بیوگرافی • جهانی شدن حقوق

فائوستو برتینوتی، رهبر بنیاد کمونیست، در 22 مارس 1940 در سستو سان جووانی (MI) به دنیا آمد.

فعالیت سیاسی او در سال 1964 با پیوستن به CGIL و دبیری فدراسیون محلی کارگران نساجی ایتالیا (در آن زمان Fiot) آغاز شد. در سال 1972 به حزب کمونیست ایتالیا پیوست و در کنار جریان پیترو اینگرائو قرار گرفت. پس از مدت کوتاهی در حزب سوسیالیست ایتالیا، به تورین نقل مکان کرد و دبیر منطقه ای CGIL شد (1975-1985).

در این مدت در اعتراضات کارگران فیات شرکت کرد که با اشغال کارخانه میرافیوری به مدت 35 روز (1980) پایان یافت. در سال 1985 ابتدا به دنبال سیاست صنعتی و سپس بازار کار به دبیرخانه ملی CGIL انتخاب شد. نه سال بعد او دفتر خود را ترک می کند تا به حزب کمونیست بازبنیاد بپیوندد.

در 23 ژانویه 1994 دبیر ملی جمهوری خلق چین شد و در همان سال به عنوان معاون ایتالیایی و اروپایی انتخاب شد. در انتخابات سیاسی 96 توافقنامه خروج از چپ میانه (Ulivo) را امضا کرد. این پیمان تصریح می‌کند که ریفوندازیونه خود را در حوزه‌های انتخابیه تک نفره نشان نمی‌دهد، و Ulivo چراغ سبز را به حدود بیست و پنج نامزد از Bertinotti که تحت نماد "پیشروها" انتخاب می‌شوند، می‌گذارد.

با پیروزی رومانو پرودی،Rifondazione بخشی از اکثریت دولت می شود، حتی اگر یک حمایت خارجی باشد. رابطه با اکثریت همیشه بسیار پرتنش خواهد بود و در اکتبر 1998 برتینوتی، در مخالفت با قانون مالی پیشنهادی توسط قوه مجریه، باعث بحران دولت می شود. در حالت افراطی، آرماندو کوسوتا و اولیویرو دیلیبرتو با جدا شدن از بنیاد کمونیست و تأسیس کمونیست‌های ایتالیایی سعی در نجات قوه مجریه دارند. پرودی فقط برای یک رای ناامید است.

اولین کنگره سوم جمهوری خلق چین (دسامبر 1996) و چهارمین کنگره سپس (مارس 1999) برتینوتی را به عنوان دبیر ملی تأیید کرد. در ژوئن 1999 او دوباره به عنوان معاون اروپا انتخاب شد.

برتینوتی برای انتخابات سیاسی 2001، بدون توافق واقعی بر سر برنامه، به "پیمان عدم تجاوز" با چپ میانه پایبند بود: نمایندگان ریفوندازیونه، یعنی هیچ نامزدی در اکثریت وجود نداشت. ، اما فقط در سهم متناسب. اقدامی که به گفته برخی با توجه به اینکه حزب برتینوتی به تنهایی 5 درصد آرا را در اختیار داشت، منجر به شکست ائتلافی به رهبری فرانچسکو روتلی شد.

او در راهپیمایی‌های ضد جهانی‌سازی که در اجلاس سران G8 در ژوئیه 2001 در جنوا شرکت می‌کنند، شرکت می‌کند و از آنجایی که در ذات خود به عنوان یک مرد با تجربه بزرگ در جنبش‌های چپ است، به سرعت تبدیل به یکی از اعضای گروه شد. رهبران جنبش خیابانی تازه متولد شده

فائوستو برتینوتی استهمچنین در بسط برخی از مقالات با هدف افشای افکار خود و افشای ایده هایی که به آنها اعتقاد دارد، جرأت کرد. از جمله کتاب هایی که وی منتشر کرده است می توان به : La camera dei Lavori (ادیسه) اشاره کرد. «به سوی دموکراسی استبدادی» (دیتانیوز); «همه رنگ‌های قرمز» و «دو چپ» (هر دو اسپرلینگ و کوپفر).

پس از پیروزی در انتخابات سیاسی 2006 توسط چپ میانه، وی به عنوان رئیس مجلس نمایندگان معرفی شد.

در انتخابات سیاسی 2008 او خود را به عنوان نامزد نخست وزیری برای صفوف "چپ - رنگین کمان" معرفی کرد. برتینوتی و احزابی که از او حمایت می‌کنند، با این حال، شکست بزرگی را به دست می‌آورند که آن‌ها را هم از مجلس و هم از سنا خارج می‌کند. وی سپس با این عبارات بازنشستگی خود را اعلام کرد: داستان رهبری سیاسی من در اینجا به پایان می رسد، متأسفانه با شکست [...] من نقش رهبری را ترک می کنم، یک مبارز خواهم بود. یک عمل صداقت فکری ما را ملزم می کند که این شکست را واضح بشناسیم، با نسبت های غیرمنتظره ای که آن را حتی گسترده تر می کند ".