بیوگرافی • در دفاع از سیاره و ساکنان آن

دنیلو مایناردی در 25 نوامبر 1933 در میلان به دنیا آمد، فرزند انزو مایناردی، شاعر و نقاش آینده نگر است. دانیلو استاد کامل اکولوژی رفتاری در دانشگاه Ca'Foscari ونیز بود. اولین کاندیدای رقابت برای این سمت در سال 1967، ابتدا استاد جانورشناسی، سپس زیست شناسی عمومی و در نهایت اخلاق شناسی در دانشگاه پارما در دانشکده های علوم و پزشکی تا سال 1992 بود. در همان دانشگاه نیز همچنین مدیر موسسه جانورشناسی و گروه زیست شناسی عمومی و فیزیولوژی و در دانشگاه Ca' Foscari، گروه علوم محیطی.

از سال 1973 او مدیر مدرسه بین المللی اخلاق شناسی مرکز فرهنگ علمی اتوره مایورانا در اریس بوده است، جایی که دوره ها و کارگاه های آموزشی متعددی را برگزار کرده است (بنیادهای اخلاق شناسی، عصب روانشناسی و رفتار، رفتار انسان). پرخاشگری نوزاد، موش، رفتارشناسی و روان‌شناسی ترس و دفاع، حفاظت و آزار جوانان در حیوانات و انسان، اکولوژی رفتاری ماهیان، انتوژنی ترجیحات غذایی در پستانداران، توجه و عملکرد، بیوآکوستیک زیر آب، مناطق حفاظت‌شده مدیترانه مواد شیمیایی مخل غدد درون ریز محیطی، تکنیک های تحقیق در اخلاق شناسی و بوم شناسی جانوری، رفتارشناسی و تحقیقات زیست پزشکی، مهره دارانسیستم های جفت گیری، یک رویکرد یکپارچه اقتصادی و طبیعی در مورد تنوع زیستی) که محتویات آن عمدتاً در مجلدات توسط Plenum Press، هاروود آکادمیک ناشر و World Scientific منتشر شده است.

دانیلو مایناردی همچنین رئیس ملی LIPU (لیگ ایتالیا برای حفاظت از پرندگان) بود.

او عضو آکادمی‌ها و انجمن‌هایی از جمله Istituto Lombardo، Istituto Veneto، Ateneo Veneto، انجمن بین‌المللی اخلاق‌شناسی که رئیس آن بود، انجمن اخلاق‌شناسی ایتالیا، که او رئیس آن است، بوده است. و محیط زیست. او مدیر مجله جانورشناسی ایتالیا، ارگان اتحادیه جانورشناسی ایتالیا بود. او رئیس چهاردهمین کنفرانس بین المللی اخلاق شناسی (1975) و کنفرانس "رویکردهای چند رشته ای به درگیری و مماشات در حیوانات و انسان" بود که توسط انجمن بین المللی تحقیقات در مورد پرخاشگری (1985) برگزار شد.

فعالیت علمی که در بیش از 200 مقاله به چاپ رسیده است، با هدف جنبه های بوم شناسی و از دیدگاه نظری، مبانی روش شناختی آموزش محیط زیست و نقش آن در حفاظت از محیط زیست در رابطه با اهمیت تأثیر انسان بر طبیعت مدت‌هاست که تحقیقات او عمدتاً بر جنبه‌های اخلاق‌شناختی (مقایسه‌ای و تکاملی) رفتار اجتماعی و با توجه به رفتار کودکان متمرکز بوده است.

دانیلو مایناردی به تعامل فرزندان و والدین، نقش های مادری و پدری، نقش های جانبی والدین (همگانی)، مراقبت والدین و سوء استفاده از جوانان، از جمله "کودک کشی" پرداخته است. به طور خاص، او به بررسی ریشه زایی تأثیر چاپ و سایر اشکال یادگیری اولیه بر جبرگرایی ترجیحات اجتماعی-جنسی و غذایی پرداخت. او به جنبه‌های ارتباطی سیگنال‌های کودکی، رفتار لدیک-اکتشافی، آموزش و مثال در بستر انتقال فرهنگی، تأثیرات جامعه‌پذیری و انزوا بر رشد رفتار پرخاشگرانه پرداخته است.

او علاوه بر انتشارات در مجلات تخصصی، مقالات زیر را در موضوعات فوق الذکر منتشر کرده یا به عنوان نویسنده و/یا ویراستار شرکت کرده است: "انتخاب جنسی در تکامل گونه" (بورینگیری)، " فرهنگ حیوانی» (ریزولی)، «مصاحبه درباره اخلاق شناسی» (لاترزا)، زیست شناسی اجتماعی: پشت طبیعت/پرورش؟» (Amer.Ass.Adv.Sc.)، «زیست شناسی پرخاشگری» (Sijtoff & Nordhoff)، « رفتار نوزاد انسان" (پلنوم)، "ترس و دفاع" (هاروود)، "کودک کشی و مراقبت از والدین" (هاروود)، "ترجیحات غذایی" (هاروود)، "اکولوژی رفتاری ماهی ها" (هاروود)، "جفت گیری مهره داران" Systems" (World Scientific)، "حیوان غیر منطقی" (2001، Mondadori).

به موازات فعالیت تحقیقاتی دانیلو مایناردی فعالیت گسترده ای در انتشار انجام داده است. در میان برنامه های تلویزیونی "در کنار حیوانات" شایسته است در Almanacco TG1 و سریال Quark ذکر شود (دانیلو مایناردی دوست نزدیک پیرو آنجلا بود).

تا آنجا که به انتشار کتبی مربوط می شود، باید به "باغ وحش خصوصی" لونگانسی (جایزه کاپری)، "سگ و روباه" (جایزه گلکسو) و "باغ وحش باز" (جایزه گامبرینوس) اشاره کرد. اخیراً توسط Einaudi تجدید چاپ شده است، که همچنین "فرهنگ فرهنگ شناسی"، "90 حیوان طراحی شده توسط Danilo Mainardi" (Bollati-Boringhieri)، "از سگ، گربه و حیوانات دیگر" (Mondadori)، "استراتژی عقاب" منتشر شده است. (2000، موندادوری) و آثار داستانی، "یک خون آشام بی گناه" و "شاخ کرگدن" (1995، موندادوری).

او با Corriere della Sera، با Il Sole 24 Ore و با مجلات ماهانه Airone و Quark همکاری داشته است.

به‌خاطر فعالیت‌های آکادمیک و تعهدش به‌عنوان یک محبوب‌ساز در سال 1986 جایزه انگیاری "یک زندگی برای طبیعت" را دریافت کرد. انجمن منتقدان رادیو و تلویزیون در سال 1987 جایزه چیانچیانو را به عنوان بهترین نویسنده برنامه های تلویزیونی فرهنگی به او اعطا کرد. در سال 1989 او برنده جایزه Grolla d'Oro (جایزه سنت وینسنت) به همراه مارکو ویسالبرگی برای بهترین مستند علمی تلویزیونی شد. در سال 1990 او برنده جایزه Guidarello برای مقاله ای که در Corriere della منتشر شدعصر؛ در سال 1991 جوایز کلمبوس-فلورانس و اسکوت-بروم (میلان)؛ در سال 1992 روزون دورو و در سال 1994 جایزه فرژن برای فعالیت های کلی تحقیق و انتشار خود را دریافت کرد. در سال 1995 جوایز شغلی Federnatura و Stambecco d'Oro (پروژه طبیعت - جشنواره Cogne). در سال 1996 البا آبی بین المللی; در سال 1999 جایزه Ambiente (میلان)، در سال 2000 جایزه فدراسیون طبیعت (بولونیا) و جایزه باستت (رم)، در سال 2001 جایزه بین المللی "Le Muse"، فلورانس.

از آخرین کتاب های منتشر شده او برای Mondadori "Arbitri e galline" (2003، Mondadori) و برای انتشارات قاهره ذکر می کنیم:

• 2006 - Nella mente degli animali
• 2008 - کبوتر شکار
• 2008 - جانورشناسی زیبا
• 2009 - هوش حیوانات
• 2010 - سگ به نظر من
• 2010 - یک خون آشام بی گناه
• 2012 - شاخ های سزار
• 2013 - انسان، کتاب و سایر حیوانات. گفتگوی یک اخلاق شناس و یک مرد ادب، با رمو سزرانی
• 2013 - ما و آنها. 100 داستان حیوانات کوچک
• 2015 - انسان و حیوانات دیگر
• 2016 - شهر حیوانات

دانیلو مایناردی در 8 مارس 2017 در ونیز درگذشت. سن 83.