Biografia - Tenis, boks i życie dla sportu

• Młody talent tenisowy
• Kariera dziennikarska
• Lata 80
• Lata dziewięćdziesiąte i dwutysięczne

Rino Tommasi, którego pierwsze imię brzmiało Salvatore, urodził się 23 lutego 1934 roku w Weronie, jako syn Virgilio, byłego lekkoatlety, który brał udział w dwóch Igrzyskach Olimpijskich jako specjalista od skoku w dal (w 1924 roku w Paryżu i w 1928 roku w Amsterdamie).

Jego rodzina to rodzina sportowców: jego wujek Angelo również wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich, w Los Angeles w 1932 roku, rywalizując w skoku wzwyż.

W 1948 roku, kiedy miał zaledwie czternaście lat, Rino Tommasi - W międzyczasie przeprowadził się z rodziną do San Benedetto del Tronto, aby podążać za swoim ojcem, biegłym księgowym i administratorem firmy, który musiał często podróżować do pracy, i zobaczył swój pierwszy artykuł dziennikarski opublikowany w wydaniu "Messaggero" w Marche.

Młody talent tenisowy

Dorastając z pragnieniem zostania dziennikarz sportowy Po powrocie do Mediolanu Tommasi grał w tenisa jako chłopiec na więcej niż dobrym poziomie (choć był świadomy, że nigdy nie zostanie mistrzem): w latach 1951-1954 był sklasyfikowany w 3. kategorii, a od 1955 r. w 2. kategorii. W tym samym roku wziął udział w Uniwersjadzie w San Sebastian, zdobywając brązowy medal w grze pojedynczej.pojedynczy.

W 1957 roku wziął również udział w Uniwersjadzie w Paryżu, kończąc na trzecim stopniu podium w turnieju deblowym. W sumie zdobył cztery tytuły mistrza Włoch w swojej karierze uniwersyteckiej.

Kariera dziennikarska

W międzyczasie kontynuował również swoją karierę dziennikarską: w wieku dziewiętnastu lat dołączył do agencji informacyjnej "Sportinformazioni", kierowanej przez Luigiego Ferrario, która działała jako mediolańskie biuro korespondencyjne dziennika sportowego "Il Corriere dello Sport".

Ukończył nauki polityczne z pracą magisterską na temat Międzynarodowa Organizacja Sportowa od 1959 r. Rino Tommasi jest pierwszym organizatorem meczów bokserskich we Włoszech, a także najmłodszym na świecie.

W międzyczasie kontynuował karierę w świecie tenisa, zostając prezesem Komitetu Regionalnego Lazio Fit, Włoskiej Federacji Tenisowej; w 1966 roku dołączył do Komisji Technicznej.

Na froncie dziennikarskim, po pracy dla "Tuttosport", Tommasi rozpoczął współpracę - począwszy od 1965 r. - z "La Gazzetta dello Sport". W 1968 r. prezes drużyny piłkarskiej Lazio, Umberto Lenzini, włosko-amerykański biznesmen, mianował go szefem biura prasowego klubu: Rino Tommasi Porzucił jednak tę rolę po roku.

Począwszy od września 1970 roku, dziennikarz z Veneto wydawał specjalistyczny magazyn "Tennis Club", miesięcznik, który ukazywał się przez całe lata siedemdziesiąte.

Lata 80

W 1981 r. Tommasi został mianowany dyrektorem ds. usług sportowych w Canale 5, a rok później otrzymał nagrodę "Najlepszy z najlepszych" od Atp (Association of Tennis Professionals, czyli stowarzyszenia zrzeszającego profesjonalnych tenisistów płci męskiej z całego świata). Pisarz tenisowy roku ", w bezpośrednim głosowaniu profesjonalnych tenisistów.

W kolejnych latach był twórcą i prezenterem - ponownie dla sieci Fininvest - " Świetny boks "magazyn bokserski nadawany co tydzień. Z biegiem lat Rino Tommasi stał się jednym z najbardziej znanych komentatorzy tenisa - Często współpracuje ze swoim przyjacielem Giannim Clericim, innym razem z Ubaldo Scanagattą lub Roberto Lombardim - i sportem w ogóle. Krytyk telewizyjny Aldo Grasso opisał parę Tommasi-Clerici jako, Ojcowie założyciele nowoczesnego komentarza dwukierunkowego .

W 1985 r. zredagował włoskie wydanie książki Kena Thomasa "Guida al football americano", opublikowanej przez De Agostini, a w 1987 r. napisał "La grande boxe" dla Rizzoli.

Lata dziewięćdziesiąte i dwutysięczne

W 1991 r. ponownie wygrał Atp "Tennis Writer of the Year" i został wybrany na dyrektora sportowego płatnej telewizji Tele+. Dwa lata później wygrał "Ron Bookman Media Excellence Award".

W 2004 roku wraz z Matteo Dore zmontował DVD "Gli invincibili", "Emozioni azzurre", "Lotta contro il record", "Ma che storia!", "I grandi duelli", "È nata una stella", "Gli indimenticabili", "I sogni di una vita", "Cuori nella tempesta", "All'ultimo respiro", "Alle porte del paradiso", "Dritto al cuore", "Le grandi imprese", "Inno alla gioia", "Le grandi sorprese", "Ai limiti dell'impossibile" i "Ai limiti dell'impossibile"."The Great Emotions of Sport", dystrybuowany przez "Gazzetta dello Sport" we współpracy z Rai Trade, a w 2005 roku skomentował dvd "Giants of the Ring: Marciano-Charles 1954, Ali-Williams 1966, Tyson-Thomas 1987", dystrybuowane przez De Agostini.

W marcu 2009 r. (w którym napisał "Z Kinszasy do Las Vegas przez Wimbledon. Może widziałem za dużo sportu" dla Liminy) rozpoczął współpracę z Dahlia Tv, cyfrowym kanałem naziemnym, dla którego komentował mecze bokserskie; doświadczenie to zakończyło się w lutym 2011 r. W tym samym roku, Rino Tommasi jest również autorem przedmowy i dodatku do książki Kasi Boddy "Historia boksu: od starożytnej Grecji do Mike'a Tysona", wydanej przez Odoya.

Z okazji Igrzysk Olimpijskich 2012 w Londynie został oficjalnie nagrodzony przez MKOl, Międzynarodowy Komitet Olimpijski, jako jeden z dziennikarzy, którzy relacjonowali najwięcej edycji pięcioboju (jedenaście). W tym samym roku opublikował książkę "Maledette classifiche. Tra boxe e tennis, vita e imprese di 100 campioni" (Przeklęte rankingi. Między boksem a tenisem, życie i wyczyny 100 mistrzów) dla Limina. W 2014 roku, w którym został laureatem nagrody im.Z okazji jego 80. urodzin, książka "Muhammad Ali. Ostatni mistrz, największy?" została wydana przez Gargoyle.