Βιογραφία - Ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες

Ένας ηθοποιός με θρυλικό αισθησιασμό, ένας τύπος που όσο μεγαλώνει γίνεται όλο και πιο σέξι και ελκυστικός (τόσο πολύ που το 1999, στην αυγή της δεκαετίας των πενήντα, το διάσημο περιοδικό "People" του απένειμε τον τίτλο του "πιο σέξι άντρα στον πλανήτη"), ο Ρίτσαρντ Γκιρ γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1949 στις Συρακούσες της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ). Γιος αγρότη, διακρίθηκε κατά τη διάρκεια του λυκείου ως πρωταθλητής της γυμναστικής και τουτης τρομπέτας.

Κινούμενος από έντονη περιέργεια και επιθυμία για έρευνα, γράφτηκε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, αλλά λίγο αργότερα εγκατέλειψε τη σχολή για να αφοσιωθεί στο πάθος που τον κατέκλυζε: το θέατρο. Με τον καιρό, η υποκριτική έγινε μια δραστηριότητα πλήρους απασχόλησης και ο Ρίτσαρντ κατάφερε να τα βγάλει πέρα με μικρούς θιάσους που, όσο φτωχοί και άθλιοι κι αν ήταν, του έδιναν την πολύτιμη ευκαιρία ναπειραματιστείτε στο έπακρο και πάρτε χρήσιμα μαθήματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις παρουσιαστεί μια σημαντική ευκαιρία, ο γοητευτικός ηθοποιός είναι έτοιμος. Και στην Αμερική, η "ευκαιρία" στο θέατρο, ως γνωστόν, έχει ένα πολύ συγκεκριμένο όνομα: Μπρόντγουεϊ. Το έργο στο οποίο έτυχε να συνεργαστεί ήταν το "Grease" και η επιτυχία που γνώρισε ήταν ηχηρή. Το βήμα από εκεί στον κινηματογράφο ήταν σύντομο. Το 1975 έκανε το ντεμπούτο του στην "Αναφορά στον αρχηγό της αστυνομίας" και δύο χρόνια αργότερα υποδύθηκε αριστοτεχνικά τοντο πορτρέτο ενός ακόλαστου νεαρού στο "In Search of Mr. Goodbar".

Όπως πολύ σωστά έχουν γράψει οι κριτικοί κινηματογράφου, από αυτό το σημείο και μετά ο Gere "προσδιορίζει ήδη ποια θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των μελλοντικών του χαρακτήρων. Ψηλός, το πρόσωπό του με κανονικά χαρακτηριστικά, αθλητική σωματική διάπλαση, από εδώ και στο εξής θα δίνει ζωή κυρίως σε μορφές ανήσυχων αντι-ηρώων, συχνά παρείσακτων, προικισμένων με έντονη σεξουαλική απήχηση. Μετά τις πρώτες του επιτυχίες ("Μέρες του παραδείσου", "Aroad called tomorrow", "Yanks") έφτασε σε διεθνή δημοτικότητα το 1980, χάρη στην εξαιρετική ταινία "American gigolo", καθιερώνοντας τον εαυτό του ως το νέο σύμβολο του σεξ στον αμερικανικό κινηματογράφο της δεκαετίας του 1980.

Ο Richard Gere στις μέρες του American Gigolo, σε μια διάσημη φωτογραφία του Herb Ritts

Μόλις όμως παγιώθηκε στη φιγούρα που του ανέθεσε το star system (στα δημοφιλή "Ένας αξιωματικός και ένας τζέντλεμαν", "Στην τελευταία πνοή", "Ο επίτιμος πρόξενος", "Cotton Club"), άρχισαν οι δυσκολίες για τον ηθοποιό. Ηρωικός και θορυβώδης ακόμα και σε ρόλους που ελάχιστα ταίριαζαν σε αυτές τις ιδιότητες ("Βασιλιάς Δαυίδ" πάνω απ' όλα), ο Gere σύντομα συντρίφτηκε από το αλαζονικό κλισέ του -βλέπε ατυχείς ταινίεςόπως τα "Power", "No Mercy", "Final Analysis" (με την Uma Thurman και την Kim Basinger) αλλά και το νουάρ "Dirty Affairs" όπου ο Gere μπήκε για πρώτη φορά στο ρόλο του "κακού".

Θα είναι η απροσδόκητη ηχηρή επιτυχία του "Pretty woman" (με την Julia Roberts) που θα τον επαναφέρει στις τιμές, αν όχι της υποκριτικής, του χρονικού. Το 1991 παντρεύεται το πανέμορφο μοντέλο Cindy Crawford: οι δυο τους θα χωρίσουν μετά από μόλις τέσσερα χρόνια.

Ο Κουροσάβα κάνει καλό παιχνίδι παραδίδοντας στα άπειρα χέρια του για τη "Ραψωδία τον Αύγουστο" τον (πλασματικό) χαρακτήρα ενός ιαπωνοαμερικανού. Αν δεν πείθει ούτε στον "Κύριο Τζόουνς" ή στον "Σόμερσμπι", μεγαλύτερη αξιοπιστία, έστω και σχετική, έρχεται με την "Παγίδα Αγάπης". Αλλά απέχουμε ακόμα πολύ από τον ορισμό ενός πραγματικού τύπου ηθοποιού.

Εν τω μεταξύ, ασπάστηκε τον Βουδισμό και ταξίδεψε σε όλη την Ασία. Ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του AIDS. Οι επιτυχίες ("Ο πρώτος ιππότης", "Σκλήθρες φόβου", "Κόκκινη γωνία", "Αν φύγεις θα σε παντρευτώ", "Το τσακάλι", "Φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη") συνέχισαν να έρχονται. Χρειάστηκε όμως ένας σκηνοθέτης του διαμετρήματος του Ρόμπερτ Άλτμαν για να του δώσει μια (επιτέλους) εμπνευσμένη ερμηνεία στο "Ο Δρ Τ και οι γυναίκες" (2000).

Συνδεδεμένος με την ηθοποιό Carey Lowell, ο γιος τους Homer James Jigme γεννήθηκε το 2000. Το ζευγάρι παντρεύτηκε αργότερα το 2002.

Αξιοσημείωτες ταινίες που ακολούθησαν είναι το βραβευμένο μιούζικαλ "Chicago" (2002, σε σκηνοθεσία Ρομπ Μάρσαλ, θέμα Μπομπ Φος, με τις Ρενέ Ζελβέγκερ και Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς), το "Shall We Dance?" (2004, με τις Σούζαν Σάραντον και Τζένιφερ Λόπεζ), το "The Hunting Party" (2007) για τρεις δημοσιογράφους στα ίχνη του Κάρατζιτς, ενός Βόσνιου εγκληματία πολέμου που στην πραγματικότητα θα ήτανσυνελήφθη αργότερα το 2008.

Το 2009, πρωταγωνίστησε στις ταινίες "Hachiko - Your Best Friend" και "Amelia", η οποία αφηγείται την ιστορία της ζωής και των κατορθωμάτων της Amelia Earhart (την οποία υποδύεται η Hilary Swank).