Βιογραφία - Στη σκιά του τελευταίου ήλιου

• Podcast: η ζωή και τα τραγούδια του Fabrizio De André

Ο Fabrizio De André γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1940 στη Γένοβα (Pegli), στη Via De Nicolay 12, από τη Luisa Amerio και τον Giuseppe De André, καθηγητή σε διάφορα δημόσια σχολεία που διηύθυνε.

Την άνοιξη του 1941, ο καθηγητής De André, αντιφασίστας, βλέποντας την επιδείνωση της κατάστασης λόγω του πολέμου, πήγε στην περιοχή του Asti αναζητώντας μια αγροικία όπου θα μπορούσε να καταφύγει η οικογένειά του, και αγόρασε την Cascina dell'Orto κοντά στο Revignano d'Asti, στην Strada Calunga, όπου ο Fabrizio πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας με τη μητέρα του και τον αδελφό του Mauro, τον μεγαλύτερο από τους τέσσερις.χρόνια.

Εδώ είναι που ο μικρός "Μπίτσιο" - όπως είναι το παρατσούκλι του - μαθαίνει όλες τις πτυχές της αγροτικής ζωής, ενσωματώνεται στους ντόπιους και τους κάνει να τον συμπαθήσουν. Σε αυτό το πλαίσιο αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ενδιαφέροντος για τη μουσική: μια μέρα η μητέρα του τον βρίσκει να στέκεται σε μια καρέκλα, με το ραδιόφωνο ανοιχτό, αποφασισμένο να διευθύνει ένα συμφωνικό κομμάτι στο στυλ ενόςΜάλιστα, ο θρύλος λέει ότι ήταν το "Valzer campestre" του διάσημου μαέστρου και συνθέτη Gino Marinuzzi, από το οποίο, πάνω από είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, ο Fabrizio θα αντλούσε έμπνευση για το τραγούδι "Valzer per un amore".

Το 1945, η οικογένεια De André επέστρεψε στη Γένοβα και εγκαταστάθηκε στο νέο της διαμέρισμα στη Via Trieste 8. Τον Οκτώβριο του 1946, ο μικρός Fabrizio γράφτηκε στο δημοτικό σχολείο στο Ινστιτούτο των μοναχών Marcelline (τις οποίες παρατσούκλιζε "porcelline"), όπου άρχισε να εκδηλώνει την επαναστατική και αντικομφορμιστική του ιδιοσυγκρασία. Τα σαφή σημάδια ανυπομονησίας απέναντι στην πειθαρχία από τουςΤο 1948, διαπιστώνοντας την ιδιαίτερη προδιάθεση του γιου τους, οι γονείς του Fabrizio, γνώστες της κλασικής μουσικής, αποφάσισαν να τον βάλουν να σπουδάσει βιολί, αναθέτοντάς τον στα χέρια του μαέστρου Gatti, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του νεαρού μαθητή.

Το 1951, ο De André άρχισε να φοιτά στο γυμνάσιο Giovanni Pascoli, αλλά η αποτυχία του στη δευτέρα τάξη εξόργισε τόσο πολύ τον πατέρα του, ώστε τον έστειλε για την εκπαίδευσή του στους πολύ αυστηρούς Ιησουίτες του Arecco. Αργότερα θα τελείωνε το γυμνάσιο στο Palazzi. Το 1954, σε μουσικό επίπεδο, καταπιάστηκε επίσης με τη μελέτη της κιθάρας με τον Κολομβιανό δάσκαλο Alex Giraldo.

Ήταν το επόμενο έτος που έδωσε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση σε μια φιλανθρωπική παράσταση που διοργάνωσε στο θέατρο Carlo Felice το Auxilium της Γένοβας. Το πρώτο του συγκρότημα έπαιζε μουσική country and western, περιοδεύοντας σε ιδιωτικά κλαμπ και πάρτι, αλλά ο Fabrizio λίγο αργότερα προσέγγισε τη μουσική τζαζ και, το 1956, ανακάλυψε το γαλλικό τραγούδι καθώς και το μεσαιωνικό τραγούδι των τροβαδούρων.

Επιστρέφοντας από τη Γαλλία, ο πατέρας του του έφερε ως δώρο δύο 78άρια του Georges Brassens, τους στίχους των οποίων ο εκκολαπτόμενος μουσικός άρχισε να μεταφράζει. Ακολούθησαν οι σπουδές του στο γυμνάσιο, στο λύκειο και τελικά στο πανεπιστήμιο (Νομική Σχολή), που διακόπηκαν με έξι εξετάσεις να απομένουν. Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το '58 (το ξεχασμένο πλέον single "Nuvole barocche"), ακολούθησαν και άλλα 45άρια, αλλά τοη καλλιτεχνική επανάσταση ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα, όταν ο Mina ηχογράφησε γι' αυτόν το "La Canzone di Marinella", το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία.

Μεταξύ των φίλων του εκείνη την εποχή ήταν οι Gino Paoli, Luigi Tenco, Paolo Villaggio. Το 1962 παντρεύτηκε την Enrica Rignon και γεννήθηκε ο γιος τους Cristiano.

Είναι τα αμερικανικά και γαλλικά πρότυπα της εποχής που μαγεύουν τον νεαρό τραγουδοποιό, ο οποίος συνοδεύει τον εαυτό του με ακουστική κιθάρα, που μάχεται ενάντια στη φανατική υποκρισία και τις επικρατούσες αστικές συμβάσεις, σε τραγούδια που έχουν γίνει έκτοτε ιστορικά, όπως τα "La Guerra di Piero", "Bocca di Rosa", "Via del Campo". Ακολούθησαν και άλλα άλμπουμ, που έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από μια χούφτα ειδήμονες, αλλά προσπεράστηκαν σιωπηλά από τους κριτικούς.Η ίδια μοίρα σημάδεψε εκπληκτικά άλμπουμ όπως το "La buona novella" (1970, μια επανερμηνεία των απόκρυφων ευαγγελίων), και το "Non al denaro né all'amore né al cielo", η διασκευή του Spoon River Anthology, σε συνεργασία με την Fernanda Pivano, χωρίς να ξεχνάμε το "Storia di un impiegato", ένα βαθιά ειρηνιστικό έργο.

Μόλις το 1975 ο Ντε Αντρέ, ντροπαλός και λιγομίλητος, δέχτηκε να εμφανιστεί σε περιοδεία. Το 1977 γεννήθηκε η Λούβι, η δεύτερη κόρη της συντρόφου του Ντόρι Γκέζι. Ακριβώς η ξανθιά τραγουδίστρια και ο Ντε Αντρέ ήταν αυτοί που απήχθησαν από την ανώνυμη Σαρδηνέζα στη βίλα τους στο Τέμπιο Παουσάνια το 1979. Η απαγωγή διήρκεσε τέσσερις μήνες και οδήγησε στην κυκλοφορία του "Indiano" το 1981, στο οποίο αντιπαρατίθεται η σαρδηνική κουλτούρα των βοσκών με εκείνη τωνΟ διεθνής αγιασμός ήρθε με το "Creuza de ma", το 1984, όπου η διάλεκτος της Λιγουρίας και η μεσογειακή ηχητική ατμόσφαιρα αφηγούνται μυρωδιές, χαρακτήρες και ιστορίες του λιμανιού. Ο δίσκος αποτέλεσε ορόσημο για την τότε εκκολαπτόμενη ιταλική world music και βραβεύτηκε από τους κριτικούς ως το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς και της δεκαετίας.

Το 1988, παντρεύτηκε τη σύντροφό του Dori Ghezzi, και το 1989 ξεκίνησε μια συνεργασία με τον Ivano Fossati (από την οποία γεννήθηκαν τραγούδια όπως το "Questi posti davanti al mare"). Το 1990 κυκλοφόρησε το "Le nuvole", μια μεγάλη επιτυχία σε πωλήσεις και κριτικές, που συνοδεύτηκε από μια θριαμβευτική περιοδεία. Ακολούθησε ένα live άλμπουμ το '91 και μια θεατρική περιοδεία το 1992, και στη συνέχεια μια τετραετής σιωπή, που διακόπηκε μόνο το 1996, ότανεπιστρέφει στη δισκογραφική αγορά με το 'Anime Salve', έναν ακόμη δίσκο που έχει αγαπηθεί πολύ από τους κριτικούς και το κοινό.

Στις 11 Ιανουαρίου 1999 ο Fabrizio De André πέθανε στο Μιλάνο, χτυπημένος από ανίατη ασθένεια. Η κηδεία του έγινε στις 13 Ιανουαρίου στη Γένοβα παρουσία περισσότερων από δέκα χιλιάδων ανθρώπων.

Podcast: η ζωή και τα τραγούδια του Fabrizio De André