Biografie - Een echt steigerend paard

Als je hoort praten over het 'steigerende paard', denk je instinctief aan het grote Ferrari en zijn lange succesgeschiedenis in de Formule 1. Er was echter een ander tijdperk waarin hetzelfde steigerende paard, zij het met enkele kleine verschillen, nog meer populariteit en glorie genoot; we hebben het over de dagen van luchtmachtaas Francesco Baracca die koos voor deHet was zijn moeder die, na Francesco's vroegtijdige dood, besloot om Enzo Ferrari het nu historische symbool te geven.

Francesco Baracca werd op 9 mei 1888 in Lugo (Ravenna) geboren als zoon van Enrico, een rijke landeigenaar, en gravin Paolina de Biancoli. Zijn passie voor het militaire leven bracht hem ertoe naar de Academie van Modena te gaan en op 22-jarige leeftijd, met de rang van tweede luitenant, bij de luchtmacht te gaan, waar zijn vaardigheden als piloot zich begonnen te manifesteren. In 1915 ondernam hij zijn eerste echte missievan de oorlog, in het conflict tussen Italië en Oostenrijk, maar het was in april van het volgende jaar dat hij zijn eerste succes behaalde met het neerschieten van een vijandelijk vliegtuig en het gevangen nemen van de bemanning. Dit was de eerste in een lange reeks overwinningen die hem slechts twee maanden later promotie tot kapitein en beroemdheid opleverden: zijn heldendaden werden over de hele wereld verteld en hij steeg tot een episch aanzien.is nu een 'ace': dat wil zeggen, hij voegt zich bij de kleine kring van vliegeniers die ten minste vijf vijandelijke vliegtuigen hebben neergeschoten en wordt de belangrijkste Italiaanse piloot van de Eerste Wereldoorlog.

In 1917 werd het 91ste Squadron opgericht, een soort speciaal luchtvaartkorps, ook wel bekend als het 'Aces Squadron', en Baracca mocht persoonlijk de mannen kiezen die onder zijn commando zouden opereren: piloten als Fulco Ruffo di Calabria, de Florentijn Nardini, Gaetano Aliperta uit Campania, Ferruccio Ranza, Franco Lucchini, Bortolo Costantini, de Siciliaan D'Urso, GuidoKeller, Giovanni Sabelli, Luitenant Enrico Perreri, om er maar een paar te noemen, zouden bijdragen om de missies van de 91ste legendarisch te maken, zelfs ten koste van hun leven, zoals het geval was voor Sabelli en Perreri.

Maar het was in de 'Slag om de Zonnewende', die in juni 1918 op de Piave werd uitgevochten, dat het Aces Squadron beslissend bleek omdat het erin slaagde de overhand in de lucht te krijgen en zijn dodelijke vuurkracht op de voorste linies van de vijand te richten om hun opmars te stoppen.

Op 19 juni 1918, precies tijdens deze oorlogsgebeurtenissen, stortte Francesco Baracca met zijn vliegtuig in vlammen boven Montello neer, waarbij hij op slechts 30-jarige leeftijd het leven liet.

In zijn zeer korte carrière, die hem niettemin een gouden medaille, drie zilveren medailles en een bronzen medaille voor militaire moed opleverde, naast verschillende kleinere onderscheidingen, nam hij deel aan niet minder dan 63 luchtgevechten, waarbij hij 34 duels won.

Maar de 'Ace of Aces' wordt vooral herinnerd om zijn ridderlijke geest: Baracca ging nooit tekeer tegen een verslagen tegenstander en keurde de tendens af om bewapening steeds verwoestender en meedogenlozer te maken.

Zijn oprechte bewonderaar was Gabriele D'Annunzio, die de daden, menselijke en militaire kwaliteiten van de Held van Lugo ophemelde en zelfs na zijn dood nostalgisch aan hem terugdacht.

Op Montello, omringd door hoge cipressen, staat een kleine kapel ter onvergankelijke nagedachtenis aan Francesco Baracca, een held met een menselijk gezicht wiens morele testament in een boodschap van vrede ligt.