Biografie - Muzikale aristocratie

• In de geschiedenis van de popmuziek
• David Bowie in de bioscoop
• De afgelopen jaren

Charismatisch en veelzijdig figuur, transformist en provocerend, David Bowie was niet alleen uniek in strikt muzikale zin, maar ook in de manier waarop hij zichzelf op het podium presenteerde, in zijn gebruik van theatraliteit en kunstgrepen, en in zijn vermogen om zeer verschillende muzikale, visuele en narratieve invloeden te mengen: van Japans theater tot stripboeken, van sciencefiction tot mime, van cabaret tot Burroughs.

Geboren op 8 januari 1947 in Brixton (Londen) als David Robert Jones Hij nam zijn eerste plaat op in 1964 en leefde drie jaar lang in de scene van kleine R&B groepen. Populariteit kwam, onverwacht, met de single ' Ruimte Oddity Zijn echte carrière begon met het album 'Hunky dory' uit 1971 (elf maanden eerder was 'The man who sold the world', maar het jaar van de triomf was het volgende, dat van het album 'The man who sold the world'). Ziggy Sterrenstof ', bezaaid met nummers als 'Rock'n'roll suicide', 'Starman', 'Suffragette city' en 'Five years'). In het Verenigd Koninkrijk bereikte het album nummer vijf in de hitlijsten.

In de geschiedenis van de popmuziek

"Aladdin sane" (april 1973) daarentegen is een overgangsalbum dat door sommigen een beetje ondermaats wordt gevonden, ook al is het verrijkt met nummers als "Panic in Detroit", "The Jean genie" en het prachtige "Time". In datzelfde jaar verscheen ook "Pin-ups", een album met covers.

In mei 1974 kwam de eerste verandering, die van het epos " Diamanten honden ', een futuristisch en decadent album doorspekt met apocalyptische post-nucleaire visioenen en geïnspireerd door George Orwell's roman '1984'. Memorabel zijn het titelnummer, 'Rebel rebel', 'Rock'n'roll with me' en '1984'.

Na een 'David live' ging Bowie in mei 1975 over op 'Young Americans', nog een verandering.

En nog een, met het epische 'Low', wacht hem in januari 1977. Midden in het gouden tijdperk van de punk (zomer 1976 - zomer 1977) komt David Bowie in feite met een elektronisch, donker, in Berlijn opgenomen, gebroken, ambient album voordat de term twintig jaar later in gebruik werd genomen." Laag ', volgens de meeste critici, blijft misschien wel zijn laatste werk van centraal belang met nummers als 'Be my wife', 'Speed of life' of 'Always crashing in the same car' als steunpilaren. Het moeilijke werk, zeker niet binnen het bereik van alle oren, verdient niettemin de tweede plaats in Engeland.

Volgende " Helden "Inmiddels wordt hij beschouwd als een meester in het genre en een veilige naam om op te rekenen voor merksuccessen van hoge kwaliteit.

Hoewel sommige van zijn latere werken (bijv. 'Let's Dance') nog beter zullen verkopen dan 'Heroes', is de neerwaartse parabool volgens sommigen (inclusief de die-hard fans) nu getraceerd. Bowie's wending naar dance, naar commerciële muziek, die door de jarenlange fans als rook en spiegels wordt gezien, lijkt onomkeerbaar.

Het 'Tin machine' intermezzo, d.w.z. de groep waarin Dave Jones verklaart dat hij levenslang wil optreden, maakt een veelbelovend debuut, maar wordt ongeveer drie jaar later op de lange baan geschoven." Aardling ', met 'jungle'-afwijkingen en trendy geluiden, mislukte ondanks goede recensies in zijn poging om hem terug te brengen onder de populairste artiesten.

Het opnamedecennium eindigde positief met het album 'Hours', een geruststellende terugkeer naar het nummer in zijn meest klassieke stijl.

Het nieuwe millennium wordt vertegenwoordigd door 'Heathen', een werk uit 2002 van de " Witte Hertog " (zo wordt de zanger vaak genoemd, vanwege zijn elegante en afstandelijke houding).

David Bowie in de bioscoop

De veelzijdige David Bowie Hij heeft zich ook onderscheiden door zijn positieve rol in verschillende films, zoals 'The Last Temptation of Christ' (1988) van meesterfilmer Martin Scorsese, met Willem Dafoe en Harvey Keitel in de hoofdrollen.

In 2006 speelde hij in de film 'The Prestige' van Christopher Nolan (met Hugh Jackman, Christian Bale, Michael Caine en Scarlett Johansson) als Nikola Tesla.

Maar ook niet te vergeten zijn 'The Man Who Fell to Earth' (zijn eerste film, 1976), 'All in a Night' (1985, van John Landis), 'Labyrinth' (1986), 'Basquiat' (van Julian Schnabel, 1996, over het leven van Jean-Michel Basquiat), 'My West' (van de Italiaan Giovanni Veronesi, 1998), en zijn cameo in 'Zoolander' (van Ben Stiller, 2001).

De afgelopen jaren

Bowie rockte positief in de jaren 70, overleefde het afkijken van de jaren 80, maar in de jaren 90 vond hij een decennium dat hem vijandig gezind was. In de daaropvolgende decennia bracht hij drie albums uit: 'Heathen' (2002), 'Reality' (2003), 'The Next Day' (2013). In januari 2016 verscheen zijn laatste album getiteld 'Blackstar'.

Hij leed al meer dan 18 maanden aan kanker en stierf op 10 januari 2016 in New York, een paar dagen na zijn 69e verjaardag.