بیوگرافی جیمز براون
فهرست مطالب
بیوگرافی • مانند یک ماشین جنسی در صحنه بمانید
او به اتفاق آرا به عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان تاریخ موسیقی سول تعریف شده است: ذکر "ترن شب" یا "من" کافی است. احساس خوبی داشته باشم، تا حساب کنم. جیمز براون یک نماد واقعی است که بیش از چهل سال در اخبار موسیقی (اما همچنین در اخبار "سیاه"!) خشمگین است. حتی قبل از کسب موفقیت، او قبلاً "آقای دینامیت" نامیده می شد: بعداً او نام های دیگری مانند "برادر روح شماره 1" ، "آقای لطفا لطفاً" را تغییر داد.
او همچنین نمونه‌برداری‌ترین هنرمند تاریخ موسیقی است، با توجه به اینکه بسیاری از هنرمندان دیگر نه تنها از مطالب او استفاده کرده‌اند، بلکه احتمالاً می‌توان گفت که هرگز وجود نداشتند.
جیمز براون متولد 3 مه 1933 در کلبه ای در روستایی کارولینای جنوبی، در فاحشه خانه ای در آگوستا، جورجیا، بدون اطلاع از عشق و مراقبت والدین بزرگ شد. او که به حال خود رها شده، با انجام دزدی های کوچک زنده می ماند. علایق او، همانطور که در بسیاری از بچه های خیابانی معمول است، به ورزش و موسیقی تبدیل می شود. به طور خاص، او از کودکی دیوانه ی انجیل (که در کلیسا به آن گوش می دهد)، سوئینگ و ریتم و amp; بلوز.
در سن سیزده سالگی اولین گروه خود را تأسیس کرد: "شعله‌ها" که در پایان سال 1955 اولین قطعه خود را با نام "لطفا، لطفا لطفا" ساختند، بلافاصله وارد رژه پرطرفدار آمریکایی شدند. دو آلبوم و تک آهنگ های دیگر دنبال شدمانند «قطار شب» که همگی بسیار موفق هستند، اما اجراهای زنده بیشترین درخواست مردم را دارند. در واقع، این ها مواقعی هستند که در آن شور حیوانی جیمز براون به وجود می آید و خود را به عیاشی های جمعی باشکوه حرکت و ریتم تبدیل می کند.
همچنین ببینید: پیترو سنالدی، بیوگرافی، تاریخ و زندگی Biografieonlineدر سال 1962 کنسرتی که در تئاتر آپولو برگزار شد ضبط شد که نتیجه آن آلبوم "Live at the Apollo" بود که پرفروش شد.
در سال 1964 "خارج از دید" وارد جدول شد و سال بعد "پاپا یک کیف کاملاً جدید دارد" و "من تو را گرفتم (احساس خوبی دارم)" حرفه جیمز براون را تثبیت کرد. در همان سال تک آهنگ "It's a man's world" منتشر شد و جیمز براون به "برادر روح شماره 1" برای جنبش حقوق سیاهان "قدرت سیاه" تبدیل شد. پس از وقایعی که منجر به مرگ مارتین لوتر کینگ شد، جیمز آتشفشانی سرود خود را به آفریقایی-آمریکایی ها می دهد: «بلند بگو - من سیاه هستم و افتخار می کنم».
دهه 70 هنوز او را به عنوان یک قهرمان بزرگ با هشت آلبوم موفق می دید: پس از یک سری ده آهنگ که همیشه او را در جدول پخش می کرد، جیمز براون به عنوان "پدرخوانده روح" تقدیم شد.
در دهه 80 او نقش واعظ را در "برادران بلوز" معروف (نوشته جان لندیس، با جان بلوشی و دن آیکروید) بازی کرد و در "راکی چهارم" (با سیلوستر استالونه) با " زندگی در آمریکا».
برای اینکه چیزی را از دست ندهید،او همچنین با لوچیانو پاواروتی در معمولاً تماشایی «پاواروتی و دوستان» می‌خواند: او در «دنیای مردی است» با تنور دوئت می‌کند و جمعیت به جنون می‌رود.
همچنین ببینید: بیوگرافی فرانچسکو تریکاریکودر سال‌های آخر زندگی‌اش، شهرت هنری جیمز براون بدون شک خدشه دار شد، همچنین به دلیل زندگی خصوصی او که به طور جدی توسط زیاده‌روی‌های او به خطر افتاد. خرید روزنامه و عکسی از او که او را ناراحت نشان می داد و در آن خبری خوانده می شد که او قهرمان خشونت، حرکات دیوانه کننده یا دعوا است، غیرمعمول نبود.
شاید آقای فانک نمی توانست انحطاط اجتناب ناپذیری را که همه هنرمندان را تحت تاثیر قرار می دهد بپذیرد، یا به سادگی نمی توانست آن پیری را بپذیرد که دیگر به او اجازه نمی داد شیری باشد که زمانی روی صحنه بود.
با این حال، صرف نظر از اینکه چگونه زندگی خود را سپری کرده است، جیمز براون برای تمام نقطه عطف موسیقی که تبدیل شده است، باقی خواهد ماند، نمادی که چندین دهه را در برگرفته و چندین نسل را مجذوب خود کرده است.
جیمز براون که به دلیل ذات الریه در بیمارستان آتلانتا بستری شد، در روز کریسمس 2006 درگذشت.
در سال 2014، "Get On Up" در سینما اکران شد، یک فیلم زندگینامه ای که زندگی شدید او را نشان می دهد.
