بیوګرافي • د نړیوال کولو حقونه

فوستو برټینوټي، د کمونیست بیارغونې مشر، د مارچ په 22 د 1940 په سیستو سان جیواني (MI) کې زیږیدلی.

د هغه سیاسي فعالیت په 1964 کې پیل شو کله چې هغه د CGIL سره یوځای شو او د ځایی ایټالوی ټوکر کارګرانو فدراسیون منشي شو (بیا فیوټ). په 1972 کې هغه د ایټالیې کمونست ګوند سره یوځای شو، د اوسني پیټرو انګراو سره یوځای شو. د ایټالیا سوسیالست ګوند کې د لنډې مودې وروسته، هغه تورین ته لاړ او د CGIL سیمه ایز منشي شو (1975-1985). په دې دوره کې هغه د فایټ کارګرانو په لاریون کې برخه واخیسته، چې د 35 ورځو (1980) لپاره د میرافیوري فابریکې په اشغال سره پای ته ورسیده. په 1985 کې هغه د CGIL ملي سکرتریت ته وټاکل شو، لومړی یې صنعتي پالیسي تعقیب کړه او بیا د کار بازار. نهه کاله وروسته هغه خپل دفتر پریږدي ترڅو د کمونست ریفاؤنډیشن ګوند سره یوځای شي. د ۱۹۹۴ کال د جنورۍ په ۲۳ نېټه هغه د PRC ملي منشي شو او په همدې کال کې د ايټاليا او اروپا مرستيال وټاکل شو. د 96 په سیاسي ټاکنو کې هغه د مرکز کیڼ اړخ څخه د وتلو تړون لاسلیک کړ. تړون په ګوته کوي چې رفونډازیون ځان په واحد غړو حوزو کې نه وړاندې کوي ، او دا چې یولیو د برټینوټي شاوخوا 25 نوماندانو ته شنه څراغ پریږدي چې د "پرمختګ" سمبول لاندې ټاکل شوي.

د رومانو پروډي په بریا سره،Rifondazion د حکومت اکثریت برخه ګرځي، حتی که دا یو بهرنی ملاتړ وي. د اکثریت سره اړیکې به تل ډیرې ترینګلې وي او د 1998 په اکتوبر کې Bertinotti، د مالیې قانون سره چې د اجرایوي لخوا وړاندیز شوی، د حکومت د بحران لامل کیږي. په افراطیت کې، آرمانډو کوسوتا او اولیویرو ډیلیبرټو هڅه کوي چې د کمونیسټانو د بیرته راګرځیدو او د ایټالوي کمونستانو په موندلو سره اجرایوي رییس وژغوري. یوازې د یوې رایې لپاره پروډي نا امید دی.

لومړی د PRC دریم کانګرس (دسمبر 1996) او څلورم بیا (مارچ 1999) د ملي منشي په توګه برټینوټي تایید کړ. د جون په 1999 کې هغه بیا د اروپا مرستیال وټاکل شو.

د 2001 سیاسي ټولټاکنو لپاره، برټینوټي د پروګرام په اړه د ریښتینې موافقې پرته، د مرکز کیڼ اړخ سره د "نه تیریدو تړون" ته غاړه کیښوده غوره کړه: د ریفونډازیون استازي، د بیلګې په توګه په ټاکنو کې هیڅ کاندید نه و. اکثریت، مګر یوازې په تناسب برخه کې. یو اقدام چې د ځینو په وینا د فرانسیسکو روټیلي په مشرۍ د ایتلاف د ماتې لامل شو ، په دې شرط چې د برټینوټي ګوند یوازې 5 سلنه رایې خپلې کړي.

هغه د نړیوال کولو ضد لاریونونو کې برخه اخلي چې په جینوا کې د جولای 2001 د G8 سرمشریزه کې سیالي کوي او لکه څنګه چې هغه په ​​​​خپل طبیعت کې د کیڼ اړخو حرکتونو کې د عالي تجربه لرونکي سړي په توګه دی ، هغه په ​​​​چټکۍ سره یو له هغو څخه جوړ شو. د نوي زیږیدلي سړک حرکت مشران.

فاستو برټینوټي دید ځینو مقالو غزولو ته هم ورغلی، چې موخه یې د هغه د افکارو افشا کول او د هغه نظرونو څرګندول دي چې هغه په ​​​​دې باور دی. د هغه کتابونو په منځ کې چې هغه خپاره کړي دي موږ یې یادونه کولی شو: "لا کیمرې دی لاوری" (ایډیس)؛ "د استبدادي ډیموکراسۍ په لور" (ډاټانیوز)؛ "د سور ټول رنګونه" او "دوه کیڼ اړخونه" (دواړه سپرلینګ او کوفر).

وروسته له دې چې د ۲۰۰۶ سیاسي ټولټاکنې د مرکزي کیڼ اړخ لخوا وګټلې، هغه د مرستیالانو د خونې ولسمشر وټاکل شو.

د ۲۰۰۸ کال په سیاسي ټاکنو کې هغه ځان د «کیڼ اړخه - د رینبو» د اتحاد لپاره د صدراعظم نوماند په توګه وړاندې کړ. Bertinotti او هغه ګوندونه چې د هغه ملاتړ کوي، په هرصورت، یو په زړه پورې ماتې راټولوي چې دوی یې د پارلمان او مشرانو جرګې څخه بهر پریږدي. هغه بیا په لاندې ټکو سره خپل تقاعد اعلان کړ: " زما د سیاسي مشرتابه کیسه دلته پای ته رسیږي، له بده مرغه له ماتې سره [...] زه د مشرتابه رول پریږدم، زه به یو وسله وال شم. د فکري صداقت یو عمل موږ ته اړتیا لري چې دا ماتې د روښانه کټ په توګه وپیژنو، د غیر متوقع تناسب سره چې دا نور هم پراخوي ".