Biografie - Graven in de Italiaanse diepten

• De jaren 2000
• De tweede helft van de jaren 2000
• Mario Giordano in 2010
• De tweede helft van de jaren 2010

Mario Giordano werd op 19 juni 1966 geboren in Alessandria, Piemonte. Hij is een Italiaanse journalist en auteur van essays, populair omdat hij het nieuwsprogramma 'Studio Aperto' van Italia 1 heeft geregisseerd.

Giordano lijkt zijn droom te hebben verwezenlijkt, want sinds zijn schooltijd is journalistiek zijn enige passie." Mijn hele leven heb ik ervan gedroomd om journalist te worden ', verklaarde hij naar aanleiding van zijn boek 'Sanguisughe', dat in 2011 door Mondadori werd gepubliceerd en door critici en publiek zeer werd geprezen. Ter bevestiging van zijn engagement en lange ervaring voegde hij er in de marge van diezelfde verklaring aan toe dat hij " alleen dromen van pensioen "Beide zinnen staan dus in de achterflap van het eerder genoemde essay.

Hoe dan ook, het begin van de carrière van de toekomstige directeur van 'Studio Aperto' vond plaats in Turijn, dicht bij huis, in het begin van de jaren negentig in de krant 'Il nostro tempo'. Het is een vrij populair katholiek weekblad in de Piemonteese hoofdstad, dat ook door een goed lekenpubliek wordt gekocht. Onder de eerste onderwerpen die het behandelt zijn enkele sportstukken en artikelen met betrekking tot dewereld van de landbouw.

In 1994 kwam de jonge Mario Giordano terecht bij 'L'informazione', waar hij naam maakte. Zijn leertijd duurde maar kort, want in 1996 werd hij 'opgepikt' door Vittorio Feltri, toenmalig directeur van de krant 'Il Giornale'.

In 1997 ontmoette hij de journalist en voormalig directeur van Tg1, Gad Lerner, die hem mee wilde nemen naar het programma 'Pinocchio', waar Giordano de rol van de 'pratende krekel' speelde. In hetzelfde jaar begon de Piemontese journalist de salon van Maurizio Costanzo te bezoeken en nam hij als pundit deel aan het gelijknamige tv-programma, dat al jaren erg populair is bij het grote publiek.

Tegelijkertijd staat hij in de boekenkast met het eerste van een lange reeks essays die hij heeft getekend, het resultaat van onderzoeken die hij heeft uitgevoerd voor Gad Lerner en Vittorio Feltri. Zijn boek, uitgegeven door Mondadori, is getiteld 'Silence is Stolen'.

Het jaar daarop wilde Lerner hem terug, opnieuw voor het programma 'Pinocchio'. Giordano begon echter een eigen plaats in te nemen en kreeg, kort voor de tweede editie van Lerners programma, de opdracht voor het diepgaande politieke format 'Dalle venti alle venti', uitgezonden op RaiTre.

Eveneens in 1998 publiceerde hij zijn tweede boek, getiteld 'Chi comanda davvero in Italia. I clan del potere che decidono per tutti noi' ('Wie er werkelijk regeert in Italië. De machtsclans die voor ons allen beslissen'), wederom uitgegeven door Mondadori. Niet eens de tijd om de verkoop te realiseren, dat Giordano een nieuw essay schreef, dat begin 1999 uitkwam, wederom bij dezelfde uitgeverij: 'Waterloo! Il disastro italiano. L'Italia che non funziona' ('Waterloo! De Italiaanse ramp. Italië dat niet werkt').

Het zijn jaren waarin de journalist uit Alessandria heen en weer pendelt tussen het nieuwsprogramma Rai 1 onder leiding van Lerner en de krant 'Il Giornale' van Feltri. Met de eerste deelt hij echter zijn ontslag, dat al na een paar maanden als directeur binnenkomt. Met de laatste zet hij zijn werkervaring echter voort en blijft hij samenwerken tot 2000. Dit jaar is bijzonder belangrijk voor MarioOp een middag, zo vertelt hij zelf in een beroemd interview, kwam het telefoontje dat zijn leven letterlijk veranderde toen hij pas vierendertig was.

De jaren 2000

Op 4 april 2000 werd hij benoemd tot directeur van het jonge tv-journaal 'Studio Aperto'. Vanaf dat moment steeg zijn populariteit en daarmee ook de eerste parodieën door tv- en radioartiesten en komieken, die zich concentreerden op zijn piepstem en soms snerpende stem, maar ook op het type nieuwsprogramma dat hij ging regisseren, waarin roddels en het weer, maar ook het weer en het nieuws centraal stonden.opiniepeilingen van twijfelachtige betrouwbaarheid, prominente rollen innemen ten opzichte van de gebruikelijke agenda's van het landelijke nieuws. Aan kritiek geen gebrek, zelfs niet van collega's in de pers. Maar de kijkcijfers zijn hoog en lijken het gelijk van de jonge regisseur aan te tonen.

Het jaar daarop, in 2001, keerde hij terug naar de boekhandels met een nieuw essay, dat erg populair bleek bij het publiek. De titel is 'De Unie doet het trucje. Alles wat ze hebben verborgen over Europa', opnieuw gepubliceerd door Mondadori.

De directe nakomelingen van Studio Aperto zijn de formats "Lucignolo" en "L'alieno", die beide werden uitgezonden tijdens zijn periode als directeur van het succesvolle nieuwsprogramma Italia 1, dat duurde tot 2007. Het is dus nog steeds Mario Giordano die de regie van de twee televisieprogramma's op zich neemt, waarvan de geflatteerde kijkcijfers zijn expertise in het produceren ervan bevestigen.

Ondertussen verschijnt de Piemontese journalist als columnist steevast op de pagina's van het dagblad "Il Giornale". Hij zette zijn ervaring voort als essayist en publiceerde de onderzoeken "Attenti ai buoni. Truffe e bugie nascoste dietro la solidarietà", gepubliceerd in 2003, "Siamo fritti", in 2005, en "Senti chi parla. Viaggio nell'Italia che predica bene e razzola male", gepubliceerd in 2007.Wederom is Mondadori zijn referentie-uitgever.

De tweede helft van de jaren 2000

Op 10 oktober 2007 werd hij opgeroepen om het dagblad 'Il Giornale' te gaan leiden, ter vervanging van zijn collega Maurizio Belpietro, die was opgeroepen om de leiding over te nemen van het bekende weekblad 'Panorama'. Giordano begon toen aan zijn nieuwe ervaring in de gedrukte media, waarbij hij de leiding van zijn 'schepsel', Studio Aperto, achter zich liet. Zijn inauguratie in de Via Negri vond de volgende dag, 11 oktober, plaats. Echter, dezijn ervaring bij de door de grote Indro Montanelli opgerichte krant blijkt beneden verwachting. Twee jaar later raakt hij als hoofdredacteur betrokken bij een politieke zaak vanwege een artikel in zijn krant waarin de Japanse bevolking wordt aangeduid met de ongemakkelijke uitdrukking 'gele snuiten'. Dit leidt tot een verzoek om een officiële verontschuldiging van de ministeren plaatsvervangend hoofd van de missie, Shinsuke Shimizu.

Op 20 augustus van datzelfde jaar keerde hij terug naar Mediaset om 'Nuove Iniziative News' te regisseren. Dit was de opmaat voor zijn terugkeer naar Studio Aperto, waar hij in september 2009 aan de slag ging als directeur. Ondertussen publiceerde hij 'Cinque in condotta. Tutto quello che bisogna sapere sul disastro della scuola', ook voor Mondadori.

Mario Giordano in 2010

In maart 2010 verliet hij opnieuw Studio Aperto, die overging naar Giovanni Toti, voormalig mede-hoofdredacteur van het tv-station. De nieuwe functie die Giordano aannam was die van directeur van NewsMediaset, het nieuwsmagazine van de groep Cologno Monzese. Tegelijkertijd verscheen zijn naam weer in het dagblad Via Negri, maar dan als columnist.

In 2011 publiceerde hij zijn zoveelste boek-onderzoek, opnieuw voor Mondadori. De titel was 'Sanguisughe. Le pensioni d'oro che ci prosciugano le tasche' (Bloedzuigers. De gouden pensioenen die onze zakken leegzuigen), dat al na een paar maanden een groot succes bleek bij het publiek, zozeer zelfs dat er vanaf de eerste pagina's meer dan honderdduizend exemplaren van verkocht werden. In 2012 keerde hij terug naar 'Libero'.

Zijn volgende boeken zijn: 'Iedereen thuis! Wij betalen de hypotheken, zij nemen de gebouwen' (2013); 'Geen lire waard. Euro, verspilling, dwaasheden: zo hongert Europa ons uit' (2014); 'Pescecani. Zij die hun zakken vullen achter de rug van het zinkende land' (2015).

De tweede helft van de jaren 2010

In juli 2016 verliet hij Libero om in navolging van Maurizio Belpietro 'La Verità' op te richten, een nieuw dagblad waarvan het eerste nummer verscheen op 20 september 2016. Ondertussen schreef en publiceerde hij 'Profugopoli. Quelli che si riempiono le tasche con il business degli immigrati' (2016) en

Vampieren. nieuw onderzoek naar gouden pensioenen' (2017). Op 12 april 2018 verliet hij de anchor desk van TG4 en nam Marcello Vinonuovo zijn plaats in. In hetzelfde jaar schreef hij 'Gieren. Italië sterft en zij worden rijk. Water, afval, transport. Een ramp die onze zakken leeghaalt. Hier is wie profiteert'.

Mario Giordano blijft directeur van TG4 tot 6 mei 2018, aangezien hij werd benoemd tot directeur van de Mediaset Informatie Strategie en Ontwikkeling Hij werd in de regie van het Rete 4 nieuws opgevolgd door Rosanna Ragusa, die sinds 2016 mededirecteur van Videonews is. In september van datzelfde jaar leidde hij een nieuw programma genaamd 'Fuori dal coro', een dagelijkse nieuwsstrip die om 19.35 uur op Rete 4 wordt uitgezonden.

Sinds 2018 is hij redacteur van de afsluitende rubriek "Il Grillo Parlante" op Panorama. Vanaf 2019 is zijn "Fuori dal coro" te zien op prime time: de uitvoering van het programma werd in de loop der tijd steeds meer gekenmerkt door zijn overdreven houdingen, opzettelijk overdreven, zelfs grenzend aan het hansworstachtige; het nieuwe communicatieve timbre dat Mario Giordano koos, bewees hem echter gelijk, gezien de kijkcijfers en deIn 2020 verschijnt zijn nieuwe boek 'Jakhalzen, virussen, gezondheid en geld: wie wordt rijk van onze huid'.