Βιογραφία - Στο όνομα του θεού Po

• Umberto Bossi το 2010

Ο Umberto Bossi γεννήθηκε στο Cassano Magnago (Va) στις 19 Σεπτεμβρίου 1941. Παντρεμένος με την Emanuela και πατέρας τεσσάρων παιδιών, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 χάρη σε μια συνάντηση στο Πανεπιστήμιο της Παβίας με τον Bruno Salvadori, τον ιστορικό ηγέτη της Ένωσης Valdotaine, ο οποίος τον εισήγαγε στα θέματα του αυτονομισμού. Στο επίπεδο των πολυσυζητημένων μελετών του ηγέτη της κοιλάδας του Πό (μια ατάκαπου συχνά απασχολεί τις σελίδες των εφημερίδων), τα επίσημα αρχεία δείχνουν ότι στο γυμνάσιο φοίτησε στο επιστημονικό λύκειο και αργότερα ανέλαβε ιατρικές σπουδές, τις οποίες εγκατέλειψε πριν αποφοιτήσει.

Για την ακρίβεια, ο κυβερνητικός δικτυακός τόπος αναφέρει ως προσόντα την "εξειδίκευση στην εφαρμοσμένη ηλεκτρονική στην ιατρική".

Ο δικτυακός τόπος της ιταλικής κυβέρνησης ενημερώνει επίσης, στο βιογραφικό σημείωμα που είναι αφιερωμένο στον αξιότιμο βουλευτή, ότι ο Bossi " το 1979 ήρθε σε επαφή με τον αυτόνομο κόσμο των αλπικών λαών και έγινε ο σημαιοφόρος του στις περιοχές της κοιλάδας του Πόου "Αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μαζί με τον Giuseppe Leoni και τον Roberto Maroni, ίδρυσε τη Lega Lombarda, της οποίας ο Bossi διορίστηκε Γραμματέας. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκίνησε μια μακρά περίοδο αφιερωμένη στην πιο ένθερμη ενεργό πολιτική, γεμάτη από συγκεντρώσεις, συναντήσεις και προγράμματα, και χαρακτηριζόμενη από ακούραστο προσηλυτισμό στην αυτονομιστική υπόθεση.

Με υπομονετική και επίμονη δουλειά, οι πεπεισμένοι Παδουανοί κατάφεραν να συγκεντρώσουν γύρω τους μια μεγάλη συναίνεση, η οποία υλοποιήθηκε κυρίως στις εκλογές του 1987, τη χρονιά της καμπής. Μάλιστα, έχοντας συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό ψήφων, που προφανώς προέρχονταν από τις βόρειες περιοχές, ο Μπόσι και οι συνεργάτες του κατάφεραν τελικά να περάσουν το κατώφλι του Κοινοβουλίου. Ο Ουμπέρτο Μπόσι ήταν τότε το μοναδικό μέλος του κόμματος Lega Nord που μπήκε στοστη Γερουσία, κερδίζοντας το παρατσούκλι "Senatur", το οποίο χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα εναντίον του.

Το 1989, η Λέγκα Λομβαρδίας μετατράπηκε σε Λέγκα του Βορρά, χάρη στην ένωση του κόμματος με τις Λέγκες των άλλων περιφερειών του Βορρά. Και εδώ, ο Μπόσι ήταν ο κύριος δημιουργός και η κινητήρια δύναμη αυτής της διεύρυνσης, στην οποία αρχικά αντιτάχθηκε ένα μεγάλο περιθώριο των συντρόφων του κόμματός του, εχθρικό στις αλλαγές και δύσπιστο απέναντι σε άλλες πολιτικές πραγματικότητες. Χάρη στο θεμελιώδες έργο του για τηνΌπως ήταν αναμενόμενο, ο Bossi διορίζεται Ομοσπονδιακός Γραμματέας, θέση που κατέχει μέχρι σήμερα. Την ίδια χρονιά εκλέγεται επίσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ο βασικός πυλώνας της πολιτικής που ακολουθεί η "Senatur" είναι πρώτα και κύρια η λεγόμενη "αποκέντρωση", δηλαδή η μεταφορά από την κυβέρνηση και την κεντρική κρατική διοίκηση στις περιφέρειες νομοθετικών αρμοδιοτήτων σε θέματα μεγάλης κοινωνικής και ατομικής σημασίας, όπως η ασφάλεια, η υγεία, η εργασία και η εκπαίδευση. Παράλληλα με αυτό το σχέδιο, υπάρχει η μάχη κατά τηςγραφειοκρατία και τον ρωμαϊκό συγκεντρωτισμό.

Τον Απρίλιο του 1990, με τη Λέγκα να έχει γίνει πια ένα πραγματικό μαζικό κόμμα, ο Μπόσι επινόησε τη συγκέντρωση της Ποντίδας που έμελλε να γίνει σταθερό ραντεβού των ανθρώπων της Λέγκα. Μέσα σε όλη αυτή τη σημαντική σειρά πρωτοβουλιών, ήταν και τα χρόνια που περίμεναν την έκρηξη της Ταντζεντόπολι, ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που είδε τον Μπόσι αρχικά να χειροκροτεί και μεταξύ των πιο πεπεισμένων τουυποστηρικτές της ομάδας των δικαστών που ερευνούσαν τη διαφθορά. Μεταξύ των διαφόρων ερευνών, ο ίδιος ο Bossi και η Λίγκα του είχαν επίσης αγγίξει ένα θέμα που σχετιζόταν με μια παράνομη χρηματοδότηση εκατό εκατομμυρίων λιρών, που προφανώς έλαβαν τα τότε στελέχη της Montedison. Μόλις πέρασε η θύελλα, ήρθε η ώρα της εξιλέωσης.

Μετά από επτά χρόνια αντιπολίτευσης στην κεντρική πολιτική εξουσία και " Κλέβοντας τη Ρώμη "Στις εκλογές του 1992 σημειώθηκε πραγματική εκθετική ανάπτυξη της Λέγκας, η οποία κατάφερε να φέρει στη Ρώμη μέχρι και ογδόντα βουλευτές. Σε εκείνη τη συγκυρία, μεταξύ άλλων, ο Μπόσι δέχτηκε για πρώτη φορά να εισέλθει προσωπικά στην εκτελεστική εξουσία (χάρη στην πρώτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι), και έτσι να αναλάβει καθήκοντα στη μισητή "ρωμαϊκή" εξουσία. Ωστόσο, το ομοσπονδιακό πάθος της "Senatur" δεν είχεβεβαίως κατευνάστηκε, και έτσι βρίσκεται εδώ, τον Ιούνιο του 1995, συναινώντας στη συγκρότηση του Κοινοβουλίου της κοιλάδας του Πόου, το οποίο συνέρχεται για πρώτη φορά στο Bagnolo San Vito στην επαρχία της Μάντοβα.

Λίγους μήνες αργότερα, η Λέγκα προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, ένας ελιγμός που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως "ribaltone". Έχοντας πλέον βγει από την εκτελεστική εξουσία και έχοντας προκαλέσει έναν πραγματικό πολιτικό σεισμό, ο Μπόσι έδωσε ζωή, τον Σεπτέμβριο του 1996, στους εορτασμούς του "θεού του Πόου" (όπως τον αποκαλεί), που αποτελούνται από αναπαραστάσεις αρχαίων τελετών της κοιλάδας του Πόου και τη συλλογή, μέσω τηςαμπούλα, με νερό από τον ποταμό αυτό που μεταφέρθηκε στη συνέχεια με σκυτάλη στη Βενετία, για να χυθεί στη λιμνοθάλασσα ως σύμβολο και μαρτυρία της "καθαρότητας" του Βορρά.

Στη συνέχεια, ο Μπόσι και ο Μπερλουσκόνι ανέπτυξαν και πάλι μια συνεννόηση, βασισμένη σε ουσιαστικές υποσχέσεις για "μεταβίβαση" από τον πολιτικό-επιχειρηματία στον σκληρό ομοσπονδιακό. Μετά τη συμφωνία, η Λέγκα, μαζί με τη Forza Italia, πέτυχε κολακευτικά αποτελέσματα στις εκλογές της 13ης Μαΐου 2001. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, στην κυβέρνηση με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο "Σενάτουρ" ανέλαβε τη θέση του υπουργού για τηνΘεσμικές μεταρρυθμίσεις.

Ο Umberto Bossi με τον Silvio Berlusconi

Το 2004 παραιτήθηκε από υπουργός και ευρωβουλευτής, επιλέγοντας να πάει στην έδρα του ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

Την ίδια χρονιά, τον έπληξε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που του προκάλεσε πνευμονικό οίδημα και ανοξία του εγκεφάλου- η αποκατάσταση τον ανάγκασε σε μακρά παραμονή στο νοσοκομείο της Ελβετίας και σε μια επίπονη ανάρρωση, με αποτέλεσμα να διακόψει την πολιτική του δραστηριότητα.

Ο Bossi επέστρεψε στην πολιτική σκηνή στις αρχές του 2005. Κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2006, επέστρεψε για να μιλήσει σε συγκεντρώσεις και δημόσιες συγκεντρώσεις, για να υποστηρίξει τους υποψήφιους των Λεγκαχικών για το Κοινοβούλιο. Εξελέγη βουλευτής, αλλά απέρριψε την έδρα για να παραμείνει στο Κοινοβούλιο.

Umberto Bossi το 2010

Από τον Μάιο του 2008 και μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου του 2011, ήταν υπουργός χωρίς χαρτοφυλάκιο για τις μεταρρυθμίσεις και τον φεντεραλισμό. Στις 5 Απριλίου 2012, παραιτήθηκε από γραμματέας του Συνδέσμου του Βορρά: ακριβώς 20 χρόνια μετά τις εκλογές του 1992, που έμειναν στην ιστορία ως η πρώτη πραγματική πολιτική νίκη του Συνδέσμου του Βορρά, ο "senatùr" παραιτήθηκε ως συνέπεια των ερευνών που διεξήγαγε η δικαιοσύνη για τιςταμία του κόμματος (Francesco Belsito) που οδήγησε σε φερόμενη υπεξαίρεση κεφαλαίων υπέρ της οικογένειας του πολιτικού ηγέτη.

Μετά την παραίτησή του από τη θέση του γραμματέα, απομακρύνθηκε από την πολιτική σκηνή. Οι εμφανίσεις του γίνονταν επίσης όλο και λιγότερο συχνές. Επανεξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων τον Μάρτιο του 2013. Η δημόσια επιστροφή του στην πολιτική σκηνή σηματοδοτήθηκε στη συγκέντρωση της Ποντίδας το 2013. Στο τέλος του έτους, έβαλε υποψηφιότητα στις προκριματικές εκλογές της Λέγκας του Βορρά, αλλά ηττήθηκε από τον άλλο υποψήφιο, τον Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος κέρδισε82% των ψήφων. Ωστόσο, ο Bossi παραμένει ενεργός στο κόμμα: στις γενικές εκλογές του 2018 έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα και εξελέγη στη Γερουσία.