 r. zrezygnował ze stanowiska ministra i europosła, decydując się na pracę w Europarlamencie w Strasburgu.

W tym samym roku doznał udaru mózgu, który spowodował obrzęk płuc i niedotlenienie mózgu; rehabilitacja zmusiła go do długiego pobytu w szpitalu w Szwajcarii i żmudnej rekonwalescencji. W rezultacie musiał przerwać swoją działalność polityczną.

Bossi powrócił na scenę polityczną na początku 2005 r. W kampanii wyborczej w 2006 r. powrócił do przemawiania na wiecach i spotkaniach publicznych, aby wspierać kandydatów Legahist do parlamentu. Został wybrany na posła, ale zrezygnował z mandatu, aby pozostać w parlamencie.

Umberto Bossi w 2010 r.

Od maja 2008 r. do połowy listopada 2011 r. był ministrem bez teki ds. reform i federalizmu. 5 kwietnia 2012 r. zrezygnował z funkcji sekretarza Ligi Północnej: dokładnie 20 lat po wyborach w 1992 r., pamiętanych jako pierwsze prawdziwe zwycięstwo polityczne Ligi Północnej, "senatùr" podał się do dymisji w wyniku dochodzeń przeprowadzonych przez wymiar sprawiedliwości w sprawieskarbnika partii (Francesco Belsito), co doprowadziło do domniemanego sprzeniewierzenia funduszy na rzecz rodziny lidera politycznego.

Po rezygnacji ze stanowiska sekretarza odsunął się od sceny politycznej. Coraz rzadziej pojawiał się na scenie politycznej. W marcu 2013 r. został ponownie wybrany do Izby Deputowanych. Jego publiczny powrót na scenę polityczną zaznaczył się na wiecu Pontida w 2013 r. Pod koniec roku wystartował w prawyborach Ligi Północnej, ale został pokonany przez innego kandydata, Matteo Salviniego, który wygrałBossi pozostaje jednak aktywny w partii: w wyborach powszechnych w 2018 r. ponownie kandydował i został wybrany do Senatu.