Βιογραφία - In canto d'incanto

Ο Francesco Tricarico γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 31 Δεκεμβρίου 1971. Γιος ενός αεροπόρου, ο οποίος πέθανε όταν ο Francesco ήταν ακόμη παιδί, άρχισε να παίζει μουσική από μικρός και αποφοίτησε από το Ωδείο του Μιλάνου στο εγκάρσιο φλάουτο.

Περιόδευσε σε κλαμπ του Μιλάνου με μια μικρή μπάντα που έπαιζε τζαζ και εμφανίστηκε επίσης για μερικούς μήνες στο Παρίσι.

Ο Tricarico έκανε το ντεμπούτο του στην εγχώρια ποπ μουσική σκηνή το 2000 με το αυτοβιογραφικό τραγούδι "Io sono Francesco", το οποίο έφτασε στην πρώτη θέση του πίνακα με τα πιο δημοφιλή singles: απέσπασε πλατινένιο δίσκο και αρκετές αναγνωρίσεις και υποψηφιότητες (μία στο P.I.M. ως "Τραγούδι της Χρονιάς" και μία στα Ιταλικά Μουσικά Βραβεία πρώτης και δεύτερης έκδοσης).κάποιο περιεχόμενο το τραγούδι του υφίσταται κάποια λογοκρισία στο ραδιόφωνο (στο τραγούδι Tricarico ορίζει ' πόρνη "ο δάσκαλος του δημοτικού σχολείου που τον πλήγωσε επειδή τον ανάγκασε να γράψει μια έκθεση για τον πατέρα του, γνωρίζοντας ότι δεν ζούσε πια).

Ο Francesco Tricarico σχεδίαζε αρχικά να μην κυκλοφορήσει άλμπουμ, αλλά να ηχογραφήσει μόνο singles, με μέγιστο αριθμό δύο τραγουδιών. Το "Drago" είναι το δεύτερο single του, που χαρακτηρίζεται από τους ιδιαίτερα αλληγορικούς στίχους του, οι οποίοι, παρά το γεγονός ότι φαίνονται κοινότοποι και παιδαριώδεις σε πρώτη ακρόαση, κερδίζουν αρκετές θετικές κριτικές, αν και δεν καταφέρνει να επαναλάβει την επιτυχία του ντεμπούτου του.

Το τρίτο single κυκλοφόρησε το 2001 και ονομάζεται "La pesca": το τραγούδι λαμβάνει θετικές κριτικές που επιβεβαιώνουν το μεγάλο καλλιτεχνικό προφίλ του δημιουργού.

Τον Ιούνιο του 2001, ήταν καλεσμένος στο "Premio Città di Recanati - Nuove tendenze della Canzone Popolare e d'Autore", όπου ο Tricarico εμφανίστηκε για πρώτη φορά ζωντανά, παίζοντας το "Io sono Francesco" και το "La Neve Blu" (ένα τραγούδι που περιλαμβάνεται στο single "Drago") με πιάνο και φωνητικά.

Τον Ιούλιο, έλαβε το βραβείο Lunezia στην Aulla: η κριτική επιτροπή ψήφισε το "Io sono Francesco" ως το καλύτερο κείμενο ενός ανερχόμενου συγγραφέα. Το νέο του έργο, με τίτλο "Musica", σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αν και δεν ξεχώρισε σε πωλήσεις.

Μετά από άλλα singles που ήταν λιγότερο δημοφιλή, το 2002 κυκλοφόρησε το πρώτο του ομώνυμο άλμπουμ, το "Tricarico": το άλμπουμ συνδυάζει τα singles και τα κομμάτια που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε, συγκεντρώνοντάς τα σαν σε box set, μαζί με νέα κομμάτια, όπως το ταξίδι στα αστέρια του "Caffé" ή το συγκινητικό "Musica", μια αληθινή δήλωση αγάπης για τη ζωή (την οποία τον έσωσε η μουσική). Συμμετείχε στοFestivalbar τότε ο Jovanotti τον κάλεσε ως υποστηρικτή για να ανοίξει τις συναυλίες της "Quinto Mondo Tour" του: ο Tricarico ξεκίνησε έτσι μια ζωντανή δραστηριότητα που του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του στη ζωντανή σκηνή παρουσιάζοντας το πρώτο του άλμπουμ στο ευρύ κοινό.

Το 2004, κυκλοφόρησε το single "Cavallino", το οποίο προηγήθηκε της κυκλοφορίας του δεύτερου άλμπουμ του "Frescobaldo nel recinto", που γεννήθηκε από τη συνάντηση με τον Patrick Benifei (Casino Royale, Soul Kingdom) και τον Fabio Merigo (Reggae National Tickets), με τους οποίους έκανε την παραγωγή και την ενορχήστρωση αυτής της νέας δουλειάς. Πρόκειται για ένα άλμπουμ με 10 τραγούδια που κυμαίνονται από το funk στη soul, περνώντας από το punk-rock στο τραγούδι του τραγουδοποιού. Θέματαείναι οικουμενικά όπως ο πόλεμος, η αγάπη, η ανεμελιά, η εφηβική φαντασία και τα όνειρα. Ο Tricarico επιβεβαιώνει εκ νέου τον εαυτό του ως γόητρο, ικανό να "κλέψει το μυαλό σου" με τη μουσική του, τοποθετώντας τον ακροατή μπροστά σε όλη την ευτυχία και τη μελαγχολία του κόσμου, κάνοντάς τον να νιώσει καλά.

Το 2005 ξεκίνησε η συνεργασία του με τον Leonardo Pieraccioni, ο οποίος χρησιμοποιεί τους στίχους του "Musica" σε ένα καθοριστικό σημείο της ταινίας "Ti amo in tutte le lingue del mondo"- για την ίδια ταινία, ο Francesco έγραψε το τραγούδι "Solo per te" για τους τίτλους τέλους, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Nastro d'Argento 2006. Για το ίδιο τραγούδι, έλαβε το βραβείο Mario Camerini "Best Film Song" στο Castelbellino.

Ένας ανώμαλος τραγουδοποιός, που δύσκολα μπορεί να ενταχθεί σε ένα ακριβές μουσικό είδος, η μουσική του Tricarico χαρακτηρίζεται από ένα έντονο αυτοβιογραφικό αποτύπωμα που την καθιστά πολύ ευαίσθητη και πρωτότυπη: για να κατανοήσει κανείς πλήρως τη μουσική του, πρέπει να γνωρίσει τον χαρακτήρα του, μια αντισυμβατική καλλιτεχνική προσωπικότητα ικανή να αγγίξει τις βαθύτερες χορδές με σπάνια ευαισθησία.της ψυχής με λέξεις, μερικές φορές παιδικές εκφράσεις, καταφέρνοντας να εκφράσει τα συναισθήματα πολύ λεπτότατα.

Μετά από χρόνια καλλιτεχνικής έρευνας και προσωπικής ανάπτυξης, το 2007 χαρακτηρίζεται από ανανέωση: με νέο μάνατζμεντ από την Adele Di Palma για την "Cose di Musica", ο Tricarico αλλάζει δισκογραφική εταιρεία και φτάνει στη Sony Bmg. Επανεμφανίζεται στη σκηνή πρώτα με το single "Un'altra possibilità", το οποίο μπαίνει στους ραδιοφωνικούς αιθέρες με άμεση επιτυχία και κυκλοφορεί σε ένα ενιαίο CD,μαζί με το ακυκλοφόρητο "Libero". Σε αυτό προστίθεται μια συνεργασία στο άλμπουμ του Adriano Celentano, για το οποίο γράφει το "La situazione non è buona", το οποίο αποδεικνύεται το πιο πρωτότυπο και εντυπωσιακό τραγούδι στο CD του springman.

Το 2008, έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ του Sanremo με το "Vita tranquilla", χάρη στο οποίο κέρδισε το βραβείο των κριτικών (και έγινε διάσημος για τον καυγά του με τον Federico Zampaglione, τον τραγουδιστή του Tiromancino, σε ένα επεισόδιο του "Dopo Festival") και κυκλοφόρησε το "Giglio", το τρίτο του άλμπουμ. Επέστρεψε στο Sanremo το 2009 με το τραγούδι "Il bosco delle fragole" και στο Sanremo το 2011 με το "Tre colori".

Το 2021 ο Tricarico κυκλοφορεί το όγδοο άλμπουμ του- ο τίτλος είναι "Γεννήθηκε πριν από την πανδημία .