Βιογραφία - Σκάβοντας στα ιταλικά βάθη

• Η δεκαετία του 2000
• Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000
• Mario Giordano το 2010
• Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2010

Ο Mario Giordano γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε, στις 19 Ιουνίου 1966. Είναι Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας δοκιμίων, δημοφιλής ως διευθυντής της ειδησεογραφικής εκπομπής "Studio Aperto" του Italia 1.

Ο Τζορντάνο φαίνεται ότι πέτυχε το όνειρό του. Στην πραγματικότητα, από τα σχολικά του χρόνια, το μόνο του πάθος είναι η δημοσιογραφία". Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να γίνω δημοσιογράφος ', δήλωσε με αφορμή το βιβλίο του, "Sanguisughe", που εκδόθηκε από το Mondadori το 2011 και επαινέθηκε ιδιαίτερα από τους κριτικούς και το κοινό. Σε επιβεβαίωση της δέσμευσης και της μακράς εμπειρίας του, πρόσθεσε επίσης, στο περιθώριο της ίδιας δήλωσης, ότι " ονειρεύεται μόνο τη συνταξιοδότηση "Και οι δύο προτάσεις, λοιπόν, βρίσκονται στο οπισθόφυλλο του προαναφερθέντος δοκιμίου.

Σε κάθε περίπτωση, η αρχή της καριέρας του μελλοντικού διευθυντή του "Studio Aperto" έγινε στο Τορίνο, κοντά στο σπίτι του, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέσα από την εφημερίδα "Il nostro tempo". Πρόκειται για μια αρκετά δημοφιλή εβδομαδιαία καθολική εφημερίδα στην πρωτεύουσα του Πιεμόντε, η οποία αγοράζεται και από ένα καλό λαϊκό κοινό. Ανάμεσα στα πρώτα θέματα με τα οποία ασχολείται είναι κάποια αθλητικά κομμάτια και άρθρα που σχετίζονται με τηντον κόσμο της γεωργίας.

Το 1994, ο νεαρός Mario Giordano προσγειώθηκε στην "L'informazione", όπου και έγινε γνωστός. Η μαθητεία του κράτησε μόνο λίγο, διότι το 1996 τον "πήρε" ο Vittorio Feltri, τότε διευθυντής της εφημερίδας "Il Giornale".

Το 1997, γνώρισε τον δημοσιογράφο και πρώην διευθυντή του Tg1, Gad Lerner, ο οποίος τον θέλησε να συμμετάσχει μαζί του στην εκπομπή "Pinocchio", όπου ο Giordano έπαιξε το ρόλο του "γρύλου που μιλάει". Την ίδια χρονιά, ο δημοσιογράφος από το Πιεμόντε άρχισε να συχνάζει στο σαλόνι του Maurizio Costanzo, συμμετέχοντας ως ειδήμων στην ομώνυμη τηλεοπτική εκπομπή, η οποία είναι πολύ δημοφιλής στο ευρύ κοινό εδώ και χρόνια.

Παράλληλα, βγαίνει στα ράφια των βιβλιοθηκών με το πρώτο από μια μακρά σειρά δοκιμίων που υπογράφει, αποτέλεσμα ερευνών που πραγματοποίησε για λογαριασμό των Gad Lerner και Vittorio Feltri. Το βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Mondadori, έχει τίτλο "Η σιωπή είναι κλεμμένη".

Ο Lerner τον ήθελε πίσω την επόμενη χρονιά, και πάλι στην εκπομπή "Pinocchio". Ωστόσο, ο Giordano άρχισε να διαμορφώνει το δικό του χώρο, καθώς του ανατέθηκε, λίγο πριν από τη δεύτερη έκδοση της εκπομπής του Lerner, το εμπεριστατωμένο πολιτικό φορμάτ "Dalle venti alle venti", που μεταδόθηκε από το RaiTre.

Επίσης, το 1998, εξέδωσε το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο "Chi comanda davvero in Italia. I clan del potere che decidono per tutti noi" ("Ποιος πραγματικά κυβερνά στην Ιταλία. Οι φατρίες της εξουσίας που αποφασίζουν για όλους μας"), που κυκλοφόρησε και πάλι από τον εκδοτικό οίκο Mondadori. Δεν πρόλαβε καν να συνειδητοποιήσει τις πωλήσεις, που ο Τζορντάνο έγραψε ένα νέο δοκίμιο, το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 1999, πάλι για τον ίδιο εκδοτικό οίκο: "Βατερλώ! Il disastro italiano. L'Italia che non funziona" ("Βατερλώ! Η ιταλική καταστροφή. Η Ιταλία που δεν λειτουργεί").

Πρόκειται για χρόνια κατά τα οποία ο δημοσιογράφος από την Αλεσάντρια ταλαντεύεται μεταξύ του ειδησεογραφικού προγράμματος Rai 1 που διευθύνει ο Λέρνερ και της εφημερίδας του Φέλτρι, "Il Giornale". Με την πρώτη, ωστόσο, μοιράζεται την παραίτησή του, η οποία φτάνει μετά από λίγους μόνο μήνες ως διευθυντής. Με τη δεύτερη, ωστόσο, συνεχίζει την εργασιακή του εμπειρία, συνεχίζοντας να συνεργάζεται μέχρι το 2000. Η χρονιά αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον ΜάριοΈνα απόγευμα, όπως διηγείται ο ίδιος σε μια διάσημη συνέντευξή του, ήρθε το τηλεφώνημα που, σε ηλικία μόλις τριάντα τεσσάρων ετών, του άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή.

Η δεκαετία του 2000

Στις 4 Απριλίου 2000, διορίστηκε διευθυντής του νεανικού τηλεοπτικού ειδησεογραφικού προγράμματος "Studio Aperto". Η δημοτικότητά του από εκείνη τη στιγμή και έπειτα εκτοξεύτηκε στα ύψη, και μαζί της ήρθαν και οι πρώτες παρωδίες από καλλιτέχνες και κωμικούς της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, με επίκεντρο την τσιριχτή και ενίοτε τσιριχτή φωνή του, καθώς και το είδος του ειδησεογραφικού προγράμματος που ανέλαβε να διευθύνει, στο οποίο το κουτσομπολιό και ο καιρός, καθώς και οιδημοσκοπήσεις αμφίβολης αξιοπιστίας, κατέχουν εξέχοντα ρόλο σε σχέση με τις συνήθεις ατζέντες της εθνικής επικαιρότητας. Δεν λείπουν οι επικρίσεις, ακόμη και από συναδέλφους του Τύπου. Όμως τα νούμερα τηλεθέασης είναι υψηλά και φαίνεται να αποδεικνύουν το δίκιο του νεαρού σκηνοθέτη.

Την επόμενη χρονιά, το 2001, επέστρεψε στα βιβλιοπωλεία με ένα νέο δοκίμιο, το οποίο αποδείχθηκε πολύ δημοφιλές στο κοινό. Ο τίτλος του είναι "Η Ένωση κάνει το κόλπο. Όλα όσα έχουν κρύψει για την Ευρώπη", που εκδόθηκε και πάλι από τον εκδοτικό οίκο Mondadori.

Άμεσοι απόγονοι του Studio Aperto είναι τα φορμάτ "Lucignolo" και "L'alieno", τα οποία προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διευθυντή του επιτυχημένου ειδησεογραφικού προγράμματος Italia 1, η οποία διήρκεσε έως το 2007. Ο Mario Giordano εξακολουθεί, λοιπόν, να υπογράφει τη διεύθυνση των δύο τηλεοπτικών προγραμμάτων, των οποίων τα κολακευτικά ποσοστά τηλεθέασης επιβεβαιώνουν την εμπειρία του στην παραγωγή τους.

Εν τω μεταξύ, ως αρθρογράφος, ο δημοσιογράφος από το Πιεμόντε εμφανίζεται σταθερά στις σελίδες της καθημερινής εφημερίδας "Il Giornale". Συνέχισε την εμπειρία του ως δοκιμιογράφος και δημοσίευσε τις έρευνες "Attenti ai buoni. Truffe e bugie nascoste dietro la solidarietà", που εκδόθηκε το 2003, "Siamo fritti", το 2005, και "Senti chi parla. Viaggio nell'Italia che predica bene e razzola male", που εκδόθηκε το 2007.Για άλλη μια φορά, ο εκδότης αναφοράς του είναι ο Mondadori.

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000

Στις 10 Οκτωβρίου 2007, κλήθηκε να διευθύνει την καθημερινή εφημερίδα "Il Giornale", αντικαθιστώντας τον συνάδελφό του Maurizio Belpietro, ο οποίος κλήθηκε να αναλάβει τη διεύθυνση της γνωστής εβδομαδιαίας εφημερίδας "Panorama". Ο Giordano ξεκίνησε τότε τη νέα του εμπειρία στα έντυπα μέσα ενημέρωσης, αφήνοντας τη διεύθυνση του "πλάσματός" του, του Studio Aperto. Τα εγκαίνιά του στη Via Negri πραγματοποιήθηκαν την επόμενη ημέρα, στις 11 Οκτωβρίου. Ωστόσο, ηη εμπειρία του στην εφημερίδα που ίδρυσε ο μεγάλος Ίντρο Μοντανέλι αποδεικνύεται κατώτερη των προσδοκιών. Δύο χρόνια αργότερα, ως αρχισυντάκτης, εμπλέκεται σε μια πολιτική υπόθεση εξαιτίας ενός άρθρου της εφημερίδας του, στο οποίο οι Ιάπωνες αποκαλούνται "κιτρινιάρηδες". Αυτό οδηγεί σε αίτημα επίσημης συγγνώμης από τον υπουργόκαι τον αναπληρωτή αρχηγό αποστολής, Shinsuke Shimizu.

Έτσι, στις 20 Αυγούστου του ίδιου έτους, επέστρεψε στη Mediaset για να διευθύνει το "Nuove Iniziative News". Αυτό ήταν το προοίμιο για την επιστροφή του στο Studio Aperto, στο οποίο εντάχθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009, ως διευθυντής. Στο μεταξύ, εξέδωσε το "Cinque in condotta. Tutto quello che bisogna sapere sul disastro della scuola", επίσης για λογαριασμό του Mondadori.

Mario Giordano το 2010

Τον Μάρτιο του 2010, εγκατέλειψε και πάλι το Studio Aperto, το οποίο πέρασε στον Giovanni Toti, πρώην συν-αρχηγό του τηλεοπτικού σταθμού. Η νέα θέση που ανέλαβε ο Giordano ήταν αυτή του διευθυντή του NewsMediaset, του ειδησεογραφικού περιοδικού του ομίλου Cologno Monzese. Παράλληλα, το byline του επανεμφανίστηκε στην καθημερινή εφημερίδα Via Negri, αλλά ως αρθρογράφος.

Το 2011 εξέδωσε το δέκατο βιβλίο-έρευνα του, πάλι για λογαριασμό της Mondadori, με τίτλο "Sanguisughe. Le pensioni d'oro che ci prosciugano le tasche" (Αιμορουφήχτρες. Οι χρυσές συντάξεις που αδειάζουν τις τσέπες μας), το οποίο μέσα σε λίγους μήνες αποδείχτηκε πραγματική επιτυχία στο κοινό, τόσο που πούλησε πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα από τις πρώτες σελίδες του. Το 2012 επέστρεψε στο "Libero".

Τα επόμενα βιβλία του είναι τα εξής: "Όλοι στα σπίτια τους! Εμείς πληρώνουμε τις υποθήκες, αυτοί παίρνουν τα κτίρια" (2013)- "Δεν αξίζει ούτε μια λίρα. Ευρώ, σπατάλες, ανοησίες: έτσι μας λιμοκτονεί η Ευρώπη" (2014)- "Pescecani. Αυτοί που γεμίζουν τις τσέπες τους πίσω από τις πλάτες της χώρας που βουλιάζει" (2015).

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2010

Τον Ιούλιο του 2016, εγκατέλειψε το Libero για να ακολουθήσει τον Maurizio Belpietro στην ίδρυση της "La Verità", μιας νέας εφημερίδας της οποίας το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Παράλληλα, έγραψε και δημοσίευσε το "Profugopoli. Quelli che si riempiono le tasche con il business degli immigrati" (2016) και το

"Βαμπίρ. νέα έρευνα για τις χρυσές συντάξεις" (2017). Στις 12 Απριλίου 2018 εγκατέλειψε το γραφείο του παρουσιαστή του TG4 και τη θέση του πήρε ο Marcello Vinonuovo. Την ίδια χρονιά έγραψε "Γύπες. Η Ιταλία πεθαίνει και αυτοί πλουτίζουν. Νερό, απόβλητα, μεταφορές. Μια καταστροφή που αδειάζει τις τσέπες μας. Να ποιοι επωφελούνται".

Mario Giordano παραμένει διευθυντής της TG4 μέχρι τις 6 Μαΐου 2018, καθώς διορίστηκε διευθυντής της Στρατηγική και ανάπτυξη πληροφοριών Mediaset Τον διαδέχθηκε στη διεύθυνση των ειδήσεων του Rete 4 η Rosanna Ragusa, η οποία είναι συνδιευθύντρια του Videonews από το 2016. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ηγήθηκε μιας νέας εκπομπής με τίτλο "Fuori dal coro", μιας καθημερινής ενημερωτικής ταινίας που μεταδίδεται στις 7.35 μ.μ. στο Rete 4.

Από το 2018, επιμελείται τη στήλη κλεισίματος "Il Grillo Parlante" στο Πανόραμα. Από το 2019, το "Fuori dal coro" του προσγειώθηκε στην prime time: η διεξαγωγή της εκπομπής χαρακτηριζόταν όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου από τις υπερβολικές συμπεριφορές του, σκόπιμα υπερβολικές, που έφταναν ακόμη και στα όρια του καραγκιόζη- το νέο επικοινωνιακό ηχόχρωμα που επέλεξε ο Μάριο Τζορντάνο, ωστόσο, τον δικαίωσε, λαμβάνοντας υπόψη τα ποσοστά τηλεθέασης και τηνΤο 2020 θα εκδοθεί το νέο του βιβλίο "Τσακάλια. Ιοί, υγεία και χρήμα: ποιος πλουτίζει από το δέρμα μας".