Βιογραφία - Ιταλία - Ευρώπη και πίσω

Μέχρι το 1978, έτος κατά το οποίο διορίστηκε υπουργός Βιομηχανίας στην κυβέρνηση Αντρεότι (αντικαθιστώντας τον παραιτηθέντα Κάρλο Ντονάτ Κατίν), το βιογραφικό του ήταν το κλασικό ακαδημαϊκό πρόγραμμα. Γεννημένος στις 9 Αυγούστου 1939 στο Σκαντιάνο (Ρέτζιο Εμίλια), ο Ρομάνο Πρόντι ήταν αρχικά φοιτητής του Μπενιαμίνο Αντρέτα στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και μετά την αποφοίτησή του ειδικεύτηκε στο London School of Economics, όπου έγινεΤο σύντομο υπουργικό διάλειμμα του 1978, το οποίο διήρκεσε μόνο λίγους μήνες, του επέτρεψε να συνδέσει το όνομά του με τη νομοθεσία για την ανάθεση και τη διάσωση βιομηχανικών ομίλων σε κρίση και αποτέλεσε το εφαλτήριο για την προεδρία της Iri, την οποία του ανέθεσε η κυβέρνηση το 1982.

Στο τιμόνι της εταιρείας συμμετοχών Via Veneto, η οποία με το δίκτυο των θυγατρικών της είναι ο μεγαλύτερος βιομηχανικός όμιλος της χώρας, παρέμεινε για επτά χρόνια, καταφέρνοντας να μετατρέψει τους λογαριασμούς της εταιρείας σε κέρδη. Η πρώτη σεζόν του Ρομάνο Πρόντι στην Iri έληξε το 1989, όταν τελείωσε αυτό που ονομάστηκε "η εποχή των καθηγητών" (την ίδια εποχή η Eni είχε επικεφαλής τον Φράνκο Ρεβίλιο). Ο ίδιος ο Πρόντιθα περιέγραφε την εμπειρία του στο Iri ως " το Βιετνάμ μου ".

Εκείνα τα χρόνια ο καθηγητής έδωσε πολλές μάχες με την πολιτική, ιδίως στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, με κάποιες νίκες (Alfasud) και κάποιες ήττες (Sme, η πώληση της οποίας στον Carlo De Benedetti, τότε ιδιοκτήτη της Buitoni, εμποδίστηκε από την κυβέρνηση Craxi).

Τελικά, ωστόσο, ο Πρόντι κατάφερε να μετατρέψει τους λογαριασμούς του ομίλου από ζημίες 3,056 δισεκατομμυρίων λιρών (στην αρχή της διαχείρισης) σε κέρδη 1,263 δισεκατομμυρίων λιρών.

Μετά την αποχώρησή του από το Iri, ο Πρόντι επέστρεψε στο πανεπιστήμιο και στο Nomisma, το ερευνητικό κέντρο που είχε ιδρύσει το 1981, αλλά η απουσία του από τη δημόσια σκηνή δεν κράτησε πολύ: το 1993 επέστρεψε στην προεδρία του Iri, κληθείς από την κυβέρνηση Ciampi για να αντικαταστήσει τον Franco Nobili, ο οποίος είχε παραιτηθεί. Αυτή τη φορά ήταν μια σύντομη παραμονή (ένα έτος) κατά τη διάρκεια της οποίας ο Πρόντι ξεκίνησε τοιδιωτικοποιήσεις: η Iri πούλησε πρώτα την Credito Italiano, στη συνέχεια την Banca Commerciale και ξεκίνησε τη διαδικασία πώλησης των επιχειρήσεων αγροδιατροφής (Sme) και χάλυβα.

Μετά την εκλογική νίκη του Πόλο το 1994, ο Πρόντι πήγε στον νέο πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι και παραιτήθηκε, αφήνοντας την προεδρία της Iri στον Michele Tedeschi.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η πολιτική του δραστηριότητα: ο Πρόντι, ο οποίος είχε υποδειχθεί αρκετές φορές ως πιθανός γραμματέας της Ppi και ως υποψήφιος για το πρωθυπουργικό γραφείο, είχε υποδειχθεί ως αρχηγός της Ulivo και ξεκίνησε τη μακρά προεκλογική εκστρατεία στον προπονητή που θα οδηγούσε στη νίκη του κεντροαριστερού συνασπισμού και στον διορισμό του ως επικεφαλής της κυβέρνησης τον Απρίλιο του 1996.

Παρέμεινε επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας μέχρι τον Οκτώβριο του 1998, όταν ο Φάουστο Μπερτινότι, διαφωνώντας με τον οικονομικό νόμο που πρότεινε ο καθηγητής, προκάλεσε κυβερνητική κρίση. Σε ακραίες καταστάσεις, ο Αρμάντο Κοσσούτα και ο Ολιβιέρο Ντιλιμπέρτο προσπάθησαν να σώσουν την κυβέρνηση Πρόντι, αποσχίζοντας την Κομμουνιστική Επανίδρυση και ιδρύοντας τους Ιταλούς Κομμουνιστές. Με μία μόνο ψήφο ο Πρόντι αψηφίστηκε. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, τον Σεπτέμβριο τουΤο 1999, ο Πρόντι διορίστηκε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μια θέση που ενίσχυσε αντανακλαστικά την εικόνα της Ιταλίας σε επίπεδο ΕΕ και για την οποία ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι εξέφρασε την ικανοποίησή του.

Η θητεία έληξε στις 31 Οκτωβρίου 2004 και ο Ρομάνο Πρόντι επέστρεψε στα δύσκολα νερά της ιταλικής πολιτικής.

Ένα χρόνο αργότερα, η κεντροαριστερά διοργάνωσε (για πρώτη φορά στην Ιταλία) προκριματικές εκλογές, που απευθύνονταν σε αγωνιστές και συμπαθούντες του κόμματος, για την ανάδειξη του αρχηγού του συνασπισμού. Συμμετείχαν περισσότεροι από 4 εκατομμύρια Ιταλοί και ο Ρομάνο Πρόντι συγκέντρωσε πάνω από το 70% των ψήφων.

Στις βουλευτικές εκλογές του 2006 η συμμετοχή ήταν υψηλή: το αποτέλεσμα έδειξε μια κάπως απροσδόκητα ισομερώς διαιρεμένη Ιταλία. Η κεντροαριστερά κέρδισε, ωστόσο, τις εκλογές και έστειλε τον Ρομάνο Πρόντι στο Παλάτσο Τσίτζι. Η θητεία έληξε το 2008 μετά τη δεύτερη κρίση στα τέλη Ιανουαρίου: στις επόμενες εκλογές (Απρίλιος) ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος ήτανWalter Veltroni. Τα αποτελέσματα κατοχυρώνουν τη νίκη της κεντροδεξιάς: ο Romano Prodi ανακοινώνει ότι αποχωρεί από την προεδρία του PD και ίσως από τον κόσμο της πολιτικής γενικότερα.