بیوگرافی • تنیس، بوکس و زندگی برای ورزش

• استعداد جوان تنیس
• یک حرفه روزنامه نگاری
• دهه 80
• دهه های 90 و 2000

رینو توماسی، که نام کوچکش سالواتوره است، در 23 فوریه 1934 در ورونا، پسر ویرجیلیو، یک ورزشکار سابق که به مدت طولانی در دو المپیک نیز شرکت کرده بود، به دنیا آمد. متخصص پرش (در سال 1924 در پاریس و 1928 در آمستردام).

او از یک خانواده ورزشکار می آید: حتی عمویش آنجلو، در واقع، در دوره ای از بازی های المپیک، که در سال 1932 در لس آنجلس برگزار شد، شرکت کرد و در رشته تخصصی پرش ارتفاع تلاش کرد.

در سال 1948، در سن چهارده سالگی، رینو توماسی - که در این مدت با خانواده اش به سن بندتو دل ترونتو نقل مکان کرده بود تا پدرش را دنبال کند، یک حسابدار و مدیر شرکت مجبور شد اغلب به سر کار رفتن - اولین مقاله روزنامه نگاری او در نسخه Marche "Messaggero" منتشر شد.

یک استعداد جوان تنیس

بزرگ شدن با میل به تبدیل شدن به یک روزنامه نگار ورزشی ، پس از نقل مکان دوباره و رسیدن به میلان، به عنوان پسری که توماسی به تمرین تنیس پرداخت. (البته آگاه است که هرگز قهرمان نخواهد شد): بین سالهای 1951 تا 1954 در دسته 3 طبقه بندی شد، در حالی که از سال 1955 در رده 2 قرار داشت. در همان سال می گیردشرکت در یونیورسیاد سن سباستین، برنده مدال برنز در مسابقات انفرادی.

در سال 1957 در یونیورسیاد پاریس نیز شرکت کرد و در مسابقات دونفره به پله سوم سکو رسید. در مجموع، او در دوران دانشگاهی خود چهار عنوان قهرمانی ایتالیا را در این رده کسب کرد.

حرفه روزنامه نگاری

در این بین، او مسیر روزنامه نگاری را نیز ادامه داد: در سن نوزده سالگی به آژانس روزنامه نگاری "Sportinformazioni" به کارگردانی لوئیجی فراریو پیوست که نقش آن را بر عهده داشت. مکاتبات میلانی برای روزنامه ورزشی "Il Corriere dello Sport".

فارغ التحصیل علوم سیاسی با پایان نامه ای اختصاص یافته به سازمان بین المللی ورزش ، از سال 1959 شروع شد رینو توماسی اولین برگزار کننده مسابقات بوکس در ایتالیا بود و همچنین جوان ترین در جهان

در این بین، او به حرفه خود در دنیای تنیس ادامه داد و رئیس کمیته منطقه ای فیت لاتزیو، فدراسیون تنیس ایتالیا شد. در سال 1966 به کمیسیون فنی پیوست.

در جبهه روزنامه نگاری، پس از کار برای "Tuttosport"، توماسی شروع به همکاری - از سال 1965 - با "La Gazzetta dello Sport" کرد. در سال 1968، رئیس تیم فوتبال لاتزیو، امبرتو لنزینی، یک کارآفرین ایتالیایی-آمریکایی، او را به عنوان رئیس دفتر مطبوعاتی منصوب کرد.از باشگاه: رینو توماسی ، با این حال، پس از یک سال این نقش را ترک می کند.

از سپتامبر 1970، روزنامه نگار ونیزی مجله تخصصی "باشگاه تنیس" را منتشر کرد، ماهنامه ای که قرار بود در طول دهه 1970 منتشر شود.

دهه 80

در سال 1981 توماسی به عنوان مدیر خدمات ورزشی کانال 5 منصوب شد، در حالی که سال بعد توسط ATP (انجمن حرفه ای تنیس، یعنی انجمنی که گرد هم می آورد) به او منصوب شد. تنیس بازان حرفه ای مرد از سراسر جهان) جایزه " نویسنده سال تنیس " با رای مستقیم تنیس بازان حرفه ای.

در سال‌های بعد او خالق و مجری - دوباره برای شبکه‌های Fininvest - مجله " La grande boxe " بود که به پخش هفتگی بوکس اختصاص داشت. طی سال‌ها، رینو توماسی به یکی از مشهورترین مفسران تنیس تبدیل شد - او اغلب با دوستش جیانی کلریچی، بارها با اوبالدو اسکاناگاتا یا روبرتو لومباردی همکاری می‌کرد - و به طور کلی ورزش. منتقد تلویزیونی آلدو گراسو زوج توماسی-کلریچی را تعریف کرد، پدران تفسیر مدرن برای دو نفر .

در سال 1985 نسخه ایتالیایی کتاب "راهنمای فوتبال آمریکایی" کن توماس، منتشر شده توسط دی آگوستینی را ویرایش کرد و در سال 1987 "La grande boxe" را برای ریزولی نوشت.

دهه 90 و 2000

در سال 1991 دوباره برنده جایزه "نویسنده تنیس سال" شد.از ATP و به عنوان مدیر خدمات ورزشی تلویزیون پولی Tele+ انتخاب شد. دو سال بعد او برنده "جایزه برتری رسانه ای ران بوکمن" شد.

در سال 2004 به همراه ماتئو دوره دی وی دی های "Gli invincibili"، "Emozioni azzurre"، "Fight with the record"، "What a story!"، "I grandi duelli"، "او" را تدوین کرد. ستاره به دنیا آمد، "فراموش نشدنی"، "رویاهای یک عمر"، "قلب در طوفان"، "بی نفس"، "در دروازه های بهشت"، "راست به قلب"، "تجارت بزرگ"، " قصیده شادی، شگفتی‌های بزرگ، محدودیت‌های غیرممکن‌ها و احساسات بزرگ ورزش، که توسط «گازتا دلو اسپورت» با همکاری Rai Trade توزیع شد، در حالی که در سال 2005 روی DVD نظر داد. "Giganti del ring: Marciano-Charles 1954, Ali-Williams 1966, Tyson-Thomas 1987" توزیع شده توسط De Agostini.

در مارس 2009 (سالی که برای لیمینا نوشت "از کینشازا تا لاس وگاس از طریق ویمبلدون. شاید من ورزش زیادی دیده ام") شروع به همکاری با Dahlia TV کرد، یک کانال دیجیتال زمینی که برای آن او در مورد مسابقات بوکس اظهار نظر می کند. این تجربه در فوریه 2011 به پایان رسید. در آن سال، رینو توماسی همچنین پیشگفتار و پیوست کتاب کاسیا بادی "تاریخ بوکس: از یونان باستان تا مایک تایسون" را نوشت. توسط اودویا.

به مناسبت بازی های المپیک 2012 لندن، به طور رسمی توسط کمیته بین المللی المپیک، کمیته المپیک، جایزه دریافت کرد.بین المللی، به عنوان یکی از روزنامه نگارانی که بیشترین تعداد نسخه های بررسی پنج دایره (یازده) را دنبال کرده است. در همان سال، لیمینا کتاب «رتبه‌های لعنتی. بین بوکس و تنیس، زندگی و کار 100 قهرمان» را منتشر کرد. در سال 2014، سالی که در آن هشتادمین سالگرد تولد او جشن گرفته شد، برای ناشر گارگویل کتاب "محمد علی. آخرین قهرمان، بزرگترین؟" را خلق کرد.