Βιογραφία - Μουσική αριστοκρατία

• Στην ιστορία της ποπ μουσικής
• Ο David Bowie στον κινηματογράφο
• Τα τελευταία χρόνια

Χαρισματική και πολύπλευρη προσωπικότητα, μεταμορφωτική και προκλητική, David Bowie ήταν μοναδικός όχι μόνο με την αυστηρά μουσική έννοια, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιαζόταν επί σκηνής, με τη χρήση της θεατρικότητας και της τεχνικής και με την ικανότητά του να αναμειγνύει πολύ διαφορετικές μουσικές, οπτικές και αφηγηματικές επιρροές: από το ιαπωνικό θέατρο μέχρι τα κόμικς, από την επιστημονική φαντασία μέχρι τη μίμηση, από το καμπαρέ μέχρι τον Burroughs.

Γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1947 στο Μπρίξτον (Λονδίνο) ως David Robert Jones Ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο το 1964 και έζησε για τρία χρόνια στη σκηνή των μικρών R & B. Η δημοτικότητα ήρθε, απροσδόκητα, με το single ' Space Oddity ', ένα τραγούδι επιστημονικής φαντασίας με μια αόριστα ψυχεδελική ενορχήστρωση. Η πραγματική του καριέρα ξεκίνησε με το άλμπουμ 'Hunky dory' του 1971 (έντεκα μήνες νωρίτερα ήταν το 'The man who sold the world' αλλά η χρονιά του θριάμβου ήταν η επόμενη, αυτή του άλμπουμ ' Ziggy Stardust ', γεμάτο με κομμάτια όπως τα 'Rock'n'roll suicide', 'Starman', 'Suffragette city' και 'Five years'). Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το άλμπουμ έφτασε στο νούμερο πέντε των charts.

Στην ιστορία της ποπ μουσικής

Το "Aladdin sane" (Απρίλιος 1973), από την άλλη πλευρά, είναι ένα μεταβατικό άλμπουμ, που κρίνεται από κάποιους ως λίγο υποτονικό, παρόλο που εμπλουτίζεται από κομμάτια όπως τα "Panic in Detroit", "The Jean genie" και το υπέροχο "Time". Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το "Pin-ups", ένα άλμπουμ με διασκευές.

Τον Μάιο του 1974 η πρώτη από τις αλλαγές, αυτή του έπους " Διαμαντένια σκυλιά ', ένα φουτουριστικό και παρακμιακό άλμπουμ διανθισμένο από αποκαλυπτικά μεταπυρηνικά οράματα και εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του George Orwell '1984'. Αξιομνημόνευτα είναι το ομώνυμο κομμάτι, το 'Rebel rebel', το 'Rock'n'roll with me' και το '1984'.

Μετά από ένα "David live", ο Bowie άλλαξε τον Μάιο του 1975 σε "Young Americans", μια άλλη αλλαγή.

Και ένα ακόμη, με το επικό "Low", τον περιμένει τον Ιανουάριο του 1977. Στη μέση της χρυσής εποχής του punk (καλοκαίρι 1976 - καλοκαίρι 1977) ο David Bowie βγαίνει στην πραγματικότητα με ένα ηλεκτρονικό, σκοτεινό, βερολινέζικο ηχογραφημένο, σπασμένο, ambient άλμπουμ πριν ο όρος γίνει γνωστός είκοσι χρόνια αργότερα". Χαμηλή ', σύμφωνα με τους περισσότερους κριτικούς, παραμένει ίσως το τελευταίο του έργο κεντρικής σημασίας με τραγούδια όπως το 'Be my wife', το 'Speed of life' ή το 'Always crashing in the same car' να αποτελούν τους βασικούς άξονες. Το δύσκολο έργο, που σίγουρα δεν είναι προσιτό σε όλα τα αυτιά, κερδίζει ωστόσο τη δεύτερη θέση στην Αγγλία.

Επόμενος " Ήρωες " που παίζεται στις ίδιες ατμόσφαιρες αλλά λιγότερο κλειστοφοβικό, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Πλέον, θεωρείται μάστορας του είδους και ένα ασφαλές όνομα για να ποντάρεις σε ποιοτικές επιτυχίες μάρκας.

Αν και κάποιες από τις μεταγενέστερες δουλειές του (π.χ. το "Let's Dance") θα πουλήσουν ακόμα καλύτερα από το "Heroes", η καθοδική παραβολή είναι, σύμφωνα με ορισμένους (συμπεριλαμβανομένων των σκληροπυρηνικών οπαδών), πλέον ανιχνεύσιμη. Η στροφή του Bowie προς τη χορευτική, προς την εμπορική μουσική, που θεωρείται ως καπνός και καθρέφτης από τους παλιούς οπαδούς, μοιάζει μη αναστρέψιμη.

Το ιντερλούδιο "Tin machine", δηλαδή το γκρουπ στο οποίο ο Dave Jones δηλώνει ότι θέλει να παίζει για μια ζωή, κάνει ένα πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο, αλλά μπαίνει στο ράφι περίπου τρία χρόνια αργότερα". Γήινος ', με "jungle" παρεκκλίσεις και μοντέρνους ήχους, παρά τις καλές κριτικές απέτυχε στην προσπάθειά του να τον επαναφέρει ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες.

Η δισκογραφική δεκαετία έκλεισε θετικά με το άλμπουμ "Hours", μια καθησυχαστική επιστροφή στο τραγούδι στο πιο κλασικό του στυλ.

Η νέα χιλιετία αντιπροσωπεύεται από το "Heathen", ένα έργο του 2002 από τον " White Duke "(έτσι αποκαλούν συχνά τον τραγουδιστή, λόγω της κομψής και αποστασιοποιημένης συμπεριφοράς του).

Ο David Bowie στον κινηματογράφο

Η πολύπλευρη David Bowie Έχει επίσης διακριθεί για τις θετικές συμμετοχές του σε διάφορες ταινίες, όπως "Ο τελευταίος πειρασμός του Χριστού" (1988) του κορυφαίου σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορτσέζε, με πρωταγωνιστές τους Γουίλεμ Νταφόε και Χάρβεϊ Κάιτελ.

Το 2006, πρωταγωνίστησε στην ταινία "The Prestige" του Christopher Nolan (με τους Hugh Jackman, Christian Bale, Michael Caine και Scarlett Johansson) υποδυόμενος τον Nikola Tesla.

Αλλά δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε το "The Man Who Fell to Earth" (η πρώτη του ταινία, 1976), το "All in a Night" (1985, του John Landis), τον "Λαβύρινθο" (1986), το "Basquiat" (του Julian Schnabel, 1996, για τη ζωή του Jean-Michel Basquiat), το "My West" (του Ιταλού Giovanni Veronesi, 1998) και το cameo του στο "Zoolander" (του Ben Stiller, 2001).

Τα τελευταία χρόνια

Ο Bowie ταρακούνησε θετικά τη δεκαετία του '70, επέζησε από το look-off της δεκαετίας του '80, αλλά στη δεκαετία του '90 βρήκε μια δεκαετία εχθρική προς το πρόσωπό του. Στις επόμενες δεκαετίες κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ: "Heathen" (2002), "Reality" (2003), "The Next Day" (2013). Τον Ιανουάριο του 2016 κυκλοφόρησε το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο "Blackstar".

Υποφέροντας από καρκίνο για πάνω από 18 μήνες, πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 10 Ιανουαρίου 2016, λίγες ημέρες μετά τα 69α γενέθλιά του.