Βιογραφία - Επιτυχημένα κύματα

Ο Τζον Τζόζεφ Τραβόλτα γεννήθηκε στο Ένγκλγουντ του Νιου Τζέρσεϊ στις 18 Φεβρουαρίου 1954. Στην οικογένεια Τραβόλτα, που αποτελείται από τον Σαλβατόρε Τραβόλτα (επισκευαστής ελαστικών και πρώην ποδοσφαιριστής), τη σύζυγό του Έλεν (καθηγήτρια θεατρικής αγωγής) ο Τζον είναι ο μικρότερος από τα έξι παιδιά και αδελφός των ηθοποιών Τζόι, Έλεν, Ανν, Μάργκαρετ και Σαμ Τραβόλτα. Η οικογένεια είναι αρκετά γνωστή στην πόλη εξαιτίας τηςτων θεατρικών παραστάσεων που οργανώνουν κάθε βράδυ τα παιδιά του Σαλβατόρε και της Έλεν για να διασκεδάσουν τους φίλους, τους γείτονες και τους συγγενείς τους. Στα δώδεκα του μόλις χρόνια, ο Τζον είναι το πραγματικό "παιδί-θαύμα" της οικογένειας και ενθαρρύνεται από τους γονείς του να πάρει μαθήματα χορού κλακέτας από τον Φρεντ Κέλι, αδελφό του πιο διάσημου Τζιν Κέλι.

Ξεκίνησε με πολυάριθμες εμφανίσεις ως ηθοποιός σε διάφορα μιούζικαλ της γειτονιάς, μεταξύ των οποίων και το "Ποιος θα σώσει τον αλέκτορα;", όπου ο Τζον ανανέωνε κατά καιρούς το χορευτικό του νούμερο με πολλά βήματα που πήρε από μαύρους τραγουδιστές, τους οποίους θαύμαζε και μελετούσε εκτενώς παρακολουθώντας την εκπομπή "Soul Train" στην τηλεόραση. Γράφτηκε από τη μητέρα του σε μια σχολή υποκριτικής στη Νέα Υόρκη, ενώ παράλληλα σπούδασε και τραγούδι. Στα δεκαέξι του χρόνιαχρόνια σταμάτησε τις σπουδές του για να ακολουθήσει την καλλιτεχνική του καριέρα και στα δεκαοκτώ του ανέβηκε με επιτυχία στη σκηνή των off Broadway θεάτρων με την παράσταση "Rain", στη συνέχεια εντάχθηκε στο καστ του "Bye Bye Birdie" για να ενταχθεί στη θεατρική ομάδα του "Grease", χάρη στην οποία περιόδευσε σε ολόκληρη την Αμερική.

Αφού πέρασε δέκα μήνες στην εκπομπή "Over Here" αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο Χόλιγουντ, αν και πρώτα έκανε το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη, εμφανιζόμενος στις τηλεοπτικές σειρές "Emergency!", "The Rookies" και "Medical Center". Παράλληλα έκανε και τα πρώτα του βήματα στη μεγάλη οθόνη, κάνοντας το ντεμπούτο του σε ταινίες τρόμου όπως "The Evil One" (1975) και "Carrie - The Look of Satan" (1976), αλλά ήτανΑπορρίφθηκε για το ρόλο που αργότερα πήρε ο Ράντι Κουέιντ στην ταινία "The Last Stand". Μπήκε στην κοινωνική επικαιρότητα για τη σχέση του με την ηθοποιό Νταϊάνα Χάιλαντ, δεκαοκτώ χρόνια μεγαλύτερή του (γνωρίστηκαν στα γυρίσματα της τηλεοπτικής ταινίας "The Boy in the Plastic Bubble", 1976, στην οποία έπαιξε το ρόλο της μητέρας του). Από την ταινία "The Boys on Saturday Night Out" (1975), στην οποία έπαιξε το ρόλο ενός δύσκολου αγοριού από τοόνομα Ο Vinnie Barbarino ρωτήθηκε από τον σκηνοθέτη John Badaham που τον ήθελε να πρωταγωνιστήσει στο "Saturday Night Fever" του 1977.

Είναι τέλειος για να υποδυθεί τον νεαρό ιταλοαμερικανό προλετάριο που ξεσαλώνει στη ντίσκο ένα Σαββατόβραδο, οπότε θα ήταν τέλειος για να σκιαγραφήσει μια ολόκληρη γενιά με μια μόνο ερμηνεία.

Η μπάλα των Bee Gees που τραγουδάει το "Night Fever", η μπάλα με εφέ καθρέφτη που περιστρέφεται στην πίστα, τα στροβιλιστικά που κινούνται ασταμάτητα, τα χέρια που σηκώνονται προς τα πάνω με ένα χτύπημα συνοδευόμενα από τη μουσική, τα βραδινά φορέματα, οι ομαδικοί χοροί, ο πυρετός που ανεβαίνει, η άφιξη του Σαββάτου μετά από μια εργάσιμη εβδομάδα, τα τελευταία μοντέρνα ρούχα. Κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία μπορεί να συνδεθεί με τηνόνομα: Τόνι Μανέρο ή αλλιώς Τζον Τραβόλτα. Η ταινία του χάρισε αμέσως κολοσσιαία φήμη στους εφήβους όλου του κόσμου, οι οποίοι τον εξέλεξαν ως τον νέο γκουρού της ντίσκο-μουσικής. Η ερμηνεία του αυτή του χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού Ρόλου.

Η δεκαετία του 1980 χαρακτηρίζεται από την πτώση της φήμης και της καλλιτεχνικής του καριέρας: η χρυσή εποχή του ηθοποιού σύντομα φτάνει στο τέλος της και σηματοδοτείται όταν η σύντροφος της ζωής του, η Χάιλαντ, πεθαίνει από καρκίνο στην αγκαλιά του.

Ως απάντηση, ο John ρίχτηκε στη δουλειά και από μιούζικαλ σε μιούζικαλ, έγινε ο ανδρικός πρωταγωνιστής στην κινηματογραφική μεταφορά του "Grease" (1978) στο πλευρό της τραγουδίστριας Olivia Newton John και σε σκηνοθεσία Randal Kleiser, κερδίζοντας μια δεύτερη υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.

Από τότε, οι προτάσεις συνέχισαν να πέφτουν βροχή πάνω του, αλλά εκείνος απέρριψε τους περισσότερους ρόλους προς όφελος, κατά ειρωνεία της τύχης, του Richard Gere, ο οποίος θα κέρδιζε δημοτικότητα και ερωτισμό χάρη στις "Μέρες του παραδείσου" (1978), "American Gigolo" (1980) και "Ένας αξιωματικός και ένας τζέντλεμαν" (1982). Για τον John Travolta, το "Staying Alive" το 1983 (συνέχεια του "Saturday Night Fever" σε σκηνοθεσία SylvesterStallone) δεν είναι τόσο επιτυχημένη όσο ελπίζαμε.

Οι κακές του επιλογές και οι απορρίψεις τον έκαναν δευτεροκλασάτο αστέρα. Ίσως ο ρόλος του Τζιμ Μόρισον που υποτίθεται ότι θα έπαιζε θα τον έσωζε, αλλά δυστυχώς υπήρξαν νομικά προβλήματα και το πρότζεκτ ναυάγησε για πάντα. Ενταγμένος απόλυτα στο χολιγουντιανό πλαίσιο, είναι σαν στο σπίτι του ανάμεσα στους μεγάλους αστέρες του χθες: είναι ο καλύτερος φίλος του Τζέιμς Κάγκνεϊ, τουCary Grant και Barbara Stanwyck. Προσπάθησε με δυσκολία να συνεχίσει την πορεία του προς το αστέρι σε σκηνοθεσία του James Bridges και στο πλευρό της Debra Winger στο "Urban Cowboy" (1980), επαναλαμβάνοντας την εμπειρία με τον Bridges στο "Perfect" (1985), αυτή τη φορά με την Jamie Lee Curtis.

Ο Μπράιαν Ντε Πάλμα (που είχε ήδη σκηνοθετήσει τον Τραβόλτα στο "Carrie") τον ήθελε για πρωταγωνιστή στην ταινία του "Blow Out" (1981), μια αποτυχία που συνέτριψε ανεπιστρεπτί την καριέρα του Τζον Τραβόλτα προς τα κάτω. Αρνήθηκε τον ανδρικό πρωταγωνιστικό ρόλο στο "Splash - Μια γοργόνα στο Μανχάταν", ο οποίος στη συνέχεια πήγε στον Τομ Χανκς (1984), επανεμφανίστηκε για λίγο με την τριλογία του "Look Who's Talking" (1989, 1990 και 1993) μαζί με τουςKristie Alley.

Αυτός, ο οποίος είναι ο μόνος ηθοποιός που δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός ντεμπούτο, αλλά που είχε ξεκινήσει την καριέρα του με μια ηχηρή έκρηξη, πέρασε τα χρόνια ανάμεσα σε σκαμπανεβάσματα και πτώσεις και αναγκάστηκε να επανεφεύρει τον εαυτό του και να επανεφεύρεται ξανά και ξανά, τόσο που στο Χόλιγουντ θεωρήθηκε τελειωμένος.

Απέρριψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο "Forrest Gump" (1994) και στο "Apollo 13" (1995), σχεδόν καταδικάζοντας τον εαυτό του στη λήθη. Το 1994 έγινε η εξαιρετική επιστροφή του χάρη στον χαρακτήρα του Βίνσεντ Βέγκα: ένας σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης ονόματι Κουέντιν Ταραντίνο τον επανέφερε στο προσκήνιο δίνοντάς του τον ρόλο του εκτελεστή στην ταινία "Pulp Fiction". Η ταινία τον καθιέρωσε ως σταρ, καθώς έφερε το κοινό και τονκριτικούς και του χάρισαν αρκετές υποψηφιότητες (Κάννες, Όσκαρ, Βερολίνο κ.λπ.). Από εδώ και πέρα, το κασέ του ηθοποιού ανέβηκε στα 20 εκατομμύρια δολάρια ανά ταινία.

Απροσδόκητα, ο Τζον Τραβόλτα επιστρέφει στην κορυφή του κύματος, κερδίζοντας το βραβείο David di Donatello για τον καλύτερο ξένο ηθοποιό και υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, θριαμβεύοντας στο "Get Shorty" (1995) του Μπάρι Σόνενφελντ (ρόλος που θα επαναλάβει αργότερα στο "Be Cool"). Μετά τη σκηνοθεσία του Τζον Τέρτελτομπ στο "Phenomenon" (1996) έγινε μεγάλοςΦίλος του Forest Whitaker, με τον οποίο πρωταγωνίστησε στο τρομακτικό "Μάχη για τη Γη - Ένα έπος του έτους 3000" (2000), και ενίσχυσε την εικόνα του μπροστά στο φακό του John Woo, ο οποίος τον ένωσε αρχικά με τον Christian Slater στο "Codename: Broken Arrow" (1996) και στη συνέχεια με τον Nicolas Cage στο πανέμορφο "Face/Off - Δύο πρόσωπα ενός δολοφόνου" (1997).

Πιο ήπιοι ήταν οι ρόλοι του στις κωμωδίες της Νόρα Έφρον, κάπως αόρατος στο "She's so lovely" (1997) του Νικ Κασσαβέτη και στο "Mad City - Assault on the News" (1997) του Κόστα Γκράβας. Επέστρεψε δριμύτερος ως Δημοκρατικός Κυβερνήτης Τζακ Στάντον που διεκδικεί τον Λευκό Οίκο στο "The Colours of Victory" (1998) του Μάικ Νίκολς, που του έφερε άλλη μια υποψηφιότητα στοΧρυσές Σφαίρες.

Ειδικεύτηκε σε θρίλερ και ταινίες δράσης, από το "Μια πολιτική αγωγή" (1998) έως το "Κωδικός - Ξιφίας" (2001). Αρνήθηκε τον ρόλο του δικηγόρου Μπίλι Φλιν που του προσφέρθηκε στο μιούζικαλ "Σικάγο" (2002), ο οποίος πήγε -όπως συνηθίζεται- στον Ρίτσαρντ Γκιρ, ο οποίος κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία του. Μαρτυρία για τον ιταλικό ουρανό, επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη, ανανεωμένος, στην κωμωδία "Svalvolati on the road".(2007) του Walt Becker, αλλά δεν χάνει το ρόλο του μεταμφιεσμένος από την Edna Turnblad, που του προσέφερε ο Adam Shankman στο "Hairspray" (2007), ένα ριμέικ του "Fat is Beautiful" του John Waters.

Ο Τζον Τραβόλτα παντρεύτηκε τη συνάδελφό του Κέλι Πρέστον (οι δυο τους γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν το 1989 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "Whisky & Wodka - Cocktails of Love") η γαμήλια τελετή τους τελέστηκε σύμφωνα με τις τελετές της θρησκείας της Σαηεντολογίας στις 5 Σεπτεμβρίου 1991 στο Παρίσι. Καθώς εκείνη την εποχή η Εκκλησία της Σαηεντολογίας δεν είχε ακόμη αναγνωριστεί επίσημα στις ΗΠΑ ωςένα θρησκευτικό σώμα (κάτι που συνέβη τον Οκτώβριο του 1993), και ως εκ τούτου ο γάμος δεν αναγνωριζόταν αυτόματα από την πολιτεία για όλους τους νομικούς σκοπούς, μια εβδομάδα αργότερα, ο John και η Kelly τέλεσαν πολιτική τελετή στην Daytona Beach της Φλόριντα. Από το γάμο τους γεννήθηκαν δύο παιδιά: η Jett, η οποία λέγεται ότι συνελήφθη από το ζευγάρι στο σπίτι του Bruce Willis και της Demi Moore κατά τη διάρκεια μιαςΣαββατοκύριακο, και Ella Bleu.

Πιλότος αεροπλάνων και ιδιοκτήτης πολλών αεροπλάνων, τα οποία διατηρεί στην έπαυλή του, είναι ο μοναδικός ηθοποιός του Χόλιγουντ που διαθέτει όχι μόνο πισίνα και κήπο, αλλά και αεροδιάδρομο στο ίδιο του το σπίτι.

Στις 2 Ιανουαρίου 2009, ο 16χρονος γιος τους Jett πέθανε με τραγικό τρόπο, ενώ βρισκόταν σε διακοπές με την οικογένειά του στις Μπαχάμες, λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου.

Πρόσφατες επιτυχημένες ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Τζον Τραβόλτα είναι οι ταινίες "Pelham 123 - Όμηροι στο υπόγειο" (2009), "Daddy Sitter" (Old Dogs, 2009) και "From Paris with Love" (2010).