Βιογραφία

• Τα πρώτα soundtracks
• Η δεκαετία του 1960
• Η δεκαετία του 1970
• Η δεκαετία του 1980
• Η δεκαετία του 1990
• Η δεκαετία του 2000
• Τα έτη 2010

Ο John Towner Williams γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1932 στη Νέα Υόρκη, γιος του Johnny, τρομπετίστα και κρουστών της τζαζ, ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές του κουιντέτου Raymond Scott. Ξεκίνησε να μελετά μουσική σε ηλικία επτά ετών και λίγο αργότερα έμαθε να παίζει κλαρινέτο, τρομπέτα και τρομπόνι εκτός από πιάνο.

Δείχνοντας σημαντικό ταλέντο, συνέθεσε για σχολικές μπάντες και, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, για την εθνική πολεμική αεροπορία.

Μετά την απόλυσή του, αποφάσισε να παρακολουθήσει μαθήματα πιάνου στη Μουσική Σχολή Juilliard, όπου διδάχθηκε από τη Rosina Lhevinne- στη συνέχεια μετακόμισε στο Χόλιγουντ, όπου συνέχισε τις μουσικές του σπουδές με τον Mario Castelnuovo-Tedesco και τον Arthur Olaf Anderson.

Τα πρώτα soundtracks

Από τη δεκαετία του 1950 έχει συγγράψει soundtracks για την τηλεόραση: "Today", μια σειρά από το 1952, και "General Electric Theatre" από το επόμενο έτος- το 1957, εργάστηκε στα "Playhouse 90", "Tales of Wells Fargo", "My Gun Is Quick", "Wagon Train" και "Bachelor Father", καθώς και στο "M Squad".

Η δεκαετία του 1960

Από τη δεκαετία του 1960 και μετά, προσέγγισε και τον κινηματογράφο, με τα έργα "I Passed for White" και "Because They're Young". Το 1960, εργάστηκε στην τηλεοπτική σειρά "Checkmate", ενώ την επόμενη χρονιά συμμετείχε στα έργα "The Secret Ways" και "Kraft Mystery Theatre", με πίστωση ως Johnny Williams .

Μετά το "Alcoa Premiere", συνέθεσε τη μουσική για το "Bachelor Flat" και τις τηλεοπτικές σειρές "The Virginian", "The Wide Country" και "Empire".

Η δεκαετία του 1970

Στη δεκαετία του 1970 εργάστηκε στη μουσική για το 'NBC Nightly News', ενώ στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες 'A Woman's Story', 'Jane Eyre in Rochester Castle', 'Fiddler on the Roof' (για την οποία κερδίζει Όσκαρ Αφού επιμελήθηκε το soundtrack της ταινίας "The Screaming Woman", για την τηλεόραση, το 1972 εργάστηκε στις ταινίες "Images", "The Poseidon Adventure" και "A Husband for Tillie", ενώ την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά των ταινιών "The Long Goodbye", "A Big $50 Love", "The Paper Chase" και "The Man Who Loved Dancing Cat".

Στη στροφή του 1974 και του 1975, εργάστηκε στα έργα "Conrack", "Sugarland Express", "Earthquake", "The Towering Inferno", "Murder on the Eiger" και "Jaws", χάρη στα οποία κέρδισε ένα Όσκαρ και ένα βραβείο Grammy για το "Best Album of Original Score Written for a Motion Picture" το 1976. Κέρδισε ξανά Όσκαρ το 1977 με το "Star Wars".

Η δεκαετία του 1980

Η δεκαετία του 1980 άνοιξε με άλλη μια τεράστια επιτυχία και ένα νέο Όσκαρ για το "E.T. The Extraterrestrial" (1982). Το 1984, του ζητήθηκε να εργαστεί στο soundtrack για τους XXIII Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν στο Λος Άντζελες ("Olympic Fanfare and Theme").

Το 1988 John Williams συμμετέχει και πάλι στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων: αυτή τη φορά, ωστόσο, πρόκειται για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι διεξάγονται στο Κάλγκαρι (Καναδάς).

Η δεκαετία του 1990

Μεταξύ 1989 και 1992, συγκέντρωσε πολλές υποψηφιότητες για Όσκαρ χωρίς ποτέ να κερδίσει: το 1989 για το soundtrack της ταινίας "Accidental Tourist"- το 1990 για τα soundtrack των ταινιών "Indiana Jones and the Last Crusade" και "Born on the Fourth of July"- το 1991 για το soundtrack και το τραγούδι της ταινίας "Mama Lost the Plane"- το 1992 για το τραγούδι της ταινίας "Hook" και για το soundtrack της ταινίας "JFK - Aη υπόθεση παραμένει ανοικτή".

Το 1994 κέρδισε Όσκαρ για το καλύτερο soundtrack Το 1996, ήταν υποψήφιος στα Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού (για την ταινία "Sabrina"), καλύτερης μουσικής ή κωμικής μουσικής (επίσης για την ταινία "Sabrina") και καλύτερης δραματικής μουσικής (για την ταινία "Οι ίντριγκες της εξουσίας").

Την ίδια χρονιά, συνέθεσε το "Summon the Heroes" για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, ενώ δύο χρόνια αργότερα επεξεργάστηκε το "Violin Concerto" που είχε δει το φως της δημοσιότητας το 1976. Την ίδια χρονιά, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης δραματικής μουσικής ταινίας για το "Amistad", ενώ ακολούθησαν υποψηφιότητες το 1999 (με το "Saving Private Ryan"), το 2000 (με το "Angela's Ashes") και το 2001.(με τον "Πατριώτη").

Η δεκαετία του 2000

Το 2002, με αφορμή την 20ή επέτειο της ταινίας "E.T. The Extraterrestrial", διηύθυνε μια ζωντανή ορχήστρα σε μια προβολή της αποκατεστημένης και επεξεργασμένης ταινίας, παίζοντας ολόκληρο το soundtrack σε πλήρη συγχρονισμό με τις σκηνές.

Την ίδια χρονιά, έγραψε το "Call of the Champions" για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σολτ Λέικ Σίτι και ήταν υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης μουσικής για το "Harry Potter and the Philosopher's Stone" και για την "Τεχνητή Νοημοσύνη".

Έχει επίσης συγκεντρώσει υποψηφιότητες, χωρίς ποτέ να κερδίσει, το 2003 (για το soundtrack του "Try and catch me"), το 2005 (για το "Harry Potter and the Prisoner of Azkaban") και το 2006 (για το "Munich" και το "Memoirs of a Geisha").

Τα έτη 2010

Το 2012, ήταν υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης μουσικής επένδυσης για δύο ταινίες: "Οι περιπέτειες του Τεντέν - Το μυστικό του μονόκερου" και "Το άλογο του πολέμου". Από εκείνη τη στιγμή, έγινε ο εν ζωή άνθρωπος με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ, σαράντα επτά: στο παρελθόν, μόνο ο Γουόλτ Ντίσνεϊ είχε περισσότερες, φτάνοντας τις πενήντα εννέα.

Την ίδια υποψηφιότητα έλαβε και τα επόμενα χρόνια: το 2013 για το "Λίνκολν" και το 2014 για την "Ιστορία ενός κλέφτη βιβλίων".