Biografie - Mr. Pink leidde de weg

Een acteur met een surrealistische uitstraling en een van de interessantste regisseurs op het Amerikaanse toneel - hoewel hij zich in deze hoedanigheid heeft toegelegd op tv-producties, zij het van hoog niveau, zoals de serie 'The Sopranos' - Steve Vincent Buscemi werd op 13 december 1957 geboren in de New Yorkse wijk Brooklyn.

Opgegroeid op Long Island, ergens tussen luxe en te bescheiden, raakte hij op de middelbare school geïnteresseerd in acteren. Na zijn afstuderen werkte hij vier jaar als brandweerman: zware jaren waarin hij zenuwslopende offers moest brengen en een leven vol risico's en valkuilen leidde.

Als hij 's avonds niet thuis voor de spiegel oefent, doet hij niet veel anders. Dus op een mooie dag neemt hij een besluit: hij volgt de roep van zijn hart en verhuist naar Manhattan's East Village om acteerlessen te volgen aan het Lee Strasberg Instituut, de springplank voor een groot aantal sterren.moed werd beloond.

Hij was net van school toen hij in 1986 door regisseur Bill Sherwood werd uitgekozen om Nick te spelen, een rockzanger die aan aids lijdt, in 'Parting Glances', een van de eerste speelfilms over het thema van de ziekte (Sherwood zou zelf in 1990 aan aids sterven), een test die hem toegang gaf tot het enigszins esoterische en occulte rijk van de onafhankelijke cinema (in Amerika, waar de majors domineren).

Het zijn acteurs, regisseurs, schrijvers en intellectuelen die zich proberen te ontworstelen aan de dominantie van de grote Hollywood productiemaatschappijen, die alleen in staat zijn om voorverpakte producten af te leveren die al duizend keer zijn herhaald... Het zogenaamde 'al gezien'.

Maar Steve Buscemi denkt er anders over. Hij wil iets doen dat het waard is om voor op te staan en naar te streven, zonder de verwaandheid dat hij per se iets 'artistieks' moet doen, maar in ieder geval iets dat niet helemaal vergankelijk is. Hij zet alles op alles: meer dan zestig films sinds halverwege de jaren tachtig.

Een echte 'ster' wordt hij niet, zelfs niet als er op een mooie dag twee gekken met de achternaam Coen langskomen en hem een film aanbieden. Zij zijn degenen die iedereen zal leren kennen als de gebroeders Coen, en 'Barton Fink' is een voorbeeld van een vruchtbare samenwerking in een film die niet bepaald commercieel is; dan, een decennium later, komt 'Fargo'. De andere meneer die bij hem aankloptdeur om hem een rol aan te bieden heet Quentin Tarantino.

Hij is nog niet beroemd, maar met 'Reservoir Dogs' (waarin Steve als Mr. Pink een geweldige prestatie levert) en vooral met 'Pulp Fiction' zal hij helpen een nieuwe stijl op te leggen aan de Amerikaanse cinema.

Voor Steve Buscemi kwamen 'Con Air' (met John Malkovich, Nicolas Cage), 'The Big Lebowski' (met Jeff Bridges, John Goodman), 'Final Fantasy', 'Armageddon' (met Bruce Willis, Ben Affleck) en andere titels. Hij heeft gewerkt met regisseurs van het kaliber Altman, Jarmusch, Ivory, Rodriguez, enz.

Zoals gezegd heeft Steve Buscemi ook veel ervaring als regisseur. Zijn debuut dateert uit 1992 met de korte film 'What happened to Pete', waarin hij ook schreef en speelde, maar hij regisseerde ook verschillende afleveringen van de tv-series 'Homicide: life on the street' en 'Oz', evenals het eerder genoemde 'The Sopranos'.

In 1996 schreef, regisseerde en speelde hij in zijn eerste speelfilm, 'Bar Flies', geïnspireerd op de decadente korte verhalen van de vervloekte schrijver Charles Bukowski. In 2000 probeerde hij het opnieuw met het ontroerende 'Animal Factory'.

Steve Buscemi was van 1980 tot 1984 brandweerman in New York City en ging de dag na de aanslagen van 11 september 2001 naar zijn oude brandweerkazerne om anoniem zijn diensten aan te bieden. Hij werkte een week lang, twaalf uur per dag, op ground zero op zoek naar overlevenden tussen het puin.

Na 'Lonesome Jim' (2005) keerde hij in 2007 terug achter - maar ook voor - de camera voor 'Interview', een remake van de film van de vermoorde Nederlandse regisseur Theo Van Gogh; de film gaat over een interview met een soapster door een gedesillusioneerde en zelfdestructieve journalist.