بیوگرافی • عشق های سینما

استفانیا ساندریلی در 5 ژوئن 1946 در ویارجو (لوکا) به دنیا آمد. پدر و مادرش، فلوریدا و اوتلو، حقوق بازنشستگی کوچکی را مدیریت می کنند و استفانیا، از کودکی، رویای تحصیل رقص و موسیقی در مدرسه استاد اوگو دالارا، در جنوا، درست مانند برادر بزرگترش، سرجیو، را در سر می پروراند. نوازنده قدردانی اما سرنوشت در نهایت به اشتیاق او برای سینما می پردازد. اشتیاق شدیدی که او را وادار می‌کند خود را مبدل کند تا وارد سالن‌های نمایش فیلم بزرگسالان شود. نه تنها این، استفانیا استعدادهای خود را به عنوان یک بازیگر با فیلمبرداری فیلم های 8 میلی متری با برادرش آزمایش می کند.

او در پانزده سالگی برنده یک مسابقه زیبایی در شهرش شد. این اولین قدمی است که او را به سمت دنیای سینما سوق می دهد. در واقع، پائولو کاستا، عکاسی که از ویارجو می گذرد، عکسی از او می گیرد که به هفته نامه «Le Ore» ختم می شود. پیترو گرمی پس از دیدن عکس، او را برای تست بازیگری احضار می کند، اما قبل از تصمیم گیری دو ماه صبر می کند. در همین حال، استفانیا ساندریلی در دو فیلم حضور دارد: «جوانی در شب» ساخته ماریو سکوی و «فدرال» ساخته لوچیانو سالس.

علی رغم ناامیدی استفانیا که منتظر نمی ماند، گرمی تصمیم می گیرد با او تماس بگیرد تا در فیلم خود "Divorzio all'italiana" (1961) بازی کند، که بعداً جایزه اسکار بهترین فیلمنامه را دریافت کرد. در همین حال استفانیا ساندریلی، تنها شانزده سالسال‌هاست که دیوانه‌وار عاشق خواننده جینو پائولی شد که با او رابطه عاشقانه شدیدی دارد.

گرمی دوباره برای فیلم "اغوا شده و رها شده" (1964) می نویسد. برای فیلمبرداری فیلم مجبور می شود به سیسیل برود و دوری رابطه با جینو پائولی را چنان سخت می کند که در لحظه ای استیصال و ابری از سوء مصرف الکل، خود را با شلیک گلوله مجروح می کند. استفانیا با عجله به بالین او می رود و وضعیت بین آن دو نیز به لطف تولد دخترشان آماندا در سال 1964 هموار می شود. او در دنیای سینما نیز مانند آماندا ساندریلی با نام خانوادگی مادرش شناخته خواهد شد.

صلح بین استفانیا و خواننده جنوایی زیاد طول نمی کشد: این دو به یک صلح قطعی در سال 1968 امیدوارند. اگر زندگی عاشقانه او دشوار شود، حرفه او حتی در سطح بین المللی با فیلم "The Conformist" اوج می گیرد. (1970) اثر برناردو برتولوچی. بازی موفق با برتولوچی با مجموعه ای از فیلم های مهم مانند: «ما خیلی همدیگر را دوست داشتیم» (1974) ساخته اتوره اسکولا و «آن موقعیت های عجیب» (1976) در کنار آلبرتو سوردی دنبال شد.

در همین حین استفانیا ساندری در سال 1972 با نیکی پنه ورزشکار ازدواج کرد که در سال 1974 صاحب دومین پسرش ویتو شد. اما پنده یکی از افرادی است که زندگی شبانه رومی را تجربه می‌کند و رابطه‌ی دشوار آن‌ها به‌دلیل رابطه‌ی کوتاه‌شان قطعاً به بحران تبدیل می‌شود.استفانیا با هنرپیشه فرانسوی ژرار دوپاردیو، سر صحنه فیلمبرداری فیلم «نوچنتو» (1976) اثر برناردو برتولوچی ملاقات کرد. بنابراین او تنها پس از چهار سال ازدواج از پنده جدا می شود.

از این لحظه دوره پیچیده ای آغاز می شود که از روابط کوتاهی با مجسمه ساز آبروزو ماریو سرولی، با تهیه کننده فرانسوی هامبرت بالسان و با دوست قدیمی دوران کودکی، دودو برتولی تشکیل شده است. حتی از منظر کاری، این بازیگر انتخاب های جسورانه ای انجام می دهد که بدن او را در مرکز بازیگری قرار می دهد: در سال 1983 فیلم "کلید" ساخته تینتو براس را فیلمبرداری می کند. این فیلم موفقیت بزرگی در بین مردم دارد و جنبه متجاوز تر استفانیا را نشان می دهد که قبلاً در فیلم "Lulu" (1980) ساخته ماریو میسیرولی به صورت کاملا برهنه در تلویزیون ظاهر شده است.

1983 همچنین سال مهمی برای زندگی خصوصی او بود زیرا او عشق تاکنون اعلام نشده جیووانی سولداتی، پسر نویسنده مشهور ماریو سولداتی را کشف کرد. جیووانی هر کاری می‌کند تا او را در نسخه تلویزیونی «قصه‌های مارشال» بر اساس رمان پدرش به همین نام داشته باشد. سر صحنه فیلمبرداری، کارگردان خودش را اعلام می کند و از آن زمان این دو هرگز از هم جدا نشده اند.

پس از تجربه "کلید"، استفانیا ساندریلی به بازی در فیلم های غیر اروتیک باز می گردد از جمله "Mi face sue" (1984) ساخته استنو، "Segreti mister" (1985) ساخته جوزپه برتولوچی، "بیایید امیدوارم یک دختر باشد» (1986) اثر ماریو مونیچلی، «مینیون شروع شده است» (1988) توسطفرانچسکا آرچیبوگی، "فقط برای عشق برای عشق" (1993) اثر جووانی ورونزی، "عروسی" (1998) توسط کریستینا کومنچینی، "La cena" (1998) توسط اتوره اسکولا، "آخرین بوسه" (2001) توسط گابریله موچینو.

در آغاز دهه نود او برای یک نقش سینمایی به درآوردن لباس بازگشت و نقش یک زن را با اتهامات متجاوزانه شدید بازی کرد. فیلم "Prosciutto Prosciutto" (1992) امضای بیگاس لونا را دارد و استفانیا در کنار پنه لوپه کروز و آنا گالینا بازی می کند.

استفانیا ساندریلی علاوه بر تجربیات سینمایی، تجربیات تلویزیونی متعددی مانند سه سریال "Il maresciallo Rocca" و سریال "Il bello delle donne" نیز دارد.

در سال 2010 اولین کارگردانی خود را با فیلمبرداری فیلم زندگینامه ای "کریستین کریستینا" انجام داد، که در آن دخترش آماندا ساندریلی نقش قهرمان داستان کریستینا دا پیزانو را بازی می کند.

از جمله تلاش های سینمایی او به عنوان بازیگر در دهه 2010، فیلم "Tutta Blame della Musica" (2011) ساخته ریکی توگنازی است. فیلم‌های بعدی «روز اضافی» (2011، اثر ماسیمو ونیر) هستند. "ماهی گوش ماهی" (2013، اثر ماریا پیا سرولو)؛ "یک موضوع کارما" (2017، توسط ادواردو فالکون)؛ "جنایت بازنشسته نمی شود" (2017، اثر فابیو فولکو)؛ "A casa tutti bene" (2018، توسط گابریل موچینو)؛ «دختران خوب» (2019، اثر میشلا آندرئوزی، با آمبرا آنجیولینی و ایلنیا پاستورلی ).

در سال 2021 در فیلم "او هنوز با من صحبت می کند" ساخته پوپی شرکت می کند.برو جلو.