Biografia - Pielgrzym w świecie

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 r. w Wadowicach, mieście położonym 50 km od Krakowa. Był drugim z dwóch synów Karola Wojtyły i Emilii Kaczorowskiej, która zmarła, gdy miał zaledwie dziewięć lat. Jego starszy brat również nie miał lepszego losu, umierając bardzo młodo w 1932 roku.

Po pomyślnym ukończeniu szkoły średniej, w 1938 r. przeprowadził się wraz z ojcem do Krakowa i rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym. Zapisał się także do "Studia 38", koła teatralnego, które w czasie II wojny światowej zeszło do podziemia. W 1940 r. pracował jako robotnik w podkrakowskich kamieniołomach, a później w miejscowej fabryce chemicznej. Uniknął w ten sposób deportacji i więzienia.praca przymusowa w Trzeciej Rzeszy Niemieckiej.

W 1941 roku zmarł jego ojciec, a młody, dwudziestokilkuletni Karol został zupełnie sam.

Od 1942 r., czując powołanie do kapłaństwa, uczęszczał na kursy tajnego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, kierowanego przez arcybiskupa krakowskiego, kardynała Adama Stefana Sapiehę. W tym samym czasie był jednym z promotorów "Teatru Rapsodycznego", który również był tajny. W sierpniu 1944 r. arcybiskup Sapieha przeniósł go, wraz z innymi klerykami, doPozostał tam do końca wojny.

1 listopada 1946 r. Karol Wojtyła przyjął święcenia kapłańskie; kilka dni później wyjechał na studia do Rzymu, gdzie zamieszkał u pallotynów przy Via Pettinari. W 1948 r. omówił swoją pracę magisterską na temat wiary w dziełach św. Jana od Krzyża. Z Rzymu powrócił do Polski, gdzie został przydzielony jako proboszcz pomocniczy do parafii Niegowić koło Gdowa.

Senat Akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, po uznaniu kwalifikacji jego studiów w latach 1942-1946 w Krakowie i późniejszych na Angelicum w Rzymie, nadał mu tytuł doktora z oceną celującą. W czasie wakacji prowadził posługę duszpasterską wśród polskich emigrantów we Francji, Belgii i Holandii.

W 1953 r. przedstawił na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim rozprawę doktorską na temat możliwości wyprowadzenia etyki chrześcijańskiej z systemu etycznego Maxa Schelera, a następnie został profesorem teologii moralnej i etyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Wydziale Teologicznym w Lublinie.

W 1964 r. Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim: oficjalnie objął urząd w katedrze na Wawelu. W latach 1962-1964 uczestniczył w czterech sesjach Soboru Watykańskiego II.

W dniu 28 czerwca 1967 r. został mianowany kardynałem przez papieża Pawła VI. W 1972 r. ukazała się publikacja "Na fundamentach odnowy. Studium na temat realizacji Soboru Watykańskiego II".

6 sierpnia 1978 r. zmarł Paweł VI, Karol Wojtyła uczestniczył w pogrzebie i konklawe, które 26 sierpnia 1978 r. wybrało Jana Pawła I (Albino Luciani).

Po jego nagłej śmierci, nowe konklawe rozpoczęło się 14 października 1978 r., a 16 października 1978 r. kardynał Karol Wojtyła został wybrany na papieża z imieniem Jan Paweł II. Był 263. następcą Piotra. Był pierwszym papieżem spoza Włoch od XVI wieku: ostatnim był Holender Adrian VI, który zmarł w 1523 roku.

Pontyfikat Jana Pawła II w sposób szczególny charakteryzują podróże apostolskie. Podczas swojego długiego pontyfikatu Jan Paweł II odbył ponad 140 wizyt duszpasterskich we Włoszech, a jako Biskup Rzymu odwiedził ponad 300 z 334 rzymskich parafii. Podróże apostolskie po całym świecie - wyraz nieustannej troski duszpasterskiej Następcy św.Starszy i schorowany, nawet w ostatnich latach życia - w których zmagał się z chorobą Parkinsona - Karol Wojtyła nigdy nie rezygnował z męczących i wymagających podróży.

Szczególne znaczenie mają jego podróże do krajów Europy Wschodniej, które usankcjonowały koniec reżimów komunistycznych, oraz te do stref wojennych, takich jak Sarajewo (kwiecień 1997 r.) i Bejrut (maj 1997 r.), które odnowiły zaangażowanie Kościoła katolickiego na rzecz pokoju. Historyczna była również jego podróż na Kubę (styczeń 1998 r.) i spotkanie z "Liderem maximo" Fidelem Castro.

Data 13 maja 1981 r. jest natomiast naznaczona bardzo poważnym epizodem: Ali Agca, młody Turek ukrywający się w tłumie na Placu Świętego Piotra, strzela do papieża dwukrotnie, poważnie raniąc go w brzuch. Papież jest hospitalizowany w szpitalu Gemelli, gdzie pozostaje na sali operacyjnej przez sześć godzin. Zamachowiec zostaje aresztowany.

Organy życiowe zostały tylko dotknięte: po wyzdrowieniu papież wybaczy swojemu napastnikowi, udając się na spotkanie z Agcą w więzieniu, podczas wizyty, która pozostaje historyczna. Mocna i przekonana wiara Karola Wojtyły prowadzi go do przekonania, że to Matka Boża ochroni go i uratuje: na życzenie samego papieża kula zostanie umieszczona w koronie posągu Maryi.

W 1986 r. świat obiegły telewizyjne obrazy innego historycznego wydarzenia: Wojtyła odwiedził synagogę w Rzymie. Był to gest, którego nie wykonał wcześniej żaden inny papież. W 1993 r. nawiązał pierwsze oficjalne stosunki dyplomatyczne między Izraelem a Stolicą Apostolską. Warto również wspomnieć o znaczeniu, jakie nadano dialogowi z nowymi pokoleniami i ustanowieniu w 1986 r. Światowego Dniamłodzieży, który od tego czasu obchodzony jest co roku.

Spotkanie młodych ludzi w Rzymie z okazji Roku Jubileuszowego 2000 wzbudziło szczególną intensywność i emocje na całym świecie, a także u samego Papieża.

16 października 2003 r. minęła 25. rocznica pontyfikatu Jana Pawła II. Podczas tego wydarzenia, które przyciągnęło uwagę światowych mediów, prezydent Ciampi złożył najlepsze życzenia Janowi Pawłowi II w idealnym uścisku narodowym, przekazując przesłanie telewizyjne do narodu za pośrednictwem ujednoliconych sieci.

W 2005 roku ukazała się jego najnowsza książka "Pamięć i tożsamość", w której Jan Paweł II porusza niektóre główne tematy historii, w szczególności totalitarne ideologie XX wieku, takie jak komunizm i nazizm, oraz odpowiada na najgłębsze pytania w życiu wiernych i obywateli świata.

Po dwóch dniach agonii, podczas których wiadomości o stanie zdrowia papieża były stale aktualizowane na całym świecie, Karol Wojtyła zmarł 2 kwietnia 2005 roku.

Pontyfikat Jana Pawła II Wojtyła przez całe życie był budowniczym i orędownikiem pokoju; był niezwykłym komunikatorem, człowiekiem o stalowej woli, przywódcą i wzorem dla wszystkich, zwłaszcza dla młodzieży, z którą czuł się szczególnie związany i od której czerpał wielką duchową energię. Jego postać touważany za jeden z najbardziej znaczących i wpływowych na bieg współczesnej historii.

Jego beatyfikacja, oczekiwana przez wszystkich od pierwszych dni po jego śmierci, nastąpiła w rekordowym czasie: jego następca, papież Benedykt XVI, ogłosił go błogosławionym 1 maja 2011 r. (po raz pierwszy od ponad tysiąca lat papież ogłosił błogosławionym swojego bezpośredniego poprzednika).

Został kanonizowany przez papieża Franciszka podczas wspólnej ceremonii z emerytowanym papieżem Benedyktem XVI i papieżem Janem XXIII w dniu 27 kwietnia 2014 roku.