Βιογραφία

• Aldo Nove: η προέλευση του ψευδωνύμου
• Βιογραφία
• Κανίβαλοι
• Antonello Satta Centanin
• Η δεκαετία του 2000
• Συνεργασίες με την Bugo
• Τα έτη 2010
• Μυθιστορήματα και διηγήματα του Aldo Nove
• Ποιήματα
• Άλλες δημοσιεύσεις

Ο Aldo Nove, anagrafe Antonio Centanin, γεννημένος στη Viggiù, μια μικρή πόλη 5.000 κατοίκων στην επαρχία Varese, στις 12 Ιουλίου 1967, είναι Ιταλός συγγραφέας και ποιητής.

Aldo Nove: η προέλευση του ψευδωνύμου

Το ψευδώνυμό του προέρχεται από μια φράση, ALDO ΛΈΕΙ 26 X 1 , γράφτηκε στο τηλεγράφημα που κυκλοφόρησε το Comitato Nazionale di Liberazione Alta Italia (CLNAI) τον Απρίλιο του 1945 με σκοπό να γνωστοποιήσει την ημέρα, την 26η, και την ώρα, τη μία το πρωί, κατά την οποία θα ξεκινούσε η εξέγερση των παρτιζάνων στο Τορίνο στο πλαίσιο του πολέμου της απελευθέρωσης από τη ναζιστική κατοχή. Aldo είναι το όνομα στο τηλεγράφημα, ενώ Εννέα προκύπτει από τα αθροίσματα των τριών ψηφίων του μηνύματος, δηλαδή 2, 6 και 1.

Βιογραφία

Το 1996, αφού αποφοίτησε από την ηθική φιλοσοφία, έγραψε το "Woobinda e altre storie senza lieto fine" (Woobinda και άλλες ιστορίες χωρίς ευτυχές τέλος), το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Castelvecchi και επανεκδόθηκε δύο χρόνια αργότερα, το 1998, από τον οίκο Einaudi με τον τίτλο "Superwoobinda".

Κανίβαλοι

Με το διήγημα "Il mondo dell'amore", που δημοσιεύτηκε στην ανθολογία Gioventù cannibale (Einaudi 1996), εντάχθηκε σε αυτό που ο Τύπος χαρακτήρισε ως "οικογένεια των είδος pulp των λεγόμενων Κανίβαλων", μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η μορφή του Niccolò Ammaniti.

Antonello Satta Centanin

Αμέσως μετά, δημοσίευσε δύο ποιητικές συλλογές με το ψευδώνυμο Antonello Satta Centanin, συνδυάζοντας τα επώνυμα της μητέρας και του πατέρα του, καθώς και ένα βιβλίο με ποιήματα, εμπνευσμένα από μερικά από τα πιο γνωστά ροκ τραγούδια, με τίτλο "Στους γαλαξίες σήμερα όπως σήμερα".

Η δεκαετία του 2000

Το 2000, με την κυκλοφορία του "Amore mio infinito", Aldo Nove υπέστη μια βαθιά ενδοσκοπική και υπαρξιστική στροφή που τον οδήγησε στην εγκατάλειψη της "κανιβαλικής" λογοτεχνίας και, στα αμέσως επόμενα χρόνια, τον οδήγησε να αφοσιωθεί σε κοινωνικά ζητήματα που σχετίζονται με την επισφάλεια και την ευελιξία.

Το 2005, δημοσίευσε ένα περίεργο αφιέρωμα στον Fabrizio De André, "Lo scandalo della bellezza", και συνέγραψε, μαζί με τον Alessandro Gillioli, το έργο "Servizi & Servitori: la vita, al tempo del lavoro a tempo". Την επόμενη χρονιά, δημοσίευσε το "Mi chiamo Roberta, ho 40 anni, guadagno 250 euro al mese", με το οποίο κέρδισε το βραβείο "Stephen Dedalus". Ίδρυσε, με τον εκδοτικό οίκο TEA, στο Μιλάνο, τοΣειρά μυθοπλασίας "Neon" με έργα των Giovanna Giolla, Alessandro Scotti και Ciro Ascione.

Συνεργασίες με την Bugo

Επίσης, το 2006, ο τραγουδοποιός Bugo έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο 'Amore mio infinito' (Η άπειρη αγάπη μου), ένα ξεκάθαρο αφιέρωμα στο βιβλίο του Aldo Nove, το οποίο εμφανίζεται και στο ομώνυμο βίντεο κλιπ. Το 2008, ο ίδιος συγγραφέας βοήθησε και πάλι τον τραγουδιστή να γράψει το τραγούδι 'Balliamo un altro mese' (Ας χορέψουμε άλλον ένα μήνα), το οποίο δημοσιεύτηκε στο άλμπουμ του Bugo με τίτλο 'Contacts' (Επαφές).

Τα έτη 2010

Το 2010 δημοσίευσε το "La vita oscena" (Η άσεμνη ζωή), ένα αυτοβιογραφικό κείμενο που παρακολουθεί ολόκληρη την ύπαρξή του, από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση.

Το 2012 δημοσίευσε το βιβλίο "Giancarlo Bigazzi, il geniaccio della canzone italiana", που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Bompiani, και συμπεριλήφθηκε από τον Edoardo Sanguineti, μαζί με τον Tiziano Scarpa και τον Giuseppe Caliceti, στο "Atlante del Novecento Italiano", όπου ο Aldo Nove συγκαταλέγεται μεταξύ των πρωτοπόροι της ιταλικής λογοτεχνίας .

Την ίδια χρονιά ήταν testimonial για τη γνωστή μάρκα παπουτσιών Hogan, για την οποία έγραψε το σλόγκαν Στίχοι που ταιριάζουν σαν γάντι ', η διαφήμιση της οποίας εμφανίζεται σε όλα τα οπισθόφυλλα των τόμων "Bompiani inVersi", μια ποιητική σειρά που διευθύνεται από τον ίδιο Aldo Nove και Elisabetta Sgarbi.

Το 2019, ο Sperling & Kupfer δημοσίευσε μια βιογραφία του Σικελιανού καλλιτέχνη Franco Battiato .

Το βιβλίο στο Amazon

Ξαφνικά χτυπημένος από μια σοβαρή ασθένεια που τον καθιστά ανίκανο να εργαστεί, υποβάλλει αίτηση για το νόμο Bacchelli: το 2022 του απονέμεται ισόβια σύνταξη.

Μυθιστορήματα και διηγήματα του Aldo Nove

• Woobinda και άλλες ιστορίες χωρίς αίσιο τέλος (1996)
• Ο κόσμος της αγάπης, στο Cannibal Youth (1996)
• Ο Roby Vandalo είναι ο Brian Ferry στις κασέτες της αγοράς που κάνουν τα Σάββατα εδώ στο Malnate, στο Labranca Remix (1997)
• Αγορά Πουέρτο Πλάτα (1997)
• Στη συνέχεια, πήγα για πόρνη, στο The Jonathan Livingston Pheasant: Manifesto against the New Age (1998)
• Η άπειρη αγάπη μου, 2000
• Η μεγαλύτερη νεκρή φάλαινα στη Λομβαρδία, 2004
• Zero the Robot, 2008
• Γίνεται πολύς λόγος για σιωπή, 2009
• Η άσεμνη ζωή, Τορίνο, 2010
• Όλο το φως του κόσμου, 2014
• Ένα μωρό έκλαψε, 2015
• Παγκόσμια πρεμιέρα, La nave di Teseo, 2016
• Ο καθηγητής του Viggiù, 2018

Ποιήματα

• Πίσω στο αίμα σου, 1989
• Μουσική για μάγισσες, 1991
• Στους γαλαξίες σήμερα. Εξώφυλλα, με τους Tiziano Scarpa και Raul Montanari, 2001
• Φωτιά στη Βαβυλώνα, 2003
• Μαρία, 2007
• Ένα μοτίβο αστερισμών, 2010
• Αντίο, εικοστός αιώνας μου, 2014

Άλλες δημοσιεύσεις

• Lo scandalo della bellezza. Εμπνευσμένο από το έργο του Fabrizio De André, 2005
• Το Μιλάνο δεν είναι Μιλάνο, Ρώμη-Μπάρι, 2006
• Ονομάζομαι Ρομπέρτα, είμαι 40 ετών, κερδίζω 250 ευρώ το μήνα, 2006
• Elegy, 2011
• Giancarlo Bigazzi, η ιδιοφυΐα του ιταλικού τραγουδιού, 2012
• Το όνομά μου είναι..., 2013