Biografie

• Aldo Nove: de oorsprong van het pseudoniem
• Biografie
• Kannibalen
• Antonello Satta Centanin
• De jaren 2000
• Samenwerkingen met Bugo
• De jaren 2010
• Romans en korte verhalen van Aldo Nove
• Gedichten
• Andere publicaties

Aldo Nove, anagrafe Antonio Centanin, geboren in Viggiù, een klein stadje met 5.000 inwoners in de provincie Varese, op 12 juli 1967, is een Italiaanse schrijver en dichter.

Aldo Nove: de oorsprong van het pseudoniem

Zijn pseudoniem komt van een uitdrukking, ALDO ZEGT 26 X 1 stond in het telegram dat in april 1945 werd verspreid door het Comitato Nazionale di Liberazione Alta Italia (CLNAI) met de bedoeling de dag, de 26e, en het uur, één uur 's ochtends, mee te delen waarop de partizanenopstand in Turijn in de oorlog voor de bevrijding van de nazi-bezetting zou beginnen. Aldo is de naam in het telegram terwijl Negen wordt afgeleid uit de som van de drie cijfers in het bericht, namelijk 2, 6 en 1.

Biografie

In 1996, na zijn studie moraalfilosofie, schreef hij 'Woobinda e altre storie senza lieto fine' (Woobinda en andere verhalen zonder happy end), uitgegeven door Castelvecchi en twee jaar later, in 1998, opnieuw uitgegeven door Einaudi onder de titel 'Superwoobinda'.

Kannibalen

Met het korte verhaal 'Il mondo dell'amore', gepubliceerd in de bloemlezing Gioventù cannibale (Einaudi 1996), werd hij geplaatst in wat door de pers werd omschreven als de 'familie van de kannibalen'. pulpgenre van de zogenaamde Kannibalen', onder wie de figuur van Niccolò Ammaniti opvalt.

Antonello Satta Centanin

Kort daarna publiceerde hij twee dichtbundels onder het pseudoniem Antonello Satta Centanin, een combinatie van de achternaam van zijn moeder en zijn vader, en een dichtbundel, geïnspireerd door enkele van de beroemdste rocknummers, getiteld 'In the galaxies today as today'.

De jaren 2000

In 2000, met de release van 'Amore mio infinito', Aldo Nove onderging een diepgaande intimistische en existentialistische wending die hem ertoe bracht de 'kannibale' literatuur vaarwel te zeggen en die hem er in de daaropvolgende jaren toe bracht zich te wijden aan sociale kwesties die te maken hebben met onzekerheid en flexibiliteit.

In 2005 publiceerde hij een curieus eerbetoon aan Fabrizio De André, 'Lo scandalo della bellezza', en was hij co-auteur, samen met Alessandro Gillioli, van het toneelstuk 'Servizi & Servitori: la vita, al tempo del lavoro a tempo'. Het jaar daarop publiceerde hij 'Mi chiamo Roberta, ho 40 anni, guadagno 250 euro al mese', waarmee hij de 'Stephen Dedalus'-prijs won. Met TEA richtte hij een uitgeverij in Milaan op, deNeon'-fictiereeks, met werk van Giovanna Giolla, Alessandro Scotti en Ciro Ascione.

Samenwerkingen met Bugo

Ook in 2006 schreef de singer-songwriter Bugo een nummer getiteld 'Amore mio infinito' (Mijn oneindige liefde), een duidelijk eerbetoon aan het boek van Aldo Nove, dat ook voorkomt in de gelijknamige videoclip. In 2008 hielp dezelfde auteur de zanger opnieuw bij het schrijven van het nummer 'Balliamo un altro mese' (Laten we nog een maand dansen), dat verscheen op Bugo's album getiteld 'Contacts'.

De jaren 2010

In 2010 publiceerde hij 'La vita oscena' (Het obscene leven), een autobiografische tekst die zijn hele bestaan beschrijft, van kindertijd tot volwassenheid.

In 2012 publiceerde hij 'Giancarlo Bigazzi, il geniaccio della canzone italiana', uitgegeven door Bompiani, en werd hij opgenomen door Edoardo Sanguineti, samen met Tiziano Scarpa en Giuseppe Caliceti, in zijn 'Atlante del Novecento Italiano', waar Aldo Nove wordt gerekend tot de avant-gardisten van de Italiaanse literatuur .

In hetzelfde jaar was hij testimonial voor het bekende schoenenmerk Hogan, waarvoor hij de slogan ' Verzen die passen als een handschoen ', waarvan de advertentie verschijnt op alle achteromslagen van de bundels 'Bompiani inVersi', een poëziereeks geregisseerd door dezelfde Aldo Nove en Elisabetta Sgarbi.

In 2019 publiceerden Sperling & Kupfer een biografie van de Siciliaanse kunstenaar Franco Battiato .

Het boek op Amazon

Plotseling getroffen door een ernstige ziekte waardoor hij niet meer kan werken, vraagt hij de Wet Bacchelli aan: in 2022 krijgt hij een lijfrente.

Romans en korte verhalen van Aldo Nove

• Woobinda en andere verhalen zonder happy end (1996)
• De wereld van de liefde, in Cannibal Youth (1996)
• Roby Vandalo is Brian Ferry op de marktbandjes die ze op zaterdag hier in Malnate maken, in Labranca Remix (1997).
• Markt in Puerto Plata (1997)
• Toen ging ik hoereren, in The Jonathan Livingston Pheasant: Manifesto against the New Age (1998)
• Mijn oneindige liefde, 2000
• De grootste dode walvis in Lombardije, 2004
• Nul de robot, 2008
• Er wordt te veel gepraat over stilte, 2009
• Het obscene leven, Turijn, 2010
• Al het licht in de wereld, 2014
• Een baby huilde, 2015
• Wereldpremière, La nave di Teseo, 2016
• De professor van Viggiù, 2018

Gedichten

• Terug in je bloed, 1989
• Muziek voor heksen, 1991
• In de sterrenstelsels vandaag. Covers, met Tiziano Scarpa en Raul Montanari, 2001
• Vuur op Babylon, 2003
• Maria, 2007
• Een patroon van sterrenbeelden, 2010
• Vaarwel mijn twintigste eeuw, 2014

Andere publicaties

• Lo scandalo della bellezza, geïnspireerd door het werk van Fabrizio De André, 2005
• Milaan is niet Milaan, Rome-Bari, 2006
• Mijn naam is Roberta, ik ben 40 jaar oud, ik verdien 250 euro per maand, 2006
• Elegie, 2011
• Giancarlo Bigazzi, het genie van het Italiaanse lied, 2012
• Mijn naam is..., 2013