بیوگرافی • در دولت اعلیحضرت

آنتونی چارلز لینتون بلر در 6 مه 1953 در ادینبورگ (اسکاتلند) متولد شد. مدرسه در کالج سنت جان، آکسفورد.

انتخاب شغل سیاسی برای بلر جوان فوری نبود. تونی در ابتدا راه پدرش را دنبال کرد و از سال 1976 تا 1983 به عنوان وکیل در کافه لندن مشغول به کار شد. اعتبار او در درجه اول برای اهداف صنعتی و دفاع از حقوق کارگران بود.

تونی مانند پدرش، البته با دید و بالاتر از همه با نتیجه ای کاملاً متفاوت، تصمیم می گیرد یک حرفه سیاسی را امتحان کند.

در سال 1983، در سن 30 سالگی، در صفوف حزب کارگر به پارلمان راه یافت و به عنوان یکی از راست‌گرایان در حزب برجسته شد. احتمالاً همین مواضع او است که باعث رشد درخشان سیاسی او شد، مورد حمایت آن بخش از چپ خسته از حکومت محافظه کار، اما در عین حال به طور فزاینده ای در مورد سودمندی حفظ مواضع رادیکال تردید داشت.

صحنه سیاسی انگلیس به مدت 18 سال (از سال 1979 تا 1997) تحت تسلط حزب محافظه کار، و به ویژه توسط شخصیت بانوی آهنین، مارگارت تاچر، که تغییری بنیادی را در کشور تحمیل کرد، بود. حس لیبرالی

پس از مأموریت های مختلف به عنوان سخنگوی اپوزیسیون، برای بیت المال وامور اقتصادی در سال 1984، تجارت و صنعت در سال 1987، انرژی در سال 1988، نیروی کار در سال 1989 و خانه در سال 1992، تونی بلر در مه 1994 در سن 41 سالگی رهبر حزب کارگر شد و جان اسمیت وزیر جانشین او زود درگذشت.

بلر بلافاصله تغییری اساسی در مسیر سیاسی حزب تحمیل می کند و تغییری معتدل را تحمیل می کند. نبرد او برای اصلاح قانون اساسی حزب که یکی از پایه های تاریخی آن را پاک می کند: تعهد به مالکیت عمومی ("بند 4") نمادین است. "کار جدید" متولد شد.

در انتخابات 1997، برنامه کارگری، تلاشی متمرکز برای ترکیب نیازهای بازار با نیازهای عدالت اجتماعی، تا حد زیادی پاداش گرفت. حزب کارگر با اکثریت قاطع وارد دولت می شود و حزب محافظه کار به رهبری جان میجر را شکست می دهد. بلر پس از لرد لیورپول (1812) جوانترین نخست وزیر تاریخ انگلستان در دو قرن اخیر شد.

بسیاری از اهداف سیاسی بلر جاه طلب. در پیش‌زمینه تغییرات قانون اساسی با راه‌اندازی فرآیند تفویض اختیار از طریق رفراندوم برای اسکاتلند و ولز، اما مهم‌تر از همه برای اولستر، که اولین مجمع نیمه خودمختار در سال 1998 انتخاب شد، وجود دارد.

فقط شکست در سال 2000، سالی که در آن، کن لیوینگستون ("کنقرمز")، به عنوان شهردار لندن انتخاب شد و همچنین نامزد حزب کارگر را شکست داد.

در ژوئن 2001، حزب کارگر و بلر در دولت تایید شدند. اما روند اصلاحات انجام شده در جایگاه دوم پس از حوادث سپتامبر قرار گرفت. 11.

نخست وزیر در مواجهه با تعهد نظامی ایالات متحده تردیدی ندارد، او با سرپیچی از مخالفان شدید موجود در افکار عمومی و درون حزب خود، از نظر نظامی به عنوان متحد اصلی ایالات متحده حمایت می کند. تعامل در افغانستان علیه طالبان از سال 2001، و در عراق علیه رژیم صدام حسین از سال 2003.

اعتبار بلر توسط تصمیمات سیاست خارجی وی به شدت تضعیف شده است، هم برای اینکه او را به عنوان نامزد نامزد کند و هم در انتخابات سیاسی پیروز شود. از 5 می 2005، اما برای اعلام بازنشستگی خود، حداقل از نقش رهبر حزب کارگر، برای مجلس بعدی. خطیب مورد قدردانی و درک مردم - مشاهده برخی از مفسران - این احساس اطمینان بخش را به مخاطبین منتقل می کند که او مرد مناسبی است که فقط با قدرت اقناع و بالاتر از همه بدون انقلاب، کارها را درست می کند. مخالفان او می گویند در سخنرانی های او محتوایی وجود ندارد، فقط حرف های خوبی ارائه شده استبا زنگ های اندازه گیری شده و ظریف

از سال 1980 او با چری، یک وکیل، ازدواج کرده است که از او چهار فرزند دارد. از او گفته می شود که او پدری فداکار و فعال است و عاشق فوتبال با پسرانش است. او ایتالیا و به خصوص توسکانی را دوست دارد. او سرگرمی سرامیک است و هر وقت می تواند به سراغ فروشندگان عتیقه می رود و به دنبال قطعات کمیاب می گردد.

روش‌های او برای انجام این کار، فرمالیسم‌های سیاست گچ بریتانیا را «مدرن» می‌کند. او به وزرای خود می گوید: « من را تونی صدا کن » و قرن ها تشریفات پر زرق و برق در جلسات کابینه در داونینگ استریت را کنار می گذارد. او همچنین جایگاهی را در تاریخ مد بریتانیا فتح می کند: او اولین رئیس دولت اعلیحضرت است که هنگام کار، در دفاتر خیابان داونینگ، شلوار جین می پوشد.

استعفای خود را به عنوان نخست وزیر و رهبر حزب کارگر در 10 مه 2007 اعلام می کند. جانشین او به عنوان رهبر کشور گوردون براون می شود. همچنین در سال 2007 او به مذهب کاتولیک گروید.

تونی بلر پس از خروج از سیاست بریتانیا، برای کمک به روند صلح خاورمیانه تلاش می کند. یکی از اهداف آن کمک به فلسطینی ها برای ساختن یک کشور است. او همچنین بنیاد تونی بلر را برای ترویج احترام و تفاهم بین ادیان اصلی تأسیس می کند و نشان می دهد که ایمان می تواند یک دارایی در دنیای مدرن باشد. همچنین درپروژه های حاکمیتی در آفریقا: به ویژه رواندا، سیرالئون و لیبریا، جایی که او به عنوان مشاور روسای جمهور مربوطه در زمینه تعریف سیاست و جذب سرمایه گذاری عمل می کند.

در سال 2010 زندگینامه خود را با عنوان "یک سفر" نوشت و منتشر کرد.