Βιογραφία - Ένα πραγματικά καμαρωτό άλογο

Όταν ακούει κανείς να γίνεται λόγος για το "καμαρωτό άλογο", ενστικτωδώς σκέφτεται τη μεγάλη Ferrari και τη μακρά ιστορία επιτυχιών της στη Formula 1. Υπήρξε όμως και μια άλλη εποχή, όπου το ίδιο καμαρωτό άλογο, αν και με κάποιες μικρές διαφορές, απολάμβανε ακόμη μεγαλύτερη δημοτικότητα και δόξα- αναφερόμαστε στις ημέρες του άσου της πολεμικής αεροπορίας Francesco Baracca, ο οποίος επέλεξε τηνcavallino ως δικό του έμβλημα, παίρνοντας αφορμή από το ασημένιο σε κόκκινο φόντο έμβλημα του "Piemonte Reale", του συντάγματος ιππικού του. Η μητέρα του ήταν εκείνη που, μετά τον πρόωρο θάνατο του Francesco, αποφάσισε να δώσει στον Enzo Ferrari το ιστορικό πλέον σύμβολο.

Ο Φραντσέσκο Μπαράκα γεννήθηκε στο Λούγκο (Ραβέννα) στις 9 Μαΐου 1888 από τον Ενρίκο, πλούσιο γαιοκτήμονα, και την κόμισσα Παολίνα ντε Μπιανκόλι. Το πάθος του για τη στρατιωτική ζωή τον οδήγησε να φοιτήσει στην Ακαδημία της Μόντενα και, σε ηλικία 22 ετών, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, να καταταγεί στην πολεμική αεροπορία, όπου άρχισαν να φαίνονται οι ικανότητές του ως πιλότου. Το 1915 ανέλαβε την πρώτη του πραγματική αποστολήτου πολέμου, στη σύγκρουση μεταξύ Ιταλίας και Αυστρίας, αλλά ήταν τον Απρίλιο του επόμενου έτους που πέτυχε την πρώτη του επιτυχία με την κατάρριψη ενός εχθρικού αεροσκάφους και τη σύλληψη του πληρώματός του. Αυτή ήταν η πρώτη από μια μακρά σειρά νικών που του χάρισαν την προαγωγή σε λοχαγό και τη διασημότητα μόλις δύο μήνες αργότερα: τα κατορθώματά του αναφέρθηκαν σε όλο τον κόσμο και ο ίδιος έγινε επικό μέγεθος.είναι πλέον "άσος": εντάσσεται δηλαδή στον μικρό κύκλο των αεροπόρων που έχουν καταρρίψει τουλάχιστον πέντε εχθρικά αεροσκάφη και γίνεται ο σημαντικότερος Ιταλός πιλότος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1917, ιδρύθηκε η 91η Μοίρα, ένα είδος ειδικού αεροπορικού σώματος, γνωστό και ως "Μοίρα Άσσων", και ο Baracca είχε τη δυνατότητα να επιλέξει προσωπικά τους άνδρες που θα επιχειρούσαν υπό τις διαταγές του: πιλότοι όπως ο Fulco Ruffo di Calabria, ο Φλωρεντίνος Nardini, ο Gaetano Aliperta από την Καμπανία, ο Ferruccio Ranza, ο Franco Lucchini, ο Bortolo Costantini, ο Σικελός D'Urso, ο GuidoKeller, ο Giovanni Sabelli, ο υπολοχαγός Enrico Perreri, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς, θα συνέβαλαν στο να γίνουν οι αποστολές της 91ης θρυλικές, ακόμη και με κόστος τη ζωή τους, όπως συνέβη στην περίπτωση του Sabelli και του Perreri.

Αλλά ήταν στη "Μάχη του Ηλιοστάσιου", που διεξήχθη στο Piave τον Ιούνιο του 1918, που η Μοίρα Άσσων αποδείχθηκε αποφασιστική, καθώς κατάφερε να αποκτήσει την κυριαρχία στον ουρανό και να ρίξει τη θανατηφόρα δύναμη πυρός της στις πρώτες γραμμές του εχθρού, σταματώντας την προέλασή του.

Στις 19 Ιουνίου 1918, ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτών των πολεμικών γεγονότων, ο Francesco Baracca έριξε το αεροπλάνο του στις φλόγες πάνω από το Montello, χάνοντας τη ζωή του σε ηλικία μόλις 30 ετών.

Στην πολύ σύντομη καριέρα του, η οποία ωστόσο του χάρισε ένα χρυσό μετάλλιο, τρία αργυρά μετάλλια και ένα χάλκινο μετάλλιο στρατιωτικής ανδρείας, καθώς και διάφορα μικρότερα βραβεία, έλαβε μέρος σε 63 αερομαχίες, κερδίζοντας 34 μονομαχίες.

Όμως ο "Άσσος των Άσσων" μνημονεύεται πάνω απ' όλα για το ιπποτικό του πνεύμα: ο Baracca δεν οργίστηκε ποτέ εναντίον ενός ηττημένου αντιπάλου και αποδοκίμασε την τάση να γίνονται οι εξοπλισμοί όλο και πιο καταστροφικοί και αδίστακτοι.

Ειλικρινής θαυμαστής του ήταν ο Gabriele D'Annunzio, ο οποίος εκθείαζε τα κατορθώματα, τις ανθρώπινες και στρατιωτικές ιδιότητες του ήρωα του Lugo και τον θυμόταν με νοσταλγία ακόμη και μετά το θάνατό του.

Στο Montello, περιτριγυρισμένο από ψηλά κυπαρίσσια, ένα μικρό παρεκκλήσι στέκεται στην άφθαρτη μνήμη του Francesco Baracca, ενός ήρωα με ανθρώπινο πρόσωπο, του οποίου η ηθική διαθήκη βρίσκεται σε ένα μήνυμα ειρήνης.