Βιογραφία - Προσκυνητής στον κόσμο

Ο Karol Józef Wojtyla γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1920 στο Wadowice, μια πόλη 50 χλμ. από την Κρακοβία της Πολωνίας. Ήταν ο δεύτερος από τους δύο γιους του Karol Wojtyla και της Emilia Kaczorowska, η οποία πέθανε όταν ήταν μόλις εννέα ετών. Ο μεγαλύτερος αδελφός του δεν είχε καλύτερη τύχη, καθώς πέθανε πολύ νέος το 1932.

Αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία τις γυμνασιακές του σπουδές, το 1938 μετακόμισε στην Κρακοβία με τον πατέρα του και άρχισε να φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή της πόλης. Επίσης, γράφτηκε στο "Studio 38", μια θεατρική λέσχη που πέρασε στην παρανομία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1940 εργάστηκε ως εργάτης στα λατομεία κοντά στην Κρακοβία και αργότερα στο τοπικό εργοστάσιο χημικών προϊόντων. Έτσι απέφυγε την απέλαση και τηνκαταναγκαστική εργασία στο γερμανικό Τρίτο Ράιχ.

Το 1941 ο πατέρας του πέθανε και ο νεαρός Κάρολ, στα είκοσί του χρόνια, βρέθηκε εντελώς μόνος.

Από το 1942, νιώθοντας κλήση για την ιεροσύνη, παρακολούθησε τα μαθήματα εκπαίδευσης του παράνομου μεγάλου ιεροδιδασκαλείου της Κρακοβίας, υπό τη διεύθυνση του Αρχιεπισκόπου της Κρακοβίας, Καρδινάλιου Adam Stefan Sapieha. Παράλληλα ήταν ένας από τους πρωτεργάτες του "Ραψωδικού Θεάτρου", το οποίο ήταν επίσης παράνομο. Τον Αύγουστο του 1944, ο Αρχιεπίσκοπος Sapieha τον μετέφερε, μαζί με άλλους παράνομους ιεροδιδασκάλους, στοΠαρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου.

Την 1η Νοεμβρίου 1946 ο Κάρολος Βοϊτίλα χειροτονήθηκε ιερέας- λίγες ημέρες αργότερα έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Ρώμη, όπου έμεινε στους Pallottines στη Via Pettinari. Το 1948 συζήτησε τη διατριβή του με θέμα την πίστη στα έργα του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού. Επέστρεψε από τη Ρώμη στην Πολωνία, όπου τοποθετήθηκε ως βοηθός εφημέριου στην ενορία του Niegowiæ κοντά στο Gdów.

Η Ακαδημαϊκή Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Jagiellonian, αφού αναγνώρισε τα προσόντα των σπουδών του από το 1942-1946 στην Κρακοβία και των μετέπειτα σπουδών του στο Angelicum της Ρώμης, του απένειμε τον τίτλο του διδάκτορα με βαθμό άριστα. Κατά τη διάρκεια των διακοπών του, άσκησε την ποιμαντική του διακονία μεταξύ των Πολωνών μεταναστών στη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία.

Το 1953, παρουσίασε μια διατριβή στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λούμπλιν σχετικά με τη δυνατότητα θεμελίωσης μιας χριστιανικής ηθικής από το ηθικό σύστημα του Μαξ Σέλερ. Αργότερα, έγινε καθηγητής Ηθικής Θεολογίας και Ηθικής στο μεγάλο σεμινάριο της Κρακοβίας και στη Θεολογική Σχολή του Λούμπλιν.

Το 1964 ο Karol Wojtyla διορίστηκε Μητροπολίτης Αρχιεπίσκοπος Κρακοβίας: ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντά του στον Καθεδρικό Ναό του Wawel. Μεταξύ 1962 και 1964 συμμετείχε στις τέσσερις συνόδους της Β΄ Βατικανής Συνόδου.

Στις 28 Ιουνίου 1967 διορίστηκε καρδινάλιος από τον Πάπα Παύλο ΣΤ'. Το 1972 δημοσιεύτηκε το βιβλίο "Στα θεμέλια της ανανέωσης. Μια μελέτη για την εφαρμογή της Δεύτερης Βατικανής Συνόδου".

Στις 6 Αυγούστου 1978 ο Παύλος ΣΤ΄ πέθανε, ο Κάρολος Wojtyla παρακολούθησε την κηδεία και το κονκλάβιο που εξέλεξε τον Ιωάννη Παύλο Α΄ (Albino Luciani) στις 26 Αυγούστου 1978.

Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου, ένα νέο κονκλάβιο άρχισε στις 14 Οκτωβρίου 1978 και στις 16 Οκτωβρίου 1978 ο καρδινάλιος Κάρολ Βοϊτύλα εξελέγη Πάπας με το όνομα Ιωάννης Παύλος Β. Ήταν ο 263ος διάδοχος του Πέτρου. Ήταν ο πρώτος μη Ιταλός Πάπας από τον 16ο αιώνα: ο τελευταίος ήταν ο Ολλανδός Αδριανός ΣΤ', ο οποίος πέθανε το 1523.

Το ποντιφικό αξίωμα του Ιωάννη Παύλου Β' χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από τα αποστολικά του ταξίδια. Κατά τη διάρκεια του μακρού ποντιφικού του αξιώματος, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' πραγματοποίησε περισσότερες από 140 ποιμαντικές επισκέψεις στην Ιταλία και, ως επίσκοπος Ρώμης, επισκέφθηκε περισσότερες από 300 από τις 334 ρωμαϊκές ενορίες. Τα αποστολικά ταξίδια ανά τον κόσμο - έκφραση της συνεχούς ποιμαντικής φροντίδας του διαδόχου του Πέτρου για όλους τουςΕκκλησίες - ήταν σχεδόν εκατό. Ηλικιωμένος και άρρωστος, ακόμη και προς τα τελευταία χρόνια της ζωής του - κατά τα οποία έζησε με τη νόσο του Πάρκινσον - ο Κάρολος Wojtyla δεν απαρνήθηκε ποτέ τα κουραστικά και απαιτητικά ταξίδια.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι τα ταξίδια του σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τα οποία επέβαλαν το τέλος των κομμουνιστικών καθεστώτων, καθώς και εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες, όπως το Σεράγεβο (Απρίλιος 1997) και η Βηρυτός (Μάιος 1997), τα οποία ανανέωσαν τη δέσμευση της Καθολικής Εκκλησίας για την ειρήνη. Ιστορικό ήταν επίσης το ταξίδι του στην Κούβα (Ιανουάριος 1998) και η συνάντησή του με τον "Leader maximo" Φιντέλ Κάστρο.

Η ημερομηνία 13 Μαΐου 1981 σημαδεύεται από ένα πολύ σοβαρό επεισόδιο: ο Αλί Αγκτσά, ένας νεαρός Τούρκος που κρύβεται στο πλήθος στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, πυροβολεί δύο φορές τον Πάπα, τραυματίζοντάς τον σοβαρά στην κοιλιά. Ο Πάπας νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Gemelli, όπου παραμένει στο χειρουργείο για έξι ώρες. Ο βομβιστής συλλαμβάνεται.

Τα ζωτικά όργανα αγγίζονται μόνο: μόλις αναρρώσει, ο Πάπας θα συγχωρήσει τον επιτιθέμενό του, πηγαίνοντας να δει τον Agca στη φυλακή, σε μια επίσκεψη που παραμένει ιστορική. Η σταθερή και πεπεισμένη πίστη του Karol Wojtyla τον οδηγεί να πιστέψει ότι θα είναι η Παναγία που θα τον προστατεύσει και θα τον σώσει: με εντολή του ίδιου του Πάπα, η σφαίρα θα τοποθετηθεί στο στέμμα ενός αγάλματος της Παναγίας.

Το 1986, οι τηλεοπτικές εικόνες ενός άλλου ιστορικού γεγονότος έκαναν το γύρο του κόσμου: ο Wojtyla επισκέφθηκε τη συναγωγή στη Ρώμη. Ήταν μια χειρονομία που κανένας άλλος Ποντίφικας δεν είχε κάνει ποτέ στο παρελθόν. Το 1993, καθιέρωσε τις πρώτες επίσημες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Αγίας Έδρας. Αξίζει επίσης να αναφερθεί η σημασία που δόθηκε στο διάλογο με τις νέες γενιές και η καθιέρωση, το 1986, της Παγκόσμιας Ημέραςτης νεολαίας, η οποία γιορτάζεται έκτοτε κάθε χρόνο.

Η συγκέντρωση των νέων στη Ρώμη με αφορμή το επετειακό έτος 2000 προκάλεσε ιδιαίτερη ένταση και συγκίνηση σε όλο τον κόσμο και στον ίδιο τον Πάπα.

Η 16η Οκτωβρίου 2003 ήταν η 25η επέτειος του ποντιφικού του αξιώματος. Το γεγονός, που προσέλκυσε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης όλου του κόσμου, είδε επίσης τον Πρόεδρο Ciampi να εκφράζει τις ευχές του στον Ιωάννη Παύλο Β' σε μια ιδανική εθνική αγκαλιά με ένα τηλεοπτικό μήνυμα προς το έθνος, μέσω των ενοποιημένων δικτύων.

Το 2005 κυκλοφόρησε το τελευταίο του βιβλίο "Μνήμη και ταυτότητα", στο οποίο Ιωάννης Παύλος ΙΙ πραγματεύεται ορισμένα μείζονα θέματα της ιστορίας, ιδίως τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες του 20ού αιώνα, όπως ο κομμουνισμός και ο ναζισμός, και απαντά στα βαθύτερα ερωτήματα της ζωής των πιστών και των πολιτών του κόσμου.

Μετά από δύο ημέρες αγωνίας, κατά τις οποίες τα νέα για την υγεία του Πάπα ενημερώνονταν συνεχώς σε όλο τον κόσμο, ο Κάρολ Βοϊτίλα πέθανε στις 2 Απριλίου 2005.

Το Ποντιφικό Συμβούλιο του Ιωάννη Παύλου ΙΙ ήταν υποδειγματική, διεξήχθη με εξαιρετικό πάθος, αφοσίωση και πίστη. Ο Wojtyla ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του οικοδόμος και υπέρμαχος της ειρήνης- ήταν ένας εξαιρετικός επικοινωνιολόγος, ένας άνθρωπος με ατσάλινη θέληση, ηγέτης και παράδειγμα για όλους, ιδιαίτερα για τους νέους, στους οποίους ένιωθε ιδιαίτερα κοντά και από τους οποίους αντλούσε μεγάλη πνευματική ενέργεια. Η μορφή του είναιθεωρείται ένα από τα σημαντικότερα και πιο επιδραστικά για την πορεία της σύγχρονης ιστορίας.

Η μακαριοποίησή του, η οποία επικροτήθηκε από όλους από τις πρώτες ημέρες μετά το θάνατό του, έφτασε σε χρόνο ρεκόρ: ο διάδοχός του Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' τον ανακήρυξε ευλογημένο την 1η Μαΐου 2011 (η πρώτη φορά μετά από χίλια και πλέον χρόνια που ένας Πάπας ανακήρυξε ευλογημένο τον άμεσο προκάτοχό του).

Αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο σε μια κοινή τελετή με τον επίτιμο Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ', μαζί με τον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ στις 27 Απριλίου 2014.