بیوگرافی • قهرمان دو جهان

جوزپه گاریبالدی در 4 ژوئیه 1807 در نیس به دنیا آمد. او یک شخصیت بی قرار و مشتاق ماجراجویی بود. .

در سال 1832، زمانی که تنها بیست و پنج سال داشت، ناخدای یک کشتی تجاری بود و در همان دوره شروع به نزدیک شدن به جنبش های میهن پرستانه اروپایی و ایتالیایی کرد (مثلاً، "ایتالیای جوان" مازینی. ")، و آرمان های آزادی و استقلال آنها را در آغوش بگیرند.

در سال 1836 او در ریودوژانیرو فرود آمد و از اینجا دوره ای آغاز می شود که تا سال 1848 ادامه خواهد داشت و در آن او در شرکت های جنگی مختلف در آمریکای لاتین شرکت خواهد کرد.

در برزیل و اروگوئه می‌جنگد و تجربه زیادی در تاکتیک‌های چریکی بر اساس حرکت و اقدامات غافلگیرکننده جمع‌آوری می‌کند. این تجربه برای آموزش جوزپه گاریبالدی هم به عنوان یک رهبر مردان و هم به عنوان یک تاکتیکی غیرقابل پیش بینی ارزش زیادی خواهد داشت.

در سال 1848 او به ایتالیا بازگشت، جایی که قیام‌ها برای استقلال آغاز شد، که شاهد پنج روز معروف میلان بود. در سال 1849 او به همراه مازینی، پیزاکان، ماملی و مانارا در دفاع از جمهوری روم شرکت کرد و روح نیروهای جمهوری خواه در نبردها علیه متحدان فرانسوی پاپ پیوس نهم بود. متأسفانه جمهوری خواهان باید تسلیم برتری نیروهای دشمن شوند و گاریبالدی در 2 ژوئیه 1849 بایدرم را ترک کن

از اینجا با گذر از جاده های بسیار خطرناکی که همراهان وفادار بسیاری از جمله همسر مورد ستایشش آنیتا را از دست داد، موفق شد به قلمرو پادشاهی ساردینیا برسد.

او سپس دوره ای از سرگردانی در سراسر جهان را آغاز کرد، عمدتاً از طریق دریا، که در نهایت او را در سال 1857 به کاپررا آورد. گاریبالدی، اما، آرمان های واحد را رها نکرد و در سال های 1858-1859 با کاور و ویتوریو امانوئل ملاقات کرد، که به او اجازه دادند تا مجموعه ای از داوطلبان را تشکیل دهد، بدنی که "Cacciatori delle Alpi" نامیده می شد. خود گاریبالدی تحت فرمان او بود.

در جنگ دوم استقلال شرکت می کند و به موفقیت های مختلفی دست می یابد، اما آتش بس ویلافرانکا، عملیات و شکارچیان آن را قطع می کند.

در سال 1860 جوزپه گاریبالدی مروج و رئیس اکسپدیشن هزاران بود. در 6 مه 1860 از کوارتو (GE) کشتی گرفت و پنج روز بعد در مارسالا فرود آمد. از Marsala راهپیمایی پیروزمندانه خود را آغاز می کند. بوربون ها را در کالاتافیمی شکست می دهد، به میلازو می رسد، پالرمو، مسینا، سیراکوز را می گیرد و سیسیل را به طور کامل آزاد می کند.

در 19 آگوست در کالابریا فرود آمد و با حرکت بسیار سریع، صفوف بوربن را ویران کرد، رجیو، کوزنزا، سالرنو را فتح کرد. در 7 سپتامبر او وارد ناپل می شود که توسط پادشاه فرانسیس دوم رها شده و سرانجام بوربون ها را در ولتورنو شکست می دهد.

1 اکتبر 26 گاریبالدی در وایرانو باویتوریو امانوئل دوم و سرزمین های فتح شده را در دستان خود قرار می دهد: سپس دوباره به کاپررا بازنشسته می شود و همیشه آماده مبارزه برای آرمان های ملی است.

در سال 1862 او خود را در رأس یک اکسپدیشن داوطلبان قرار داد تا رم را از دست دولت پاپ آزاد کند، اما پیدمونتی‌ها با این کار مخالفت کردند و او را در 29 اوت 1862 در آسپرومونته متوقف کردند.

زندانی و سپس آزاد شد، او دوباره به کاپررا تعمیر کرد، در حالی که با جنبش های میهن پرستانه فعال در اروپا در ارتباط بود.

در سال 1866 در جنگ سوم استقلال در فرماندهی بخش های داوطلب شرکت کرد. او در ترنتینو فعالیت می‌کند و در اینجا پیروزی بزکا را به دست می‌آورد (21 ژوئیه 1866)، اما، علی‌رغم موقعیت مساعدی که خود را در برابر اتریش‌ها قرار داده بود، گاریبالدی مجبور شد به دستور پیدمانتی‌ها، قلمرو ترنتینو را پاکسازی کند. فرستاده او پاسخ داد که " اطاعت می کنم "، مشهور ماند.

در سال 1867 او دوباره در راس یک اکسپدیشن با هدف آزادسازی رم بود، اما این تلاش با شکست نیروهای گاریبالدی در منتانا توسط دستان فرانسه و پاپی شکست خورد.

در سال 1871 او در آخرین تلاش جنگی خود شرکت می کند که برای فرانسوی ها در جنگ فرانسه و پروس می جنگد، جایی که اگرچه موفق می شود موفقیت هایی به دست آورد، اما نمی تواند کاری انجام دهد تا از شکست نهایی فرانسه جلوگیری کند.

در نهایت او به کاپررا باز می گردد، جایی که چند سال گذشته را در آنجا سپری خواهد کردجایی که در 2 ژوئن 1882 درگذشت.