Βιογραφία - Boom Boom

• Οι μεγάλες επιτυχίες του Boris Becker στα τέλη της δεκαετίας του 1980
• Η δεκαετία του 1990
• Η πτώση
• Τα έτη 2010

Ήταν ένας αστέρας του τένις, ένα θαύμα της ρακέτας, αλλά σπάνια μιλούν σήμερα τα χρονικά γι' αυτόν. Έχει ξεθωριάσει λίγο, ο αστέρας του "Boom Boom" (όπως ήταν το παρατσούκλι του), όπως είναι κατά κάποιο τρόπο φυσικό για όλους τους πρωταθλητές που τελειώνουν την καριέρα τους. Αλλά, ίσως, έχει ξεχαστεί λίγο παραπάνω, παρά τη νοσηρή προσοχή που του είχε δοθεί.συγκεντρωμένος όταν ήταν στην καριέρα του.

Αδιαμφισβήτητη παρουσία στα γήπεδα του τένις, με κόκκινα μαλλιά και λευκή επιδερμίδα, ο Boris Becker γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1967 στο Leimen, μια δορυφορική πόλη κοντά στη Χαϊδελβέργη (Γερμανία). Για να γίνει αυτό που έγινε, είναι περιττό να πούμε ότι ο Becker θυσίασε τα πάντα για το τένις, διακόπτοντας ακόμη και τις σπουδές του μετά το απολυτήριο του γυμνασίου (αλλά με ειδική άδεια από το Υπουργείο Παιδείας, Πανεπιστημίων και Έρευνας).δημόσια εκπαίδευση).

Οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς, πρέπει να το πούμε: ο "κοκκινομάλλης" με το αστραπιαίο ρόπαλο είχε περισσότερη ρευστότητα σε δισεκατομμύρια σε ηλικία δεκαεπτά ετών από πολλούς συνομηλίκους του που ήταν ακόμη σκυμμένοι πάνω από τα σχολικά τους βιβλία. Ο λόγος είναι απλός: σε εκείνη την ηλικία είχε ήδη θριαμβεύσει σε κανένα λιγότερο από το Γουίμπλεντον, κατακτώντας τον τίτλο του νεότερου νικητή στην ιστορία του τουρνουά.

Έγινε επαγγελματίας τον Αύγουστο του 1984 και αμέσως εξελέγη τενίστας της χρονιάς.

Η καριέρα του Μπόρις Μπέκερ ξεκίνησε σε ηλικία πέντε ετών, ωστόσο, όταν ο αρχιτέκτονας πατέρας του, πρώην κολυμβητής και ερασιτέχνης τενίστας, τον έγραψε σε ένα μάθημα. Σε ηλικία οκτώ ετών, κέρδισε το πρώτο του τουρνουά. Στη συνέχεια, σιγά-σιγά, η άνοδος, μαζί με τον πρώην Ρουμάνο παίκτη Ion Tiriac και τον πρώην προπονητή της γερμανικής ομάδας Guenther Bosch.

Στις αρχές του 1984 στην παγκόσμια κατάταξη του τένις, βρισκόταν μόλις στην επτακοστή είκοσι. Την επόμενη χρονιά σκαρφάλωσε στην εικοστή πέμπτη θέση, αλλά η ραγδαία άνοδός του τον έφερε στην όγδοη θέση μετά την ηχηρή νίκη του στο Γουίμπλεντον.

Οι μεγάλες επιτυχίες του Boris Becker στα τέλη της δεκαετίας του 1980

Περιττό να πούμε ότι από τότε η άνοδός του ήταν ασταμάτητη, αλλά υπονομευόταν από κάθε είδους ατυχίες στην ιδιωτική του ζωή. Επανέλαβε την επιτυχία του στο Γουίμπλεντον το 1986 και ξανά το 1989, αλλά πιάστηκε στα χέρια των φορολογικών αρχών που δεν ενέκριναν τη μετακόμισή του στο Μόντε Κάρλο: μια κίνηση που μύριζε φοροδιαφυγή (διαμαρτυρήθηκε μάλιστα γι' αυτό στοακόμη και το γερμανικό κοινοβούλιο).

Σε αυτό προστίθεται ένας παρανοϊκός φόβος απαγωγής. Boris Becker σύναψε ασφαλιστήριο συμβόλαιο με τους Lloyds of London ύψους 14 δισεκατομμυρίων λιρών για την περίπτωση απαγωγής. Ο φόβος δικαιολογούνταν από τις ύπουλες "περιποιήσεις" ενός τρελού, ο οποίος εντοπίστηκε και καταδικάστηκε πολλά χρόνια αργότερα.

Η δεκαετία του 1990

Ωστόσο, η ιδιωτική ζωή του Γερμανού πρωταθλητή σημαδεύτηκε από την απόφασή του να ζήσει δίπλα σε μια όμορφη μαύρη κοπέλα ένα χρόνο μεγαλύτερή του, την Barbara Feltus, την οποία παντρεύτηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1993, ενώ περίμενε το πρώτο του παιδί, τον Noah Gabriel Becker.

Σύμφωνα με τον Μπόρις, το ρατσιστικό κλίμα γύρω του ήταν ανυπόφορο. Λίγους μήνες πριν από το γάμο, ο τενίστας είχε βρεθεί στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης επειδή επέκρινε τη χώρα του για θέματα όπως ο ρατσισμός, ενώ είχε ήδη ακουστεί ότι θα έφευγε από τη Γερμανία, κάτι που εν μέρει έγινε πραγματικότητα με λίγα χρόνια στη Φλόριντα.

Η πτώση

Ο πρωταθλητής που κατέκτησε σαράντα εννέα τίτλους στο μονό, επτά από τους οποίους ήταν Grand Slam, πριν αποσυρθεί μετά τον τελευταίο του αγώνα που έχασε στον τέταρτο γύρο του πολυαγαπημένου του τουρνουά του Γουίμπλεντον, βίωσε μια πραγματικά θλιβερή πτώση.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η έρευνα της οικονομικής αστυνομίας στη βίλα του στο Μόναχο και οι καταδίκες για φοροδιαφυγή που τον οδήγησαν και στη φυλακή. Όλα γεγονότα που υπονόμευσαν την εύθραυστη προσωπικότητα του "Boom Boom", η οποία ήταν διαφορετική από τη σκληρή που έδειχνε στους αγωνιστικούς χώρους.

Εντύπωση που επιβεβαιώνεται και από την αυτοβιογραφία του, στην οποία ομολογεί ότι ήταν εθισμένος στα χάπια και το αλκοόλ για τουλάχιστον πέντε χρόνια κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας.

Τα έτη 2010

Το 2017, παλεύει με μια πτώχευση που κηρύχθηκε από δικαστήριο του Λονδίνου. Για να αντιμετωπίσει το οικονομικό πρόβλημα, πουλάει και τα τρόπαιά του. Την επόμενη χρονιά, προκειμένου να παρακάμψει τη δικαιοσύνη, επικαλείται μέσω των δικηγόρων του την ιδιότητά του ως πρεσβευτή αθλητισμού και πολιτισμού στην ΕΕ, της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.