Biografie van Richard Gere
Inhoudsopgave
Biografie - Gezegend onder de vrouwen
Richard Gere is een acteur met een legendarische sensualiteit, een man die steeds sexyer en aantrekkelijker wordt naarmate hij ouder wordt (zozeer zelfs dat het beroemde tijdschrift 'People' hem in 1999, aan het begin van zijn vijftiger jaren, de titel 'meest sexy man ter wereld' toekende). Hij werd op 31 augustus 1949 geboren in Syracuse, New York (VS). Als zoon van een boer onderscheidde hij zich tijdens zijn middelbare schooltijd als turnkampioen en eenvan trompet.
Bezield door een sterke nieuwsgierigheid en een verlangen naar onderzoek, schreef hij zich in aan de faculteit filosofie van de Universiteit van Massachusetts, maar stopte daar al snel mee om zich te wijden aan zijn verslindende passie: theater. Na verloop van tijd werd acteren een fulltime bezigheid en Richard kon de eindjes aan elkaar knopen met kleine gezelschappen die, hoe armoedig en armoedig ook, hem de kostbare kans gaven omexperimenteer volop en leer nuttige lessen.
Het is geen toeval dat zodra zich een belangrijke gelegenheid voordoet, de knappe acteur er klaar voor is. En in Amerika heeft 'gelegenheid' in het theater, zoals je weet, een heel precieze naam: Broadway. Het toneelstuk waaraan hij toevallig meewerkte was 'Grease', en het succes was eclatant. De stap van daar naar de bioscoop was kort. In 1975 maakte hij zijn debuut in 'Report to the Chief of Police' en twee jaar later was hij meesterlijk in het vertolken van deportret van een losbandige jongeman in 'In Search of Mr. Goodbar'.
Zie ook: Enrico Papi, biografieZoals filmcritici goed hebben geschreven, geeft Gere vanaf dit punt "al aan wat de essentiële kenmerken van zijn toekomstige personages zullen zijn. Lang, een gezicht met regelmatige gelaatstrekken, een atletisch postuur, vanaf nu zal hij vooral figuren van rusteloze antihelden, vaak buitenstaanders, met een sterke sex-appeal, tot leven brengen. Na zijn eerste successen ('Days of Heaven', 'Aroad called tomorrow', 'Yanks') bereikte in 1980 internationale populariteit dankzij het uitstekende 'American gigolo', waarmee hij zich vestigde als het nieuwe sekssymbool van de Amerikaanse cinema in de jaren 80.
Richard Gere in de dagen van American Gigolo, op een beroemde foto van Herb Ritts
Zie ook: Biografie van Lucio BattistiMaar toen hij zich eenmaal had geconsolideerd in de figuur die het sterrensysteem hem toebedeelde (in de populaire 'An Officer and a Gentleman', 'At Last Breath', 'The Honorary Consul', 'Cotton Club'), begonnen de moeilijkheden voor de acteur. Heldhaftig en opgeblazen, zelfs in rollen die nauwelijks bij deze kwaliteiten pasten ('King David' vooral), werd Gere al snel verpletterd door zijn arrogante cliché - zie ongelukkige filmszoals 'Power', 'No Mercy', 'Final Analysis' (met Uma Thurman en Kim Basinger) maar ook de noir 'Dirty Affairs' waar Gere voor het eerst in de rol van 'schurk' stapte.
Het zal het onverwachte doorslaande succes van 'Pretty woman' (met Julia Roberts) zijn dat hem terugbrengt naar de eer, zo niet van acteren, van de kroniek. In 1991 trouwde hij met het mooie model Cindy Crawford: de twee zouden al na vier jaar scheiden.
Kurosawa heeft een goed spel om het (specieuze) karakter van een Japans-Amerikaan af te leveren aan zijn onervaren handen voor "Rhapsody in August". Als hij zelfs niet overtuigt in "Mr. Jones" of "Sommersby", komt er meer geloofwaardigheid, zij het relatief, met "Love Trap". Maar we zijn nog ver verwijderd van de definitie van een echt type acteur.
Ondertussen bekeerde hij zich tot het boeddhisme en reisde hij door Azië. Hij stond in de frontlinie in de strijd tegen aids. De successen ('The First Knight', 'Splinters of Fear', 'Red Corner', 'If You Run Away I'll Marry You', 'The Jackal', 'Autumn in New York') bleven binnenstromen. Er was echter een regisseur van het kaliber Robert Altman voor nodig om hem een (eindelijk) geïnspireerde prestatie te geven in 'Dr T and the Women' (2000).
Samen met actrice Carey Lowell werd in 2000 hun zoon Homer James Jigme geboren. Het koppel trouwde later in 2002.
Opvallende latere films zijn de bekroonde musical 'Chicago' (2002, door Rob Marshall, onderwerp Bob Fosse, met Renée Zellweger en Catherine Zeta-Jones), 'Shall We Dance?' (2004, met Susan Sarandon en Jennifer Lopez), 'The Hunting Party' (2007) over drie journalisten op het spoor van Karadzic, een Bosnische oorlogsmisdadiger die in werkelijkheidwerd later gearresteerd in 2008.
In 2009 speelde ze in de films 'Hachiko - Your Best Friend' en 'Amelia', die het verhaal vertelt van het leven en de heldendaden van Amelia Earhart (gespeeld door Hilary Swank).