Biografie - Surrealistische satire

Eugenio Ghiozzi, bekend als Gene Gnocchi, werd geboren in Fidenza (Parma) op 1 maart 1955.

Hij behaalde een graad in de rechten en begon daarna zijn carrière als acteur en komiek. Hij debuteerde in de Zelig in Milaan op zijn 34e verjaardag in 1989.

Gene's eerste komische optredens dateren uit de vroegere periode waarin hij - naast zijn sportieve activiteiten als voetballer (Serie C) - covers van Engelse en Amerikaanse liedjes uitvoerde met de rockgroep 'The Desmodromici'. Voordat hij ging zingen, voorzag Gene het publiek van lange, surrealistische inleidingen die vertalingen waren van de teksten die kort daarna te horen zouden zijn, wat het volgende uitlokteHet eerste werk dat Gene Gnocchi's komische talent als monoloogvertolker laat zien is 'Diventare Torero', met groot succes gepresenteerd in de Zelig in Milaan in 1989.

In hetzelfde jaar maakte hij ook zijn tv-debuut. Na een paar optredens als opkomende komiek in de Maurizio Costanzo Show, verscheen Gene Gnocchi naast Zuzzurro en Gaspare (Andrea Brambilla en Nino Fornicola), Teo Teocoli, Silvio Orlando, Athina Cenci, Giorgio Faletti en Carlo Pistarino in het programma 'Emilio'. Het was zo'n succes dat een speciale editie van het programma opnieuw werd uitgezonden in 1990.

Ook in 1990 was hij regelmatig te gast in het tv-programma 'Il gioco dei nove', gepresenteerd op Canale 5 door Raimondo Vianello. Toen kwam het publiceren: hij probeerde te schrijven en publiceerde zijn eerste boek getiteld 'Una lieve imprecisione'; het boek verzamelde verschillende korte verhalen en werd goed ontvangen door het publiek en critici.

Met zijn ietwat surrealistische komedie speelde hij daarna de hoofdrol in 'I vicini di casa', een sitcom die zich afspeelt in een flatgebouw, waarin Gene Gnocchi Eugenio Tortelli speelt, een geniale uitvinder van kinderspelletjes.

In 1992 presenteerde hij 'Scherzi a parte' met Teo Teocoli, waarmee hij zijn feitelijke debuut maakte als tv-presentator. Het jaar daarop nam hij deel aan de eerste editie van 'Mai dire gol', waarbij hij nieuwe en grappige personages creëerde - zoals de Bergamaske Ermes Rubagotti - of zich waagde aan de amusante parodie op de sportjournaliste Donatella Scarnati.

Zo verschijnt het tweede boek 'Family States', een grappige en melancholische kroniek van personages die worstelen met de onzin van het dagelijks leven.

In 1995 nodigde Marino Bartoletti, directeur van Testata giornalistica sportiva, Gene uit als vaste gast bij 'Processo del lunedì': het beroemde programma werd zo gekruid met Gnocchi's oneerbiedige satire, altijd klaar om met hilarische grappen te komen. In datzelfde jaar toerde hij met de show 'Tutta questa struttura è suscetti di modifica', geregisseerd door Antonio Syxty. Het werdvan een nieuw soort theatraal experiment dat voortkomt uit een originele poging tot interactie met het publiek in de zaal.

Zijn derde werk "Il signor Leprotti", dat het verhaal vertelt van een trieste clown van de metropool tussen gemiste avonturen en mislukte huurmoordenaars, arriveert in de boekhandels. Ook in 1995 speelt hij in de tv-film "Occhio di falco". Voor het witte doek neemt hij daarentegen samen met Margherita Buy deel aan de bitterzoete komedie van Giuseppe Piccini, "Cuori al verde". Zijn acteercarrière gaat doormet de film 'Metalmechanic and hairdresser...' geregisseerd door Lina Wertmuller.

In 1997 presenteert hij twee jaar lang samen met Tullio Solenghi het populaire satirische nieuwsprogramma 'Striscia la notizia'. Hij schrijft (met Francesco Freyrie) en treedt op met 'Dillo a Wally', een talkshow over menselijke en onmenselijke zaken, een felle en intelligente satire op tv. Later produceert hij een ironisch woordenboek 'Il mondo senza un filo di Grasso', dat behoorlijk succesvol is.

In 1998 presenteerde hij 'Meteore', een programma op zoek naar ooit beroemde en nu vergeten persoonlijkheden. In hetzelfde jaar begon hij zijn avontuur in het sportprogramma 'Guida al campionato'. Daarna werkte hij in het theater met de show 'Santo Sannazzaro fa una roba sua' (door hem samen met Freyre geschreven), geregisseerd door Daniele Sala. De show vertelt over de tragische en groteske avonturen van eenhoofdkomiek.

In de herfst van 2000 keerde hij terug op televisie op RaiDue met het programma 'Perepepè', een programma dat komedie bracht in de wereld van de muziek. Sinds 2000 is hij een van de hoofdrolspelers van 'Quelli che il calcio...', gepresenteerd door Simona Ventura.

In 2001 getuigde hij voor het recht op studie in een communicatiecampagne gericht op gezinnen en studenten in Emilia-Romagna, om de mogelijkheden bekend te maken die de regio biedt door middel van beurzen en studiebeurzen.

Hij werkte mee aan korte satirische artikelen in La Gazzetta dello Sport en na het hosten van "La Grande Notte" en "Artù" (in de tweede avond op Rai Due), verhuisde hij vanaf september 2008 naar Sky televisie om "Gnok calcio Show" te hosten, op zondagmiddag. Sinds januari 2010 werkt hij als monoloog-komiek mee aan het tv-programma Zelig op Channel 5, in de eerste drie afleveringen.