بیوگرافی • ایتالیا - اروپا و قبل

تا سال 1978، سالی که توسط دولت آندرئوتی به عنوان وزیر صنعت منصوب شد (به جای کارلو دونات کاتین). رومانو پرودی متولد 9 اوت 1939 در اسکاندیانو (رجیو امیلیا) ابتدا شاگرد بنیامینو آندراتا در دانشگاه بولونیا بود و پس از فارغ التحصیلی در دانشکده اقتصاد لندن تخصص گرفت و در آنجا به سمت اقتصاد و سیاست صنعتی منصوب شد. جلسه کوتاه وزرا در سال 1357 که چند ماه به طول انجامید به او اجازه داد تا نام خود را به قانون دریافت و نجات گروه های صنعتی در بحران پیوند بزند و سکوی پرشی او را به سمت ریاست جمهوری جمهوری اسلامی ایران تشکیل داد که دولت در سال 1397 به او سپرده شد. 1982.

در راس شرکت هلدینگ در Via Veneto، که با شبکه زیرمجموعه‌هایش بزرگترین گروه صنعتی کشور است، به مدت هفت سال باقی ماند و توانست حساب‌های موسسه را به سود بازگرداند. اولین فصل رومانو پرودی در IRI در سال 1989 به پایان می رسد، زمانی که آنچه "دوران اساتید" نامیده می شود به پایان می رسد (در همان زمان، ENI توسط فرانکو رویگلیو رهبری می شد). خود پرودی تجربه خود را در جمهوری اسلامی ایران به عنوان " ویتنام من " تعریف می کند.

در آن سالها نبردهای زیادی وجود داشت که استاد باید با سیاست به خصوص در جبهه می کرد.خصوصی‌سازی‌ها، با برخی پیروزی‌ها (الفاسود) و برخی شکست‌ها (Sme، که فروش آن به کارلو دی بندتی، مالک وقت Buitoni، توسط دولت کراکسی مسدود شد).

اما در نهایت پرودی موفق شد حساب های گروه را از بدهی 3056 میلیارد لیره (در ابتدای مدیریت) به سود 1263 میلیارد برساند.

پرودی پس از ترک جمهوری اسلامی ایران به دانشگاه ها و مرکز مطالعاتی نومیسما که در سال 1360 تأسیس کرده بود، بازگشت، اما غیبت او در صحنه عمومی چندان دوام نیاورد: در سال 1993 به ریاست جمهوری جمهوری اسلامی ایران بازگشت. از سوی دولت چیامپی برای جایگزینی فرانکو نوبیلی در حال خروج فراخوانده شده است. این بار اقامت کوتاهی (یک سال) بود که طی آن پرودی برنامه خصوصی سازی را راه اندازی کرد: جمهوری اسلامی ایران ابتدا Credito Italiano و سپس Commercial Bank را فروخت و روند فروش تجارت کشاورزی و مواد غذایی (Sme) و صنایع فولاد را آغاز کرد.

پس از پیروزی پولو در انتخابات 1994، پرودی به سمت نخست وزیر جدید سیلویو برلوسکونی رفت و استعفا داد و ریاست جمهوری جمهوری اسلامی ایران را به میشل تدسکی واگذار کرد.

از همان لحظه فعالیت سیاسی او آغاز شد: پرودی که چندین بار به عنوان دبیر احتمالی PPI و نامزد ریاست شورا معرفی شد، به عنوان رهبر اولیو معرفی شد و مبارزات طولانی انتخاباتی را توسط اتوبوسی که به پیروزی ائتلاف چپ میانه منجر می شودو انتصاب او به عنوان رئیس دولت در آوریل 1996.

او تا اکتبر 1998 به عنوان رئیس قوه مجریه باقی ماند، زمانی که فائوستو برتینوتی، در مخالفت با قانون مالی پیشنهاد شده توسط استاد، باعث بحران دولت شد. در حالت افراطی، آرماندو کوسوتا و اولیویرو دیلیبرتو با جدا شدن از بنیاد کمونیست و تأسیس کمونیست‌های ایتالیایی سعی در نجات دولت پرودی دارند. پرودی فقط برای یک رای ناامید است. حدود یک سال بعد، در سپتامبر 1999، پرودی به عنوان رئیس کمیسیون اروپا منصوب شد، موقعیتی که در نتیجه وجهه ایتالیا را در سطح جامعه تقویت کرد و خود برلوسکونی نیز از آن ابراز خوشحالی کرد.

این مأموریت در 31 اکتبر 2004 به پایان رسید و رومانو پرودی برای رویارویی با آب های دشوار سیاست ایتالیا بازگشت.

یک سال بعد، چپ میانه (برای اولین بار در ایتالیا) انتخابات مقدماتی را با هدف ستیزه جویان و هواداران صف، برای انتخاب رهبر ائتلاف ترتیب داد. بیش از 4 میلیون ایتالیایی شرکت کردند و رومانو پرودی بیش از 70 درصد آرا را به دست آورد.

انتخابات سیاسی 2006 شاهد مشارکت بالایی در رأی‌دهی بود: نتیجه تا حدودی غیرمنتظره نشان داد که ایتالیا به دو قسمت تقسیم شده است. چپ میانه، هر چند که در انتخابات پیروز شد، رومانو پرودی را به کاخ چیگی فرستاد. این ماموریت در سال 2008 پس از پایان می یابدبحران دوم در پایان ژانویه رخ داد: در انتخابات بعدی (آوریل) نامزد حزب دموکرات والتر ولترونی بود. نتایج پیروزی راست میانه را تایید می کند: رومانو پرودی اعلام می کند که ریاست حزب دموکراتیک و شاید به طور کلی دنیای سیاست را ترک می کند.