Βιογραφία - Σουρεαλιστική σάτιρα

Ο Eugenio Ghiozzi, γνωστός ως Gene Gnocchi, γεννήθηκε στη Fidenza (Πάρμα) την 1η Μαρτίου 1955.

Πήρε πτυχίο νομικής και στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και κωμικός, κάνοντας το ντεμπούτο του στο Zelig του Μιλάνου στα 34α γενέθλιά του το 1989.

Οι πρώτες κωμικές εμφανίσεις του Τζιν χρονολογούνται από την παλαιότερη περίοδο κατά την οποία - παράλληλα με την αθλητική του δραστηριότητα ως ποδοσφαιριστής (Serie C) - ερμήνευε διασκευές αγγλικών και αμερικανικών τραγουδιών με το ροκ συγκρότημα "The Desmodromici". Πριν τραγουδήσει, ο Τζιν συνήθιζε να παρέχει στο κοινό μακροσκελείς, σουρεαλιστικές εισαγωγές που ήταν μεταφράσεις των στίχων που θα ακούγονταν λίγο αργότερα, προκαλώνταςΤο πρώτο έργο που αποκαλύπτει το κωμικό ταλέντο του Gene Gnocchi ως ερμηνευτή μονολόγων είναι το "Diventare Torero", που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Zelig του Μιλάνου το 1989.

Επίσης, την ίδια χρονιά, έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο. Μετά από μερικές εμφανίσεις ως ανερχόμενος κωμικός στο Maurizio Costanzo Show, ο Gene Gnocchi εμφανίστηκε μαζί με τον Zuzzurro και Gaspare (Andrea Brambilla και Nino Fornicola), Teo Teocoli, Silvio Orlando, Athina Cenci, Giorgio Faletti και Carlo Pistarino στην εκπομπή "Emilio". Η επιτυχία ήταν τέτοια που μια ειδική έκδοση της εκπομπής μεταδόθηκε ξανά το 1990.

Και πάλι το 1990, ήταν τακτικός καλεσμένος στην τηλεοπτική εκπομπή "Il gioco dei nove" που παρουσίαζε στο Canale 5 ο Raimondo Vianello. Στη συνέχεια ήρθε η εκδοτική εμπειρία: δοκίμασε τη συγγραφή και εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Una lieve imprecisione"- το βιβλίο συγκέντρωσε διάφορα διηγήματα και έτυχε καλής υποδοχής από το κοινό και τους κριτικούς.

Με την κάπως σουρεαλιστική κωμωδία του πρωταγωνίστησε στη συνέχεια στο "I vicini di casa", μια κωμική σειρά που διαδραματίζεται σε μια πολυκατοικία, στην οποία ο Gene Gnocchi υποδύεται τον Eugenio Tortelli, έναν ιδιοφυή εφευρέτη παιδικών παιχνιδιών.

Το 1992, παρουσίασε το "Scherzi a parte" με τον Teo Teocoli, κάνοντας έτσι το ντεμπούτο του ως τηλεοπτικός παρουσιαστής. Την επόμενη χρονιά, συμμετείχε στην πρώτη έκδοση του "Mai dire gol", δημιουργώντας νέους και διασκεδαστικούς χαρακτήρες - όπως ο Bergamasque Ermes Rubagotti - ή δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στην διασκεδαστική παρωδία της αθλητικής δημοσιογράφου Donatella Scarnati.

Έτσι, κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο "Οικογενειακές καταστάσεις", ένα αστείο και μελαγχολικό χρονικό χαρακτήρων που παλεύουν με τις ανοησίες της καθημερινότητας.

Το 1995, ο Μαρίνο Μπαρτολέτι, διευθυντής της Testata giornalistica sportiva, προσκάλεσε τον Τζιν ως τακτικό καλεσμένο στο "Processo del lunedì": η διάσημη εκπομπή είχε έτσι καρυκευτεί με την ασεβή σάτιρα του Γκνόκι, πάντα έτοιμου να σκαρφιστεί ξεκαρδιστικά αστεία. Την ίδια χρονιά, περιόδευσε στην παράσταση "Tutta questa struttura è suscetti di modifica", σε σκηνοθεσία του Αντόνιο Σύξτι. Ήτανενός νέου είδους θεατρικού πειραματισμού, που παίρνει αφορμή από μια πρωτότυπη προσπάθεια αλληλεπίδρασης με το κοινό στην αίθουσα.

Το τρίτο του έργο "Il signor Leprotti", το οποίο αφηγείται την ιστορία ενός θλιβερού κλόουν της μεγαλούπολης ανάμεσα σε χαμένες περιπέτειες και αποτυχημένους δολοφόνους, βρίσκεται πλέον στα βιβλιοπωλεία. Επίσης, το 1995, πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική ταινία "Occhio di falco". Για τη μεγάλη οθόνη, όμως, πρωταγωνίστησε με τη Margherita Buy στην γλυκόπικρη κωμωδία του Giuseppe Piccini "Cuori al verde". Η καριέρα του ως ηθοποιός συνεχίζεταιμε την ταινία "Metalmechanic and hairdresser..." σε σκηνοθεσία της Lina Wertmuller.

Το 1997 και για δύο χρόνια, σε ζευγάρι με τον Tullio Solenghi, παρουσιάζει τη δημοφιλή σατιρική ενημερωτική εκπομπή "Striscia la notizia". Γράφει (με τον Francesco Freyrie) και ερμηνεύει το "Dillo a Wally", ένα talk show ανθρώπινων και απάνθρωπων περιπτώσεων, μια σφοδρή και έξυπνη σάτιρα της τηλεόρασης. Αργότερα, παράγει ένα ειρωνικό λεξικό "Il mondo senza un filo di Grasso", το οποίο σημειώνει μεγάλη επιτυχία.

Το 1998 παρουσίασε το "Meteore", μια εκπομπή που αναζητούσε κάποτε διάσημες και τώρα ξεχασμένες προσωπικότητες. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την περιπέτειά του στην αθλητική εκπομπή "Guida al campionato". Στη συνέχεια εργάστηκε στο θέατρο με την παράσταση "Santo Sannazzaro fa una roba sua" (γραμμένη από τον ίδιο μαζί με τον Freyre), σε σκηνοθεσία του Daniele Sala. Η παράσταση αφηγείται τις τραγικές και γκροτέσκες περιπέτειες ενόςεπικεφαλής κωμικός.

Το φθινόπωρο του 2000, επέστρεψε στην τηλεόραση στο RaiDue με την εκπομπή "Perepepè", μια εκπομπή που έφερε την κωμωδία στον κόσμο της μουσικής. Από το 2000, είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της εκπομπής "Quelli che il calcio...", με παρουσιάστρια τη Simona Ventura.

Το 2001, ήταν μάρτυρας για το δικαίωμα στις σπουδές σε μια επικοινωνιακή εκστρατεία που απευθυνόταν σε οικογένειες και φοιτητές στην Εμίλια-Ρομάνια, για να γνωστοποιήσει τις ευκαιρίες που προσφέρει η Περιφέρεια μέσω υποτροφιών και χορηγιών.

Συνεργάστηκε με τη συγγραφή σύντομων σατιρικών άρθρων στη La Gazzetta dello Sport, στη συνέχεια, αφού παρουσίασε τις εκπομπές "La Grande Notte" και "Artù" (στο δεύτερο βράδυ της Rai Due), από τον Σεπτέμβριο του 2008 μετακόμισε στην τηλεόραση του Sky για να παρουσιάσει το "Gnok calcio Show", τα απογεύματα της Κυριακής. Από τον Ιανουάριο του 2010 συμμετέχει ως κωμικός μονόλογος στην τηλεοπτική εκπομπή Zelig στο Κανάλι 5, εμφανιζόμενος στα τρία πρώτα επεισόδια.