بیوگرافی • آرام پس از طوفان

در دهه 80 و همچنین به خاطر بازی هایش به عنوان یک بازیگر، به خاطر افراط و تفریط هایش (از جمله حملات معروف به عکاسان، که ستاره کاریزماتیک از آن خشمگین است) مشهور شد، و برای ازدواج او با ستاره پاپ مدونا، شان جاستین پن در 17 آگوست 1960 در لس آنجلس به دنیا آمد. پسر هنر (به همراه دو برادرش: کارگردان مایکل و کریس، همچنین یک بازیگر)، با توجه به شرایط خانوادگی مساعد، نتوانست. در ورود به دنیای طلایی سلولوئید شکست خورده است: پدرش لئو پن کارگردان بود، در حالی که مادرش آیلین رایان گذشته متوسطی به عنوان بازیگر داشت.

پس از حضور در دبیرستان سانتا مونیکا، به مدت دو سال به عنوان تکنسین صحنه و دستیار کارگردان پت هینگل با "گروپ رپرتوری تئاتر" در لس آنجلس کار کرد و دقیقاً روی میزهای تئاتر است که او اولین نقش خود را به عنوان بازیگر و دقیقاً در «هارتلند» ساخته کوین هلن می‌گیرد. با وجود عمر کوتاه نمایش، منتقدان بلافاصله با اشتیاق از او استقبال می کنند. در سال 1981 او اولین فیلم خود را در "Taps - Squilli di Rivolta" انجام داد و ارزش خود را به عنوان یک ستاره جوان دو سال بعد در "پسران بد" تایید کرد.

در 6 آگوست 1985 او با مدونا ازدواج می کند، اما این ازدواج تنها منبع درگیری های فاجعه بار است و چهار سال بعد کشتی غرق می شود. هنوز در دوره آشفته ازدواج با ستاره پاپ، شان پن به دلیل تکرار بازداشت می شودکتک زدن به عکاسان که برای او یک ماه زندان نیز تمام شد. او وقت خود را با وقف خدمات اجتماعی می پردازد. پس از این مرحله ناخوشایند در سال 1989، پن به بازیگر رابین رایت گره خورده است که با او دو پسر به نام‌های دیلن و هاپر داشت.

شان پن، آرام‌تر، آرام‌تر و آرام‌تر (و بالاتر از همه کمتر به الکل معتاد است)، در نهایت می‌تواند خود را در بهترین حالت خود ابراز کند. در سال 1997 او برنده نخل طلایی کن به عنوان بهترین بازیگر مرد در فیلم "او خیلی دوست داشتنی است" ساخته نیک کاساوتیس شد. بعدها فیلم هایی مانند «راه کارلیتو» (برایان دی پالما، با آل پاچینو) و مهمتر از همه «مرد مرده راه می رود» ساخت که اولین نامزدی اسکار را برای او به ارمغان آورد.

فیلم‌هایی که او در آنها شرکت می‌کند همیشه با هوشمندی انتخاب می‌شوند: او در صحنه فیلم‌برداری «U-Turn, U-turn» (با جنیفر لوپز) اثر الیور استون، «بازی» (با مایکل) ظاهر می‌شود. داگلاس) نوشته دیوید فینچر، «خط قرمز نازک» (با جورج کلونی و نیک نولته) اثر ترنس مالیک، پایان با «شیرین و پایین - Accordi e disaccordi» (با اوما تورمن) اثر وودی آلن، تفسیری که به او می‌دهد. دومین نامزدی اسکار در سال 1996، رابطه با رابین رایت نیز شکسته شد و این دو از هم جدا شدند.

هزاره جدید، شان پن را در دو جبهه مشغول می‌کند، به عنوان بازیگر در «پیش از شب فرا رسد» و به عنوان کارگردان در «قول» (با جک نیکلسون و بنیسیو دل تورو)، فیلمی که تحسین‌شده است. در کن 2001. بعدها تفسیر می کندنقش یک شاعر در فیلم هیجان انگیز کاترین بیگلو "راز آب" (با الیزابت هرلی) و سپس نقش یک فرد معلول در "نام من سم است" (با میشل فایفر)، سومین نامزدی اسکار. در میان جدیدترین فیلم‌های او، «رودخانه عرفانی» (با تیم رابینز و کوین بیکن) ساخته کلینت ایستوود و «21 گرم» (با بنیسیو دل تورو) ساخته مکزیکی گونزالس ایناریتو، دو نقطه عطف معتبر در کارنامه او هستند. "رودخانه عرفانی" به اتفاق آرا بهترین تفسیر او محسوب می شود و "21 گرم - وزن روح" باعث شد او دومین کوپا ولپی خود را در ونیز کسب کند.

به نظر می رسد که زندگی خصوصی او اخیراً در مسیرهای منظم تری حرکت کرده است، در واقع چیزی که زمانی یک جسور محسوب می شد، در حال حاضر تعادل و آرامش او را به ویژه پس از تولد دو فرزندش پیدا کرده است. شور سیاسی نیز عمیقا احساس می شود، که باعث شد شان پن مواضع متعددی در مورد کار ملت خود و حاکمان آن اتخاذ کند. به عنوان مثال، در دسامبر 2001، او برای محکوم کردن عواقب تحریم های آمریکا بر مردم عراق به عراق رفت و بلافاصله توسط روزنامه های کشورش به «بغداد شان» تغییر نام داد. در سال 1997 مجله امپایر او را در رده بندی 100 بازیگر مهم تاریخ سینما قرار داد. شان پن در حال حاضر در ملکی در شهرستان مری در شمال سن زندگی می کندفرانسیسکو

بعد از "مترجم" (2005، ساخته سیدنی پولاک، با نیکول کیدمن) و چند فیلم دیگر، او "Into the Wild" را ساخت، فیلمی شلوغ و چالش برانگیز (داستان واقعی کریستوفر مک کندلس، یک جوان. مردی اهل ویرجینیای غربی که بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی خانواده‌اش را ترک می‌کند و یک سفر طولانی دو ساله را در سراسر ایالات متحده آغاز می‌کند تا اینکه به سرزمین‌های بی‌کران آلاسکا می‌رسد. در سال 2008 او در فیلم زندگینامه ای "میلک" (کار گاس ون سنت که داستان هاروی میلک را روایت می کند) بازی کرد که برای آن شان پن برنده اسکار بهترین بازیگر مرد شد.

در سال 2011 او در نقش شاین، قهرمان راک ستاره رو به زوال فیلم "این مکان باید باشد" به کارگردانی پائولو سورنتینو ایتالیایی بازی می کند.