Βιογραφία - Ο κ. Pink έδειξε το δρόμο

Ένας ηθοποιός με σουρεαλιστικό βλέμμα και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες της αμερικανικής σκηνής - αν και με αυτή την ιδιότητα έχει αφιερωθεί σε τηλεοπτικές παραγωγές, αν και υψηλού επιπέδου, όπως η σειρά "The Sopranos" - ο Steve Vincent Buscemi γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1957 στη συνοικία Brooklyn της Νέας Υόρκης.

Μεγαλώνοντας στο Λονγκ Άιλαντ, κάπου ανάμεσα στην πολυτέλεια και την υπερβολική μετριοπάθεια, άρχισε να ενδιαφέρεται για την υποκριτική κατά τη διάρκεια του λυκείου. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε για τέσσερα χρόνια ως πυροσβέστης: δύσκολα χρόνια κατά τα οποία υποβλήθηκε σε νευραλγικές θυσίες και σε μια ζωή γεμάτη κινδύνους και παγίδες.

Αν δεν κάνει πρόβες μπροστά στον καθρέφτη στο σπίτι του τα βράδια, δεν κάνει και πολλά άλλα. Έτσι, μια ωραία μέρα παίρνει μια απόφαση: ακολουθεί το κάλεσμα της καρδιάς του και μετακομίζει στο East Village του Μανχάταν για να σπουδάσει υποκριτική στο Ινστιτούτο Lee Strasberg, το εφαλτήριο για σημαντικό αριθμό αστέρων.το θάρρος ανταμείφθηκε.

Μόλις είχε τελειώσει το σχολείο όταν, το 1986, ο σκηνοθέτης Bill Sherwood τον επέλεξε για να υποδυθεί τον Nick, έναν τραγουδιστή της ροκ που πάσχει από AIDS, στο "Parting Glances", μια από τις πρώτες ταινίες μεγάλου μήκους με θέμα την ασθένεια (ο ίδιος ο Sherwood θα πέθαινε από AIDS το 1990), μια δοκιμασία που του επέτρεψε να εισέλθει στον κάπως εσωτεριστικό και απόκρυφο χώρο του ανεξάρτητου κινηματογράφου (στην Αμερική, όπου κυριαρχούν οι μεγάλες εταιρείες).

Είναι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς και διανοούμενοι που προσπαθούν να απελευθερωθούν από την κυριαρχία των μεγάλων εταιρειών παραγωγής του Χόλιγουντ, οι οποίες είναι ικανές να παράγουν μόνο έτοιμα προϊόντα που έχουν επαναληφθεί χίλιες φορές... Τα λεγόμενα "ήδη δει".

Αλλά ο Steve Buscemi έχει διαφορετικό μυαλό. Θέλει να κάνει κάτι που αξίζει να σηκωθεί και να προσπαθήσει, χωρίς την υπεροψία ότι πρέπει απαραίτητα να κάνει κάτι "καλλιτεχνικό", αλλά τουλάχιστον κάτι που δεν είναι εντελώς εφήμερο. Τα δίνει όλα: πάνω από εξήντα ταινίες από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Ένας πραγματικός "σταρ" δεν καταφέρνει να γίνει, δεν γίνεται, ακόμα κι αν, μια ωραία μέρα, εμφανιστούν δύο τρελοί με το επίθετο Coen και του προσφέρουν μια ταινία. Είναι αυτοί που όλοι θα γνωρίσουν ως αδελφούς Coen, και το "Barton Fink" είναι ένα παράδειγμα γόνιμης συνεργασίας σε μια ταινία που δεν είναι ακριβώς εμπορική- μετά, μια δεκαετία αργότερα, έρχεται το "Fargo". Ο άλλος κύριος που του χτυπάει την πόρταπόρτα που του προσφέρει ρόλο ονομάζεται Κουέντιν Ταραντίνο.

Δεν είναι ακόμη διάσημος, αλλά με το "Reservoir Dogs" (στο οποίο ο Steve, ως Mr. Pink, δίνει μια σπουδαία ερμηνεία) και κυρίως με το "Pulp Fiction" θα συμβάλει στην επιβολή ενός νέου στυλ στον αμερικανικό κινηματογράφο.

Για τον Steve Buscemi ήρθαν οι ταινίες "Con Air" (με τους John Malkovich, Nicolas Cage), "The Big Lebowski" (με τους Jeff Bridges, John Goodman), "Final Fantasy", "Armageddon" (με τους Bruce Willis, Ben Affleck) κ.ά. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες του διαμετρήματος των Altman, Jarmusch, Ivory, Rodriguez κ.λπ.

Όπως αναφέρθηκε, ο Steve Buscemi έχει επίσης μεγάλη εμπειρία ως σκηνοθέτης. Το ντεμπούτο του χρονολογείται από το 1992 με την ταινία μικρού μήκους "What happened to Pete", την οποία επίσης έγραψε και πρωταγωνίστησε, αλλά σκηνοθέτησε επίσης αρκετά επεισόδια των τηλεοπτικών σειρών "Homicide: life on the street" και "Oz", καθώς και την προαναφερθείσα σειρά "The Sopranos".

Το 1996, έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το "Bar Flies", εμπνευσμένο από τα παρακμιακά διηγήματα του καταραμένου συγγραφέα Charles Bukowski. Το 2000, προσπάθησε ξανά με το συγκινητικό "Animal Factory".

Πυροσβέστης της Νέας Υόρκης από το 1980 έως το 1984, την επομένη των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο Steve Buscemi πήγε στην παλιά του πυροσβεστική για να προσφέρει ανώνυμα εθελοντικά τις υπηρεσίες του, δουλεύοντας για μια εβδομάδα, δώδεκα ώρες την ημέρα, στο σημείο μηδέν αναζητώντας επιζώντες ανάμεσα στα συντρίμμια.

Μετά το "Lonesome Jim" (2005), επέστρεψε πίσω -αλλά και μπροστά- από την κάμερα το 2007 για να γυρίσει τη "Συνέντευξη", ένα ριμέικ της ταινίας του δολοφονημένου Ολλανδού σκηνοθέτη Theo Van Gogh- η ταινία αφορά τη συνέντευξη ενός απογοητευμένου και αυτοκαταστροφικού δημοσιογράφου με μια σταρ σαπουνόπερας.